Wystąpienia 341-360 z 511
Łk 20,14 Ujrzawszy go záś robotnicy gadáli miedzy sobą mowiąc: Ten jest dziedzic, przydźcie zábijem go áby násze było dziedzictwo.
Łk 20,15 I wyrzuciwszy go wen z winnice zábili. Co przeto uczyni im pan winnice?
Łk 20,18 Káżdy padájący ná on kámień skruszy się: ná kogo by zaś (on) padł, zetrze go.
Łk 20,20 A upátrzywszy (czás) posłali spiegierzow, czyniących się spráwiedliwemi być, áby go poimáli w słowie, żeby go wydáć urzędowi i zwierzschności stárościnej
Łk 20,21 I spytáli go mowiąc: Uczycielu, wiemy iż prosto mowisz i uczysz, á nie przyjmujesz osoby, ále wedle prawdy drogi Bożej uczysz.
Łk 20,27 Przyszedszy záś niektorzy z Sáduceuszow, ktorzy mowią powstánia nie być, spytáli go,
Łk 20,40 I nie śmieli go już dalej pytáć niocz.
Łk 20,44 Dawid przeto Pánem go zowie, á jákoż synem jego jest?
Łk 21,7 Spytáli go zaś mowiąc: Uczycielu, kiedy to będzie? á ktore známię gdy tákowe (rzeczy) będą się miáły dziać?
Łk 22,2 I szukáli árcyofiárownicy i w piśmie uczeni, jákoby go zátrácili, lecz się bali ludu.
Łk 22,4 I szedszy zmowił się z árcyofiárowniki i z urzędniki, jákoby go im wydáł.
Łk 22,6 I obiecał, i szukał słusznego czásu wydáć go onym bez tłuszcze.
Łk 22,43 Jáwił się záś jemu ánjoł z niebá zmacniájąc go.
Łk 22,47 Jeszcze záś on to mowił, oto tłuszcza, i ktory był názwan Judasz jeden z dwunaści, szedł przed nimi, i przybliżyl się ku Jezusowi cáłowáć go.
Łk 22,51 Odpowiedájąc záś Jezus rzekł: Niechajcie áż poty. A dotknąwszy się uchá jego, uzdrowił go.
Łk 22,54 Poimawszy go záś wiedli, i przywiedli go do domu arcyofiárowniká. Záś Piotr szedł zá nim z dáleká.
Łk 22,56 Ujrzawszy go záś dziewká niektora siedzącego u światłá, i wejrzawszy nań rzekłá: I ten z nim był.
Łk 22,57 On záś záprzał się go mowiąc: Niewiasto, nie znam go.