Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 9,9 I mowił Herod, Janám ja ściął: ktoż wżdy ten jest o ktorym ja tákowe rzeczy słyszę: i żądał go widzieć.

Łk 9,39 A oto duch go porywa, i nátychmiast krzyczy i drápie go áż się uślini, á záledwie odchodzi od niego ugniotszy go.

Łk 9,40 I prosiłem uczniow twoich áby go wyrzucili, ále nie mogli.

Łk 9,42 A gdy on jeszcze przystępował, rozráził go czárt, i podrápał: lecz Jezus sfukał duchá nieczystego, i uzdrowił dziecię: i oddał je ojcu jego.

Łk 9,45 Lecz oni nie rozumieli tej rzeczy, bo zákryta byłá przed nimi, żeby się w niej nie poczuli, i bali się pytáć go o tej rzeczy.

Łk 9,53 Lecz go nie przyjęli, iż ♣ postawę okázował idącego do Jeruzálem.

Łk 10,30 A przejąwszy rzecz jego Jezus rzekł: Człowiek niektory zstępując z Jeruzálem do Jerychá, i wpadł między zbojce: ktorzy go i [złupili] i rány zádawszy odeszli, nápoły umárłego, zostáwiwszy.

Łk 10,31 I przydáło się, że niektorzy ofiárownik raz drogą zstępował: á obaczywszy go przeminął.

Łk 10,33 A Sámárytan niektory jádąc przyszedł ku niemu, á ujźrzawszy go, ulitował się,

Łk 10,34 A przystąpiwszy záwiązał rány jego, nálawszy oliwy i winá: á włożywszy go ná bydlądko swe, wyprowádził go do gospody, i stárał się oń.

Łk 10,38 I stało się gdy oni szli, iż on wszedł do miásteczká niektorego: á niewiástá imieniem Martá przyjęłá go do domu swego.

Łk 11,13 Jeśliż tedy i będąc złemi, umiecie dáwać dobre dáry dzieciam wászym, tákoż daleko więcej ociec † wasz † z niebá da ducha świętego tym, ktorzy go proszą?

Łk 11,22 Wszakoć gdy mocniejszy nádeń nászedszy go zwycięży go, obejmuje wszystko tego oręże w którym ufał, [a łupy] tego rozdawa.

Łk 11,28 A on rzekł: i owszem szęśliwi ktorzy słucháją słowá Bożego, i strzegą go.

Łk 11,32 m Mężowie Niniwitscy powstáną ná sądzie z narodem tym, i osądza go: iż się powołał ná Jonasowe przepowiadánie, á oto tu wiektszy niż Jonasz.

Łk 11,37 A gdy mowił, niektory faryzeusz prosił go áby obiedwał u niego, wszedszy tedy w stadł.