Słowo: á (1599) 
Wystąpienia 321-340 z 798
Mk 4,12 áby pátrząc pátrzyli, á nie widzieli: á słysząc słyszeli, á nie zrozumieli: by sie kiedy nie náwrócili, á były im odpusczoné grzéchy.
Mk 4,13 I rzékl im: Nie rozumiécie téj przypowieści? á jákóż zrozumiécie wszytkié przypowieści?
Mk 4,15 A ci są którzy podle drógi, gdzie sie rozsiéwa słowo, á gdy usłyszą nátychmiast przychodzi szátan, á bierze słowo któré jest wsiané w sercá ich.
Mk 4,17 á nie máją korzeniá w sobie, ále są doczesnymi: po tym gdy przydzie uciśnienié i przeszládowánié dla słowá, nátychmiast sie gorszą.
Mk 4,19 á pieczołowánia świátá, i omamienié bogactw, i chciwości inych rzeczy wszedszy záduszáją słowo, i zstawa sie bez pożytku.
Mk 4,25 Abowiém kto ma, będzie mu dano: á kto nie ma, i to co ma, odéjmą od niego.
Mk 4,27 á spałby i wstawał w nocy i we dnie, á nasienié by wschodziło i rosło gdy on nie wie.
Mk 4,28 Bo ziemiá sámá z siebie owoc rodzi. naprzód trawę, po tym kłos, á po tym pełné ziárno w kłosie.
Mk 4,32 á gdy będzie wsiané, wzrasta, i bwa więtszé nád wszytkié járzyny: i czyni gáłęzié wielkié, ták iż pod cieniem jego mogą mieszkáć ptacy niebiescy.
Mk 4,34 á oprócz przypowieści nie mówił im. á ucznióm swoim osobno wszytko wykłádał.
Mk 4,36 A opuściwszy rzészą, wzięli go ták jáko był w łodzi: á iné łodzi były z nim.
Mk 5,3 który miał mieszkánié w grobiéch. á nie mógł go już nikt i łacuchámi związáć:
Mk 5,5 á záwżdy we dnie i w nocy w grobiéch i w górách był, wołájąc i tłukąc sie kámieńmi.
Mk 5,7 á wołájąc głosem wielkim, mowił: Co mnie i tobie Jesusie synu Bogá Nawysszégo? poprzysięgam cię przez Bogá ábyś mię nie męczył.
Mk 5,19 I nie przypuścił go, ále mu rzékł: Idź do domu twojégo do swych, á oznajmi im jákoć wielkié rzeczy Pan uczynił i zlitował sie nád tobą.
Mk 5,20 I odszedł i począł sławić w Dekápolu jáko mu wielkié rzeczy uczynił Jesus: á wszyscy sie dziwowáli.
