Słowo: tedy (1561) 
Wystąpienia 301-320 z 619
Łk 3,13 Tedy on rzekł do nich: Nic więcej nie czyńcie, nád to co wam jest postánowiono.
Łk 4,4 Tedy mu odpowiedział Jezus: Nápisano jest, iż nie sámym chlebem żywie człowiek, ále w káżdym słowie Bożym.
Łk 4,17 Tedy mu podano księgi Izájaszá Proroká. A gdy otworzył księgi, nálazł mieśce gdzie nápisano było:
Łk 4,36 Tedy przypadł strách ná wszytkie, á rozmawiáli sami z sobą, mowiąc: Coż to tákie zá słowo? że ták z mocą i siłą przykázuje nieczystym duchom, á wychodzą?
Łk 5,7 I dáli znáć towárzyszom, ktorzy byli w inszej łodzi, żeby przyszli á pomogli im. Tedy przybiegli i nápełnili obiedwie łodce, ták iż sie práwie pogrężáły.
Łk 5,15 Tedy rozchodziłá sie tym więcej powieść o nim, i schodziły sie tłuszcze wielkie áby go słucháły, a iżby były uzdrowione od swych chorob.
Łk 5,35 Ale przyjdą dni, i gdy będzie oddalon od nich oblubieniec, tedy będą pościć w one dni.
Łk 5,36 I powiedział im też podobieństwo. Iżci żaden płátá od nowego odzienia, nie wszywa w odzienie stáre: á gdzie by ináczej uczynił, tedy i ono nowe drze, i wiotchemu nie przystoi płát od nowego.
Łk 5,37 Także żaden nie leje nowego winá w stáre naczynie: bo uczyni-li to, tedy wino nowe rozedrze naczynie stáre, i sámo sie rozleje, i naczynie zepsuje.
Łk 5,38 Ale nowe wino ma być lane w nowe naczynie: Tedy sie oboje záchowa.
Łk 6,3 Tedy odpowiádájąc Jezus rzekł do nich: I tegoście jeszcze nie czytáli co uczynił Dawid, gdy łácznął sam i ci ktorzy z nim byli:
Łk 6,20 Tedy on podniowszy oczy ná zwolenniki swoje, mowił do nich: Błogosłáwieni ubodzy, bo wásze jest krolestwo Boże.
Łk 6,35 Wszákoż jednák miłujcie nieprzyjacioły wásze, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego sie stąd nie nádziewájąc, tedy będzie odpłátá waszá wielka, i będziecie syny Najwyższego, bo też on dobrotliwy jest nád nie_wdzięcznemi, i złemi.
Łk 7,6 Tedy Jezus szedł z nimi. A gdy już nie dáleko był od domu, posłał do niego Setnik przyjacioły, mowiąc: Pánie nie rácz sie trudzić.
Łk 7,15 Alić usiadł on ktory był umárły, i jął mowić. Tedy go dał mátce jego.
Łk 7,19 Tedy wezwawszy Jan dwu zwolennikow swoich, posłał je do Jezusá, mowiąc: I tyżeś jest ktory masz przyść, czy_li innego oczekawamy:
Łk 7,22 Odpowiádájąc tedy Jezus, rzekł: Idźcie powiedzcież to zaś Janowi, to coście słyszeli i widzieli. Żeć oto ślepi widzą, chromi zdrowo chodzą, trędowáci bierzą oczyścienie, głuszy słyszą, umárli powstáwáją, ubodzy Ewánjeliją przyjmują:
Łk 7,29 Tedy słysząc to wszystek lud i Jáwnogrzesznicy, wielbili Bogá, będąc okrzczeni krztem Janowym.
Łk 7,31 I rzekł Pan: Komuż tedy przypodobię ludzie tego to narodu, i komu są podobni?
Łk 7,42 A gdy nie mieli skąd by mu byli zápłácili dárował to obiemá. Ktoryż go tedy z nich więcej miłuje.
