Słowo: á (1570) 
Wystąpienia 321-340 z 691
Łk 6,1 BYło záś w sobotę drugą po pierwszej gdy on szedł przez zbożá, á szczypáli uczniowie jego kłosy, i jedli wycierájąc rękomá.
Łk 6,6 Było záś i w drugą sobotę (że) on wszedł do szkoły i uczył. I był tám człowiek, á ręká je(go) práwa byłá uschłá.
Łk 6,35 A ták miłujcie nieprzyjacioły wásze, i dobrze czyńcie, i pożyczajcie, niczego się nie nádziewájąc, á będzie zápłátá wászá mnoga, i będziecie synmi nawyższego, iż on łáskáwy jest do niewdzięcznych i złościwych.
Łk 6,37 Nie sądźcie, á nie będziecie sądzeni: nie osądzajcie á nie będziecie osądzeni, odpuszczajcie á odpuszczono będzie.
Łk 6,38 Dajcie, á dádzą wam, miárę dobrą, nátłoczoną, i nátrzęsioną, i opływájącą dádzą do łoná wászego: tąż bo miárą ktorą mierzycie, odmierzono będzie wam.
Łk 6,42 Albo jáko możesz mowić brátu twemu: Brácie, niechaj wyrzucę pręt ktory w oku twoim, sam w oku twoim bierzmá nie widząc? Obłudniku, wyrzuć pierwej bierzmo z oka twego, á tedy przejrzysz wyrzucić pręt ktory w oku brátá twego.
Łk 6,45 Dobry człowiek z dobrego skárbu serca swego wykłáda dobro, á zły człowiek, ze złego skárbu sercá swego, wykłáda złe: Bo z obfitości sercá mowią ustá jego.
Łk 6,46 Co mię záś zowiecie Pánie, pánie, á nie czynicie co mowię?
Łk 6,47 Wszelki przychodzący ku mnie, á słuchájący moich słow, i czyniący je, pokaże wam komu jest podobny.
Łk 7,7 Przeto i zá niedostojnego uczyniłem siebie, k tobie przyść, ále rzecz słowem, á zleczone będzie pácholę moje.
Łk 7,8 Bo i ja człowiek jestem pod władzą postáwiony, májąc pod sobą żołnierze, i mowię temu idź, á idzie. A drugiemu, przydź i przyjdzie. A niewolnikowi mojemu: uczyń to, i czyni.
Łk 7,12 Skoro záś przybliżył się k bronie miejsckiej, á oto wyniesiono umárłego, syná jednorodnego mátki swej, á tá byłá wdowá, á tłuszcza (z) miástá wielka (byłá) z nią.
Łk 7,16 Wzięłá záś bojaźń wszytki, i sławili Bogá mowiąc: Iż prorok wielki powstał miedzy námi, á iż náwiedził Bog lud swoj.
Łk 7,31 Rzekł zá się pan, komu przeto przypodobam ludzie rodu tego, á komu są podobni?
Łk 7,32 Podobni są pácholętam ná tárgu siędzącym, i do siebie wołájącym, i mowiącym: Piskáliśmy wam, á nie skakáliście: Nárzekáliśmy wam, á nie płákaliście.
