Słowo: go (1599) 
Wystąpienia 281-300 z 342
Łk 8,29 Abowiém, roskázował duchowi nieczystému áby wyszedł od człowieká, bo go od wiela czásów porywał, i wiązano go łáńcuchámi, i w pętách strzeżono, á związki potárgawszy bywał zápędzon od czártá ná pustynie.
Łk 8,30 I pytał go Jesus, mówiąc: Jákoć imię? A on powiedział, Wojsko: bo wiele czártów weszło było weń.
Łk 8,31 i prosili go áby im nie roskázował iść do przepáści.
Łk 8,32 A było tám stádo wiela wieprzów pásących sie ná górze: i prosili go, áby im w nie dopuścił wniśdź, i dopuścił im.
Łk 8,37 i prosiło go wszytko mnostwo kráju Gerázánów áby odszedł od nich: ábowiém byli wielkim stráchem zięci. A on wsiadszy w łódź, wrócił sie.
Łk 8,38 i prosił go mąż od którégo wyszli byli czárci, áby był przy nim. Ale go Jesus odpráwił, mówiąc:
Łk 8,40 I zstáło sie: gdy sie wrócił Jesus, przyjęłá go rzésza: bo wszyscy go czekáli.
Łk 8,41 A oto przyszedł mąż imieniem Jáir: á ten był przełożonym bóżnice: i upadł do nóg Jesusowych, prosząc go áby wszedł w dóm jego:
Łk 8,42 iż miał córkę jedyną jákoby we dwánaście leciéch, á tá umiéráłá. i przydáło sie, gdy szedł, rzésze go ściskáły.
Łk 8,47 A widząc niewiástá, że sie nie zátáiłá, drżąc przyszłá, i przypádłá do nóg jego: i dla któréj sie go przyczyny dotknęłá oznajmiłá przede wszytkim ludem: i jáko nátychmiast uzdrowiona byłá.
Łk 8,49 Gdy on jescze mówił, przyszedł niektóry do Arcybóżniká, powiedájąc mu: Iż umárłá córká twojá, nie trudz go.
Łk 9,9 I mówił Heród: Janá jam ściął: A któż ten jest o którym ja tákowé rzeczy słyszę? i stárał sie żeby go widział.
Łk 9,39 á oto duch go porywa, i nátychmiast krzyczy, i roztrąca, i rozdziéra go z uślinieniem, á záledwie odchodzi stárgawszy go.
Łk 9,40 i prosiłem uczniów twoich áby go wyrzucili, á nie mogli.
Łk 9,42 A gdy przychodził, roztrącił go czárt i roztárgał. Lecz Jesus sfukał duchá nieszystégo, i uzdrowił dziécię: i oddał je ojcu jego.
