Słowo: tedy (1593) 
Wystąpienia 341-360 z 410
Jn 19,6 Gdy go tedy ujźrzeli Arcykápłani i służebnicy ich, záwołáli mowiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go. Rzekł im Piłat: Weźmicież go wy, á ukrzyżujcie. boć ja w nim winy nie nájduję.
Jn 19,8 Gdy tedy Piłat usłyszał te słowá, bárziej się ulękł.
Jn 19,10 Rzekł mu tedy Piłat: Nie mowisz ze mną? Nie wiesz iż mam moc ukrzyżowáć cię, i mam moc wolnym cię uczynić?
Jn 19,16 W ten czás tedy podał go im, żeby był ukrzyżowan. I wzięli Jesusá, i wywiedli.
Jn 19,20 Ten tedy tytuł czytáło wiele Żydow: iż blisko miástá było miejsce ono, gdzie był ukrzyżowan Jesus. A było nápisano po Żydowsku, po Grecku, i po Łácinie.
Jn 19,21 Mowili tedy Piłatowi Arcykápłani Żydowscy: Nie pisz; krol Żydowski: ále, iż on powiedał; Jestem krol Żydowski.
Jn 19,23 Żołnierze tedy gdy go ukrzyżowáli, wzięli száty jego (i uczynili cztery części; káżdemu żołnierzowi część) i suknią. A byłá tá suknia nie szyta, od wierzchu cáło dziana.
Jn 19,24 Mowili tedy miedzy sobą; Nie krajmy jej: ále rzućmy o nię losy czyjá ma być. Iżby się pismo wypełniło, ktore mowi: Podzielili sobie száty moje: á o suknią moję rzucili los. To tedy żołnierze uczynili.
Jn 19,26 Jesus tedy widząc mátkę i uczniá ktorego miłował blisko stojácego, rzekł mátce swojej: Niewiásto, oto syn twoj.
Jn 19,30 Jesus tedy gdy wziął ocet, rzekł: Wykonáło się. A skłoniwszy głowę duchá oddał.
Jn 19,31 Żydowie tedy (ponieważ był dzień Przygotowánia) áby ná szábát nie zostáły ciáłá ná krzyżu (ábowiem był wielki on dzień szábátu) prosili Piłatá, áby połamano goleni ich, á zjęto je.
Jn 19,32 Przyszli tedy żołnierze: á pierwszemu złamáli golenie, tákże i drugiemu ktory z nim był ukrzyżowan.
Jn 19,38 A potym prosił Piłatá Jozeph z Arimáthijej (przeto iż był uczniem Jesusowym, lecz tájemnym dla bojáźni Żydow) iżby zdjął ciáło Jesusowe. I pozwolił Piłat. Szedł tedy, i zdjął ciáło Jesusowe.
Jn 19,40 Wzięli tedy ciáło Jesusowe, i związáli je prześcierádły z rzeczámi wonnymi: jáko jest zwyczaj Żydom pogrzebáć.
Jn 20,2 Biegłá tedy, i przyszłá do Symoná Piotrá, i do drugiego uczniá ktorego miłował Jesus, á rzekłá im: Wziętoć Páná z grobu, á nie wiemy gdzie go położono.
Jn 20,6 Przyszedł tedy Symon Piotr idąc zá nim, i wszedł w grob, i ujźrzał prześcierádłá leżące:
Jn 20,8 Tedy też wszedł i on uczeń, ktory był pierwej przyszedł do grobu: i widział, i uwierzył.
Jn 20,10 Odeszli tedy zásię uczniowie do swoich.
Jn 20,11 A Máryja stałá u grobu zewnątrz, płácząc. Gdy tedy płákáłá, náchyliłá się i weźrzáłá w grob:
