Słowo: im (1556) 
Wystąpienia 301-320 z 429
Łk 22,13 I szedszy náleźli jáko powiedział im, i nágotowali báránká wielkonocnego.
Łk 22,15 I rzekł im. Żądzą żądałem tego báránká s wami pożywać, pierwej niżlibym cierpiał,
Łk 22,19 I wziąwszy chleb podziękował, i złamał, i dał im mowiąc. To jest ciáło moje ktore zá was bywa dano. To czyńcie ná moję pámiątkę.
Łk 22,25 I rzekł im. Krolowie narodow pánują im, á ktorzy moc máją nád niemi, dobroczyńce bywáją zwani.
Łk 22,35 I rzekł im. Kiedym was posłał krom worká, i kálety, i botow. Zali wam czego nie dostawáło? A oni rzekli. Niczego.
Łk 22,36 Rzekł im tedy. Ale teraz, kto ma worek, niechaj ji weźmie, tákież i káletę. A kto nie ma, niechaj przeda suknią swoję, i niechaj kupi miecz,
Łk 22,38 A oni rzekli. Pánie oto dwá miecze tu. A on rzekł im, dość jest.
Łk 22,40 I gdy przyszedł ná mieśce, rzekł im. Modlicie sie, byście nie weszli w pokuszenie.
Łk 22,46 i rzekł im. Co śpicie? Wstańcie, modlcie sie, ábyście nie weszli w pokuszenie.
Łk 22,67 I rzekł im. Jeślibym wa(m) powiedziáł, nie uwierzycie mi,
Łk 23,17 A miał potrzebę wypuscić im ná dźień święty jednego.
Łk 23,25 á wypuścił im onego ktory dla mężobojstwá, i zwády wrzucon był do ciemnice, ktorego żądáli, á Jezusá wydał woli ich.
Łk 23,34 Jezus tedy mowił. Ojcze odpuść im, bowiem nie wiedzą co czynią. A rozdźielájąc odzienie jego puścili losy.
Łk 24,11 I widziáły sie są przed nimi jákoby niepewne słowá ty, i nie wierzyli im.
Łk 24,27 I począwszy od Mojżeszá i wszytkich prorokow, wykłádał im we wszytkich pismách ktore o nim były.
Łk 24,36 A gdy ty rzeczy mowili. Stánął Jezus wpośrzodku jich, i rzekł im. pokoj wam, jam jest, nie chciejcie sie bać.
Łk 24,40 I gdy to rzekł, ukazał im ręce i nogi.
