Słowo: tedy (1563) 
Wystąpienia 361-380 z 682
Łk 7,15 Tedy siadł on ktory był umarł, i począł mowić, á ták go oddał mátce jego.
Łk 7,20 Gdy tedy przyszli do niego mężowie oni, rzekli, Jan krzciciel posłał nas do ciebie, mowiąc, I tyżeś jest ten ktory miał przyjć, czyli drugiego czekáć będziemy?
Łk 7,21 Tedy onejże godziny wiele ich uzdrowił od niemocy, od trapienia, i od duchow złych, á wiele ślepych wzrokiem darował.
Łk 7,22 Odpowiedziawszy tedy Jezus, rzekł do nich, Szedszy opowiedzcie Janowi coście widzieli i słyszeli, iż ślepi wzrok biorą, chromi chodzą, trędowáci są oczyścieni, głuszy słyszą, umárli powstawáją, ubogim Ewánjeliją opowiedają.
Łk 7,29 Tedy lud wszytek to słysząc, i celnicy, wyznawali spráwiedliwego Bogá, ktorzy byli pokrzszczeni krzstem Janowym.
Łk 7,36 Tedy go prosił niektory z Fáryzeuszow áby z nim jadł, á ták wszedszy w dom Fáryzeuszow, siedział.
Łk 7,43 Ale Symon odpowiedziawszy, rzekł, Ták mniemam iż ten ktoremu więcej dárował, A tedy on rzekł, Dobrześ rozeznał.
Łk 8,8 Drugie zásię pádło ná ziemię dobrą, á urosszy przyniosło owoc stokrotny, tedy mowiąc to wołał, Kto uszy ma ku słuchániu niech słucha.
Łk 8,10 Tedy im on rzekł, Wam ci dano znáć tájemnice krolestwá Bożego, ále inem tylko przez podobieństwá, áby widząc nie widzieli, á słysząc nie rozumieli.
Łk 8,11 Toć tedy jest podobieństwo, nasienie jestci słowo Boże.
Łk 8,22 I stáło się potym dniá niektorego iż wszedł w łodź i zwolennicy jego, tedy rzekł do nich, Przeprawmy się do dálszego brzegu jeziora, i wieźli się.
Łk 8,25 Tedy im rzekł: I gdzież jest wiará wásza? ále oni zlęknąwszy się dziwowáli się mowiąc jedni do drugich, I coż zacz jest ten że wiátrom i wodam rozkázuje a słucháją go?
Łk 8,30 Pytał go tedy Jezus mowiąc, Ktore jest twe imię? á on powiedział Huf, ábowiem wiele dyjabelstwá wstąpiło było weń.
Łk 8,33 Tedy dyjábelstwá wyszedszy od człowieká onego, weszły w wieprze, ktorych stádo wpádło z gory w jezioro i potonęło.
Łk 8,36 Powiedzieli im tedy ci ktorzy widzieli jáko był ku zdrowiu przywrocon ten ktory był opętány.
Łk 8,41 Tedy oto przyszedł mąż niektory imieniem Jair, á ten był książę Bożnice, i przypadszy do nog Jezusowych prosił go áby wszedł w dom je(go)
Łk 8,42 Abowiem tylko jedyną dziewkę miał, ktora byłá jakoby we dwunaście lat, á tá już konáła: Idąc tedy ściśnion był od zgromádzenia ludzi.
Łk 8,45 Tedy rzekł Jezus, Ktoż jest co się mnie tknął? á gdy wszyscy przeli rzekł Piotr i ci ktorzy z nim byli, Mistrzu wielkość ludzi cię ściska i trąca, á ty mowisz, Ktoż się mnie dotknął?
Łk 8,48 Tedy jej on powiedział, Corko bądź sercá dobrego, wiará twa zachowáłá cię, idźże z pokojem.
