Słowo: tedy (1561) 
Wystąpienia 341-360 z 619
Łk 9,43 Tedy zgromił Jezus duchá nieczystego, i uzdrowił ono dziecię, i oddał go ojcu jego.
Łk 9,47 Tedy Jezus widząc myśli sercá ich, ujął dzieciątko, i postáwił je wedla siebie,
Łk 9,52 Tedy posłał posły przed oblicznością swoją: á oni szedszy, weszli do miásta Sámárytáńskiego, áby mu (gospodę) zjednáli.
Łk 10,2 I mowił im: Żniwoć záiste wielkie, ále robotnikow máło. Proścież tedy Páná tego żniwá, áby posłał robotniki ná żniwo swoje.
Łk 10,17 Wrocili sie potym oná siedmdziesiąt i dwá z rádością, mowiąc: Pánie, i dyjabelstwá tedy nam są poddáne w imię twoje.
Łk 10,26 Tedy on rzekł do niego: A co nápisano jest w zakonie? jáko czytasz?
Łk 10,30 Tedy pojźrzwaszy Jezus wzgorę, rzekł: Człowiek jeden szedł z Jeruzálem do Jerychá, i w_padł ná łotry: Ktorzy go też i odárli: á zádawszy mu rány, odbiegli ná poły żywego ostáwiwszy.
Łk 10,40 A Martha stáráłá sie około rozlicznych posług. Ktora tedy stánąwszy rzekłá: Pánie ni masz ty o tym stárániá, iż siostrá mojá opuściła mnie sámę służyć. A przeto rzecz jej by mnie wspomogłá.
Łk 11,9 A ja powiádam wam: Proście, á będzie wam dano: Szukajcie tedy najdziecie: Kołáccie, á będzie wam otworzono.
Łk 11,13 Jeśliż tedy wy będąc złemi, umiecie dobre datki dawáć synom wászym: jáko dáleko więcej ociec wász niebieski, da duchá dobrego, tym ktorzy go proszą.
Łk 11,21 Gdy zbrojny mocarz strzeże páłacu swego, tedy w pokoju są wszystkie rzeczy ktore on ma.
Łk 11,26 Tedy idzie i bierze siedm innych Duchow gorszych niźli sam, á wszedszy mieszkáją tam. A stawáją sie poślednie rzeczy człowieká onego, gorsze niźli pierwsze.
Łk 11,34 Świecá ciáłá twego, jest oko twoje. Będzieli oko twoje proste, tedy wszystko ciáło twoje świetne będzie. Ale jeśli będzie złośliwe, tedy i ciáło twoje ciemne będzie.
Łk 11,35 Pátrzajże tedy áby świátłość ktora w tobie jest, nie byłá ciemnościámi.
Łk 11,38 Tedy on Fáryzeusz począł sam w sobie to rozbierać i mowić: Czemu sie był nie umył przed obiádem.
Łk 12,18 I rzekł: Uczynię ja ták: Pokażę stodoły moje á pobuduję więczsze, tedy do nich zwożę, i złożę wszystko co mi sie národziło, i dobrá moje,
Łk 12,26 Ponieważ że tedy i tego co namniejszego jest (uczynić) nie możecie, czemuż sie o inne rzeczy troszczecie?
Łk 12,42 Tedy rzekł Pan: Co rozumiesz, ktory jest száfarz wierny á roztropny, ktore(go) postánowił pan nád czeladzią swoją, áby im dał czasu swego miárę pszenice?
Łk 13,7 Tedy rzekł do winogrodniká: Oto już trzy látá temu jáko chodzę szukájąc owocu ná tej fidze, á nigdy nic nie nájduję. A ták wytniże ją, bo á co po prożnicy ziemię zástępuje?
