Słowo: tedy (1556) 
Wystąpienia 281-300 z 387
Jn 9,19 Ależ wezwáli rodzicow onego ktory był przejźrzał, i pytáli ich mowiąc. Ten jest syn wász, ktorego wy powiádacie, iż ślepym národził sie jest? Jákoż tedy teraz widzi?
Jn 9,24 Wezwáli tedy zásię człowieká, ktory był ślepym, i rzekli jemu. Daj chwałę bogu. My wiemy iż ten człowiek grzeszny jest.
Jn 9,26 Rzekli tedy jemu. Coż uczynił tobie? Jákoż otworzył tobie oczy?
Jn 9,28 Złorzeczyli tedy jemu i rzekli. Ty zwolennikiem onego bądź. A my Mojżeszowi zwolennicy jesteśmy.
Jn 10,24 Ogárnęli go tedy żydowie, i mowili jemu. Pokiż nászę duszę trzymasz? Jeśliś ty jest Christus, powiedz nam jáwnie
Jn 10,31 Podnieśli tedy kámienie żydowie, áby go kámionowáli.
Jn 10,39 Szukáli go tedy pojimáć, i wyszedł z ręku ich.
Jn 11,3 Posłáły tedy siostry jego do niego mowiąc. Pánie oto ktorego miłujesz, niemoże.
Jn 11,6 Gdy tedy usłyszał iż był niemocen, tedy został ná onymże miestcu przez dwá dni.
Jn 11,12 Rzekli tedy zwolennicy jego Pánie jeślić śpi, zdrow będzie.
Jn 11,14 Tedy więć Jesus powiedział im jáwnie. Lázarz umárł jest,
Jn 11,16 Rzekł tedy Tomasz ktory rzeczon jest wątpliwy do drugich zwole(n)nikow. Podźmy i my, i umrzyjmy z nim.
Jn 11,17 Przyszedł tedy Jesus, i nálazł go czterzy dni już májącego w grobie.
Jn 11,20 Márta tedy gdy usłyszáłá iż Jesus idzie, zábieżáłá jemu. A Máryja domá siedziáłá.
Jn 11,21 Rzekłá tedy Martá do Jezusá. Pánie byś tu był, brát moj by był nie umárł.
Jn 11,31 Żydowie tedy ktorzy byli z nią w domu á pocieszali ją gdy widzieli Máryją iż rychło wstała i wyszła, szły są zá nią mowiąc. Iż idzie do grobu, áby tám płákáła.
Jn 11,32 Máryja tedy gdy przyszłá gdzie był Jesus, uźrzawszy go, upádłá do nog jego, i rzekłá jemu. Panie byś tu był, nie byłby umarł brát moj.
Jn 11,33 Jesus tedy gdy ją ujźrzał płáczącą, i Żydy ktorzy były przyszli z nią płáczące: zárzewnił sie w duchu i zásmucił siebie samego,
