Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 5,5 á záwżdy we dnie i w nocy wołał w grobiech i w gorách, á tłukł się sam kámieńmi.

Mk 5,7 á wołájąc głosem wielkim, mowił: Coż ty ze mną masz Jesusie synu Bogá nawyższego? poprzysięgam cię przez Bogá ábyś mię nie męczył.

Mk 5,19 Lecz mu nie dopuścił, ále mu rzekł: Idź do domu twojego do swych, á oznajmi im jákoć wielkie rzeczy Pan uczynił i zlitował się nád tobą.

Mk 5,20 I odszedł, i począł sławić w Dekápolu, jáko wielkie rzeczy z nim uczynił Jesus: á wszyścy się dziwowáli.

Mk 5,21 A gdy się záś Jesus przepráwił w łodzi ná drugą stronę, zebráłá się do niego wielka rzesza, á on był nád morzem.

Mk 5,22 A przyszedł jeden z Arcybożniczych imienim Jáir: á ujrzawszy go, padł u nog jego:

Mk 5,24 I szedł z nim: á zá nim szłá wielka rzesza, i ściskali go.

Mk 5,26 i wiele byłá ucierpiáłá od wielą lekárzow, á wszytko swe náłożyłá byłá, á nic jej nie pomogło, owszem się jej tym więcej pogarszało:

Mk 5,31 A uczniowie jego mowili mu: Widzisz rzeszą cisnącą cię, á mowisz; Kto się mnie dotknął?

Mk 5,33 A niewiástá bojąc się i drżąc, wiedząc co się jej przydáło: przyszłá i upádłá przed nim, á powiedziáłá mu wszytkę prawdę.

Mk 5,34 A on jej rzekł: Corko wiárá twojá uzdrowiłá cię: idźże w pokoju, á bądź zdrowá od choroby twojej.

Mk 5,42 I nátychmiast pánienká wstáłá: i chodziłá. á byłá we dwunaście leciech. i zdumieli się zdumienim wielkim.

Mk 6,1 A wyszedszy stámtąd, przyszedł do ojczyzny: á zá nim szli uczniowie jego.

Mk 6,2 A gdy było w szábát począł w bożnicy náuczáć: á wiele ich słuchájąc zdumiewáli się náuce jego, mowiąc: Skądże temu to wszytko? á co to zá mądrość ktora mu jest daná, i tákie cudá ktore się dzieją przez ręce jego?

Mk 6,4 A Jesus im mowił: Iż Prorok nie jest beze czci, chybá w ojczyźnie swojej, i w domu swoim, á miedzy krewnymi swemi.

Mk 6,6 á dziwował się dla niedowiárstwá ich: i chodził po miásteczkách okolicznych náuczájąc.

Mk 6,9 ále áby się obuli w trzewiki, á nie obłoczyli dwu sukien.