Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 5,21 A gdy sie záś Jesus przepráwił w łodzi zá morze, zeszłá sie do niego wielka rzésza, á był nád morzem.

Mk 5,22 I przyszedł jeden z Arcybóżników imieniem Jáir: á ujźrzawszy go, padł u nóg jego:

Mk 5,24 I szedł z nim: á zá nim szłá wielka rzésza, i ściskáli go.

Mk 5,26 i wiele byłá uciérpiáłá od wiela lékárzów, á wszytko swé wydáłá byłá, á nic jéj nie pomogło, ále się jeszcze gorzéj miáłá:

Mk 5,31 A uczniowie jego mówili mu: Widzisz rzészą cisnącą się, á mówisz: Kto się mnie dotknął?

Mk 5,33 A niewiástá bojąc się i drżąc, wiedząc co się z nią zstáło : przyszłá i upádłá przed nim, á powiedziáłá mu wszytkę prawdę.

Mk 5,34 A on jéj rzékł: Córko, wiárá twojá uzdrowiłá cię: Idźże w pokoju, á bądź zdrowá od choroby twojéj.

Mk 5,42 I nátychmiast pánienká wstáłá : i chodźiłá. á byłá we dwunaście leciéch. i zdumieli się zdumieniem wielkim.

Mk 6,1 A wyszedszy stámtąd, przyszedł do ojczyzny swéj: á zá nim szli uczniowie jego.

Mk 6,2 A gdy przyszedł szábbát, począł w bóżnicy náuczáć : á wiele ich słuchájąc zdumiéwáli sie náuce jego, mówiąc : Skądże temu to wszytko? á co to zá mądrość która mu jest dána, i tákié cudá któré sie dzieją przez ręce jego?

Mk 6,4 A Jesus im mówił : Iż prorok nie jest beze czci, chybá w ojczyznie swojéj, i w domu swoim, á między rodziną swoją.

Mk 6,6 á dziwował się dla niedowiárstwá ich : i obchodził miásteczká okolicznie náuczájąc.

Mk 6,9 ále áby się obuli w trzewiki, á nie obłóczyli dwu sukien.

Mk 6,19 A Herodijás czyháłá nań : i chciáłá go zábić, á nie mogłá.

Mk 6,20 Abowiém Heród bał sie Janá, wiedząc go być mężem spráwiedliwym i świętym: i strzégł go, á słuchájąc go wiele czynił: i rad go słuchał.

Mk 6,22 A gdy weszłá córká onéj Herodiády, i táńcowáłá, i spodobáłá sie Herodowi, i spółu siedzącym: rzákł król dziéwce: Proś mię o co chcesz: á dam tobie.

Mk 6,28 I ściął go w więzieniu, i przyniósł głowę jego ná misie: i oddał ją dziéwce, á dziéwká oddáłá ją mátce swéj.

Mk 6,31 I rzékl im: Pódźcie osobno ná miejsce pusté, á odpoczyńcie máluczko. Bo wiele tych było co przychadzáli i odchadzáli: i áni czásu mieli do jedzenia.