Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 11,28 On záś rzekł: I owszem błodzy, słuchájący słowá Bożego, i strzegący go.

Łk 11,32 Mężowie Niniwitscy wstaną ná sądzie z rodem tym, i osądzą go, iż się pokájáli ná kazánie Jonaszowe, á ono więcej niż Jonasz tu.

Łk 11,37 A gdy (to) rozmawiał, prosił go fáryzeusz niektory żeby obiedwał u niego. Przyszedszy záś usiadł.

Łk 12,8 Mowię záś wam, wszelki ktokolwiek by mię wyznał przed ludźmi, i syn człowieczy wyzna go, przed ánjoły Bożymi.

Łk 12,9 Kto zaś zápiera się mnie przed ludzmi, záprzą się go przed ánjoły Bożymi.

Łk 12,44 Prawdziwie mowię wam, iż nád wszemi májętnościámi swemi postáwi go.

Łk 12,46 Przyjdzie pan niewolniká onego, w dzień ktorego się nie spodziewa , i w godzinę ktorej nie wie, i rozetnie go, i część jego z niewiernymi położy.

Łk 14,1 Stało się gdy on szedł do domu niejákiego książęciá faryzejskiego w sobotę jeść chlebá, á oni byli przyglądájąc go.

Łk 14,4 Oni záś zámilczeli. I wziąwszy go uzdrowił i odpuścił.

Łk 14,5 A odpowiedájąc k nim, rzekł: ktorego z was osieł álbo woł do studnie wpádnie, á nie wnet go wyciągnie w dzień sobotni?

Łk 14,12 Mowił zaś i (onemu) ktory go był wezwał: Gdy czynisz obiád álbo wieczerzą. Nie zow przyjacioł twoich, áni brátow twoich, áni przyrodnych twoich, áni sąsiad bogatych, by kiedy i ci zá to ciebie nie wezwáli, i będzie tobie oddánie.

Łk 15,1 Byli záś przybliżający sę k niemu celnicy i grzeszni słuchać go.

Łk 15,15 A szedszy przystał (do) jednego obywátela kráiny onej: i posłał go do folwárkow swych páść świnie.

Łk 15,20 I wstawszy przyszedł ku ojcu swemu. Jeszcze záś ten dáleko był, ujrzał go ociec jego, i użalił się: á przybieżawszy padł ná szyję jego, i pocáłował go.

Łk 15,22 Rzekł záś ociec ku niewolnikom swoim: Wynieście szátę pierwszą, á obleczcie go, i dajcie pierścień ná rękę jego, I boty ná nogi.

Łk 15,27 On záś rzekł jemu: iż brát twoj przyszedł, i zárznął ociec twoj cielę syte, iż go zdrowego przyjął.

Łk 15,28 Rozgniewawszy się záś, i wniść nie chciał: przeto ociec jego wyszedszy prosił go.

Łk 16,2 I, wezwawszy go, rzekł jemu: Co to słysze o tobie: Oddaj liczbe száfárstwá twego. Bo już nie możesz száfować.

Łk 16,22 Zstáło sie záś (że) umárł żebrak i doniesiono go od anjołow do łon Abráhámowego. Umárł záś i bogáty, i pogrzebion.