Słowo: go (1593) 
Wystąpienia 321-340 z 577
Łk 15,1 I przybliżáli się do niego Celnicy i grzesznicy áby go słucháli.
Łk 15,15 A szedszy, przystał do jednego obywátelá onej kráiny. I posłał go do folwárku swego páść wieprze.
Łk 15,20 A wstawszy szedł do ojcá swego. A gdy jeszcze był dáleko, ujźrzał go ociec jego, i ulitował się: á przybieżawszy przypadł do szyje jego, i pocáłował go.
Łk 15,22 Rzekł tedy ociec do sług swoich: Rychło przynieście przednią szátę, á obleczcie go: i dajcie pierścień ná rękę jego, i boty ná nogi jego:
Łk 15,27 A on mu powiedział: Brát twoj przyszedł: i zábił ociec twoj cielę tłuste, iż go zdrowego dostał.
Łk 15,28 Rozgniewał się tedy, i nie chciał wnić. A ták ociec jego wyszedszy począł go prosić.
Łk 16,2 A wezwawszy go, rzekł mu: Coż to słyszę o tobie? oddaj liczbę száfárstwá twego: ábowiem już więcej nie będziesz mogł száfowáć.
Łk 16,16 Zakon i Prorocy, áż do Janá. od tych miast krolestwo Boże opowiedáją, á káżdy go gwałtem dobywa.
Łk 16,27 I rzekł: Proszę cię tedy ojcze ábyś go posłał do domu ojcá mego: ábowiem mam pięć bráciej:
Łk 17,2 Pożyteczniej by mu było, gdyby młyński kámień záwieszono ná szyjej jego, i wrzucono go w morze; niżli by miał zgorszyć jednego z tych málutkich.
Łk 17,3 Miejcież się ná pieczy. Jeśliby twoj brát zgrzeszył przeciw tobie, strofuj go: á jeśliby się upámiętał, odpuść mu.
Łk 18,18 I pytáło go niektore książę, mowiąc: Náuczycielu dobry, co czyniąc otrzymam żywot wieczny?
Łk 18,24 A Jesus widząc go bárzo zásmuconym, rzekł: Jákoż trudno, ci co máją pięniądze, wnidą do krolestwá Bożego!
Łk 18,33 á ubiczowawszy zámordują go: á dniá trzeciego zmartwychwstánie.
Łk 18,40 A Jesus stánąwszy, rozkazał go przywieść do siebie. A gdy się przybliżył, pytał go,
Łk 19,4 A bieżawszy naprzod, wstąpił ná drzewo płonnej figi, áby go ujźrzał: bo támtędy iść miał.
Łk 19,5 A gdy przyszedł ku onemu miejscu, pojźrzawszy wzgorę Jesus ujźrzał go, i rzekł do niego: Zácheuszu, zstąp prędko: ábowiem dziś potrzebá mi zmieszkáć w domu twoim.
