Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 7,0 Kápitułá 7. 1 Jezus uchodzi przed żydzi. 3 Brácia jego chcą áby szedł do Jeruzálem ná święto. 5 A ci sámi nie wierzyli weń. 6 Odpowieda im, iż jeszcze czás je(go) nie przyszedł. 12 Szemrzą o nim w Jeruzálem. 14 W puł świętá jáwnie uczy w kościele. 17 Dájąc poczet náuki swej. 20 Djabelstwo mu przyczytáją. 21 A on okázuje iż jego dobre uczynki mogą być w szábát czynione. 31 Wiele ich z pospolstwa uwierzyło weń. 31 Záczym go kazáli pojmáć Fáryzeuszowie. 33 A on ná wszystki woła áby prágnący s(zli) do niego pić wody żywe. 43 Pospolstwo się rozdwoiło dla niego. 45 Oprawce się wrocili nie pojmawszy go. 50 Fáryzeuszowie się też rozeszli do domow poswárzywszy się.

Jn 11,0 Kápitułá 11. 1 O niemocy i śmierci Łázárzowej. 20 Martá rozmawia z Jezusem o śmierci brátniej i o zmartwychwstániu. 25 Jezus jest powstániem i żywotem. 27 Że wierzący wen nie umierają. 28 Martá potájemnie siestrze powieda o Jezusie. 31 Zá ktora i żydowie wybiegli. 31 Márja się przed Jezusem uskárża. 35 Jezus płácze. 38 Do grobu przyszedł. 41 Do Bogá woła. 43 Wzbudził Łázárzá. 45 Wiele z żydow uwierzyło wen. 46 Inszy go zaś do Fáryzeuszow odnieśli. 47 Oni rádzą przeciw niemu áby go co rychlej zábili. 49 Kájfász prorokuje. 54 Nie śmie Jezus tám nie miedzy nimi chodzić. 57 Księża z Fáryzeuszami dekret uczynili, áby im o nim powiedział káżdy kto by o nim wiedział.

Jn 12,0 Kápitułá 12. 1 Jezus w Betánii. 2 Z Martą i Łázárzem wieczerza. 3 Máryja go maścią máże. 4 Judasz máści żáłuje. 6 Iż był złodziejem. 7 Jezus Máryją wymawia. 9 Zbiegli się żydowie z Jeruzálem dla Jezusá i Łázárzá. 12 Názájutrz prowadzą ná oślęciu Jezusá do Jeruzálem. 20 Niektorzy z Greckich żydow. 21 Proszą Filipá żeby mogli widzieć Jezusá. 24 Jezus opowieda śmierć swą potrzebną i użyteczną. 27 Trwoży sobą dla bliskiej świerci. 28 Ojcá o uwielbienie prosi: á on się mu ozywa. 32 Zásię śmierć swą pożyteczną być opowieda. 34 Żydowie dumáją, żeby Mesjasz umrzeć nie miał. 35 Jezus ich upomina żeby w świetle chodzili poki czás máją. 37 Dlatego mu wierzyć nie mogli, áby się proroctwá spełniły. 42 Jednák ich wiele z Książej wen uwierzyło: ále go dla chwały świeckiej wyznáwáć nie śmieli. 44 Kto wierzy w Christusá, wierzy w Bogá ojcá jego.

Jn 14,0 Kápitułá 14. 1 Pan Jezus ucznie swe smętne cieszy. 2 Odchodząc od nich áby im miejsce zgotowáł. 4 Tomasz się pyta dokądby iść chciáł. 6 A on się drogą, żywotem, i prawdą názywa, oprocz ktorego żaden do ojcá przyść nie może. 8 Filip záś chce ojcá widzieć. 9 Pan ná to powieda iż go ten widział, kto onego widział, gdyż w nim ojciec przez uczynki mieszkał. 13 Potym obiecuje im iż to uczynić chce ocżby ojcá prosili w imię jego. 16. 26. Obiecuje im też duchá świętego pocieszycielá. 21. Ukázuje też iż go káżdy ten miłuje, kto chowa rozkazánia jego. 27 Pokoj swoj uczniom swym zostáwuje. 28 Weselić się im káże, dla odeścia swego. 30 I dlatego iż już książę świátá jest precz wyrzucone.

Jn 15,0 Kápitułá 15. 1 Jezus jest winna mácicá, á Bog ociec winiarz. 2 Ktory płodne látorośle ochędaża, á niepłodne odcina i do ogniá miece. 4 Upomina ucznie swe áby przy nim jáko roszczki przy winnej mácicy trwáli. 5 Nie chcali być wyciętemi i do ogniá wrzuconemi. Gdyż też bez niego nie mogą nic czynić. 9 Miłość im swą záleca, rozkázując i onym áby się też społu miłowáli. 15 Gdyż ich nie ma zá sługi, ále zá przyjacioły. 18 Niedbájąc nic ná nienawiść świetską, ktory też onego sámego miał przod w nienawiści. 20 A uczen też nie może być szcześliwszy nád mistrzá swoje(go). Ktorym ácz prześládowánie opowieda. 26 Ale im też duchá pocieszycielá obiecuje.

