Słowo: go (1577) 
Wystąpienia 261-280 z 640
Łk 1,62 I dáli znáć ojcu jego jákoby go chciał przezwáć.
Łk 2,7 I porodziłá syná swojego pierworodnego, á uwinęłá go w pieluszki, i położyłá go w żłobie: dla tego iż miejscá nie mieli w gospodzie.
Łk 2,22 Gdy się też wypełniły dni oczysciánia ich wedle zakonu Mojżeszowego, przynieśli go do Jeruzálem, aby go stáwili Pánu.
Łk 2,44 A mniemájąc żeby był w towárzystwie uszli dzień drogi: i szukáli go miedzy krewnymi i znájomemi.
Łk 2,45 A gdy go nie náleźli, wrocili się do Jeruzálem szukájąc go.
Łk 2,46 I stáło się po trzech dniách náleźli go siedzące(go) w kościele miedzy uczycielmi, á on ich słucha i pyta się ich.
Łk 2,47 I zdumiewáli się wszyscy ktorzy go słucháli, nád wyrozumienim i odpowiedziámi jego.
Łk 2,48 A ujzrzawszy go przelękli się: i rzekłá ku niemu mátká jego, Synu, przeczżeś nam ták uczynił? oto ociec twoj i ja boleśni szukálichmy cię.
Łk 3,10 I pytáły go tłumy, mowiąc, Coż tedy czynić będziem?
Łk 3,14 Pytáli go też i żołnierze, mowiąc, A my co uczynimy? i rzekł ku nim, żadne(go) nie tłuczcie áni, potwierdzajcie: á ná żołdziech wászych przestáwajcie.
Łk 4,5 A wprowadziwszy go dyjabeł ná gorę wysoką, ukazał mu wszytkie krolestwá [świátá] w maluczkim czasie.
Łk 4,9 I dowiodł go do Jeruzálem, á postáwił go ná szczucie kościelnym, i rzekł mu, Jeślisz jest Syn Boży, rzuć się sam stąd ná doł.
Łk 4,29 A powstawszy wyrzucili go precz z miástá: á wywiedli go ná wierzch gory (na ktorej miásto ich zbudowáne było) áby go zrzucili.
Łk 4,35 I sfukał go Jezus, mowiąc, zámilkni á wynidź z niego. A czárt porzuciwszy go w pośrzodku wyszedł od niego, nic mu nie zászkodziwszy.
