Słowo: im (1577) 
Wystąpienia 281-300 z 453
Łk 22,38 A oni rzekli, Pánie, oto tu dwá miecze, á on im rzekł, dosyć ci jest.
Łk 22,40 A gdy przyszedł ná cno miejsce, rzekł im, modlcież się ábyście nie przyszli w pokuszenie.
Łk 22,46 I rzekł im, czemu śpicie? wstáńcie modlcie się, byście nie weszli w pokuszenie.
Łk 22,67 Mowiąc, [jeśliżeś] ty jest Chrystus? Powiedz nam? I rzekł im chociażbym wam powiedział, jednak nie uwierzycie:
Łk 23,11 A pogárdziwszy im Herod z romistrzámi swymi, i nászydziwszy, oblokszy go w szátę świetną, odesłał go Piłatowi.
Łk 23,17 A potrzebá mu było wypuścić im jednego ná święto:
Łk 23,22 A on po trzecie rzekł im, i coż wżdy ten złego uczynił? [żadnegom przewinienia ná śmierć] w nim nie nalazł: przeto skazawszy go wypuszczę.
Łk 23,25 I wypuścił † im † ktory był dla rostyrku i mordu wrzucon do więzienia o ktorego prosili: á Jezusá podał ná wolą ich.
Łk 23,34 A Jezus mowił, Ojcze odpuść im: boć niewiedzą co czynią. A rozdzieliwszt száty jego rzucili los.
Łk 24,11 Lecz się im zdáły jákoby błazeńskie słowá ich, i nie wierzyli im.
Łk 24,19 I rzekł im, co? A oni rzekli jemu, to co się tknie Jezusá Nádzáráńskiego ktory mąż był Prorok, mocny w uczynku i w mowie, przed Bogiem i wszytkiem ludem:
Łk 24,27 A począwszy od Mojżeszá i wszytkich Prorokow, wykłádał im we wszytkich piśmiech to co o nim nápisano było.
Łk 24,30 I zstáło sie gdy on siedział z nimi, wziąwszy chleb błogosłáwił, á złamawszy podawał im.
Łk 24,31 I otworzyły się oczy ich, i poználi go: á on się im widzieć nie dał.
Łk 24,36 A gdy to oni mowili, sam Jezus stánął pośrzod ich, i rzekł im, Pokoj wam.
Łk 24,38 A rzekł im, przecz strwożeni jesteście, i przecz wstępują myśli do serc wászych?
Łk 24,40 A rzekszy to, ukazał im ręce i nogi.
Łk 24,41 A gdy jeszcze oni nie wierzyli przed rádością, á gdy się dziwowáli, rzekł im: Macie tu co ku jedzeniu?
Łk 24,44 I rzekł im, Dyć są powieści ktorem mowił do was, będąc jeszcze z wámi, iż się musiáło wypełnić wszytko co nápisano jest w zakonie Mojżeszowym i w prorocech, i w psálmiech o mnie:
