Słowo: go (1570) 
Wystąpienia 321-340 z 511
Łk 16,27 Rzekł záś: prosze przeto ciebie ojcze, ábyś go posłał do domu ojcá mojego.
Łk 17,3 Ostrzegajcie się sami siebie: Jeśli zgrzeszy brát twoj z strofuj go, á jeśli się pokáże, odpuść mu.
Łk 18,18 I spytáło go niektore książę mowiąc: Uczycielu dobry, co czyniąc żywot wieczny odziedziczę?
Łk 18,24 Był bo wielce bogáty Ujrzawszy go záś Jezus záfrásowánym będącego rzekł: Jáko trudno pieniądze máją'cy wnidą do krolestwá Bożego.
Łk 18,32 Bo wydádzą (go) pogánom, i náurągają mu się, i spotwarzą go, i uplwan będzie
Łk 18,33 A ubiczowawszy zábiją go, á dniá trzeciego powstánie.
Łk 18,40 Stánąwszy záś Jezus, rozkazał go przywieść k sobie. A gdy się przybliżał k niemu spytał go.
Łk 19,4 I zábieżawszy naprzod, wstąpił ná figę płonną, áby go ujrzał, iż onędy miał iść.
Łk 19,5 A gdy przyszedł ná miejsce, wejrzawszy Jezus, ujrzał go i rzekł k niemu: Zácheuszu spieszno znidź. Dzisia bo w domu twoim muszę pobywáć.
Łk 19,6 I spiesząc się zstapił, i przyjął go ochotnie.
Łk 19,14 Oni záś obywatele jego nie najrzeli go, i posłáli poselstwo zá nim, mowiąc: Nie chcemy żeby ten krolował nád námi:
Łk 19,30 Mowiąc: Idźcie do naprzeciwnej wsi, w którą wszedszy najdziecie oślę uwiązáne, ná ktorym żaden człowiek nigdy nie siedział, odwiązawszy go przywiedźcie.
Łk 19,31 A jeśliby kto was spytał, dlaczego odwięzujecie, tak rzeczcie jemu: iż go pán potrzebuje.
Łk 19,34 Oni záś rzekli: Pán go potrzebuje.
Łk 19,46 Mowiąc im: Nápisano, dom moj, dom modlitwy jest, wy záś uczyniliście go jáskinią zbojcow.
Łk 19,47 I był uczący co dzień w kościele. Zaś árcyofiárownicy i w piśmie uczeni szukáli go strácić i pirwszy z ludu.
Łk 20,10 A słusznego czásu posłał ku robotnikom niewolniká, áby z owocu winnice dáli jemu. Záś robotnicy zbiwszy go odesłáli z niszczym.
Łk 20,14 Ujrzawszy go záś robotnicy gadáli miedzy sobą mowiąc: Ten jest dziedzic, przydźcie zábijem go áby násze było dziedzictwo.