Jn 17,0 Kápitułá 17. 1 Jezus się Bogu modli, áby go uwielbił. 3 Wyznáwájąc onego sámego być Bogiem prawdziwym, á siebie posłáncem jego. Czemu gdy kto wierzy ten ma żywot wieczny. 9 Prosi zá Apostoły swymi ktore mu dał Bog ociec jego, á zá świátem nie prosi. 11 Aby jedno byli jáko on z ojcem. 15 A iżby je ociec záchował od złego. 17 I poświęcił je. 20 Potym prosi i zá tymi wszytkimi co weń przez ich przepowiádánie uwierzyć mieli. 21 Aby też byli jedno, á jemu wierzyli iż go Bog posłał. 22 Dájąc im też chwałę ktorą mu ociec dał. 24 I tám byli gdzie on jest.

Jn 18,0 Kápitułá 18. 1 Jezus wszedł do ogrodá. 3 Judasz go z rotą pojmał. 10 Piotr Málchuszowi ucho uciął. 23 Prowádzą Jezusá do Annaszá. 15 Piotr tám zá nim idzie. 17 25 27. Trzykroć się go záprzał. 19 Przedniejszy ofiárownik pyta Jezusá o náukę i ucznie. 20 Ná co gdy odpowiedział. 22 Policzek otrzymał. 24 Anasz go odsyła do Kájfasza. 28 Od Kájfasza prowádzą go ná ratusz do Piłatá. 29 Piłat chce wiedzieć występki jego. 31 Nie chce go jáko niewinne(go) ná żądánie ich sądzić. 33 Doświádcza go i o krolestwie pyta. 37 Wyznawa się być Krolem Jezus, ále nie świátá tego. 39 Chce go Piłat wypuścić podług zwyczáju ich. 40 Lecz oni proszą áby pościł Bárábaszá.

Jn 19,0 Kápitulá 19. 1 Piłat Jezusá biczuje. 2 Żołnierze go koronują. 6 Żydowie áby go dał ukrzyżowáć wołáją. 9 Piłat odwiodszy się z Jezusem ná stronę pyta go ktoby on i skąd był. 12 Chcąc go wypuścić. Ale dla wielkiego krzyku żydowskie(go) dał go ukrzyżowáć. 18 A on idzie z krzyżem. 19 Nád ktorym wystáwił Piłat napis. 23 Żołnierze się dzielą szátámi jego: á losy o sukienkę miecą. 25 Stoją też i białe głowy pod krzyżem. 26 Gdzie Jezus mátkę swą uczniowi ktorego miłował odlecił. 28 Zátym prágnie. 29 Ocet mu podáją. 30 A on duchá oddał. 32 Zbojcom łamią golenie. 24 Jezusowi jeden z żołnierzow przebodł bok oszczepem. 39 Jozef prosi Piłatá o ciáło Jezusowe. 40 Ktore wziąwszy z Nikodymem, uwinął w prześcierádło i włożył do grobu.

Jn 2,25 A iż nie potrzebował áby mu kto świádczył o człowieku, ábowiem on wiedział co było w człowieku.

Jn 8,59 Porwáli tedy kámienie áby nań ciskáli, á Jezus uchronił się, i wyszedł z kościołá, † przechodząc przez pośrzodek ich, i tákże przeszedł. †

Jn 11,57 † A † przedniejszy ofiárownicy i Fáryzeuszowie podáli byli rozkazánie, iż jeśliby się kto dowiedział gdzie by był, żeby oznajmił áby go pojmáli.

Jn 17,26 I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię: áby miłość ktorąś mnie umiłował, w nich byłá, á ja w nich.

Mt 9,38 Proścież tedy Páná żniwá, áby wypchnął robotniki ná żniwo swoje. v 16 Słowo greckie Pliroma ktore znaczy wypełnienie áno nápełnienie, przełożyliśmy kárą, przeto iż łátá nápełnia dziurę. v 17 Naczynia rozumie skorzáne w jákim w onych stronách wino chowano. V 36 Niektore księgi máją Eskylmeni, to jest tám i sám rozstrzeláni, ábo jedni od drugich oddzieleni. A insze Eklelymeni, rospuszczeni ábo rozwiązáni. A potem we wszytkich zgodnie Errimeni, to jest, rozmiotáni, ábo rosproszeni.

Mt 14,36 A prosili go áby się tylko dotykáli kráju odzienia jego. A ktorzy się kolwiek dotknęli, są záchowáni.

Mk 5,43 I zákazał im wielce áby tego żaden nie wiedział: i kazał jej dáć jeść.

Mk 6,56 A gdziekolwiek jedno wszedł do miásteczek, ábo do miast, ábo do wśi, kłádli niemocne [po ulicách] prośili go áby się tylko dotknęli podołká szat jego: A ile sie ich dotknęłi go, záchowáni byli.

Łk 8,56 I zdumieli się rodzicy jej: á on im zákazał áby żadnemu nie powiedáli tego co się stáło.

Łk 11,54 Czyhájąc nań, i szukájąc żeby co ułowili z ist jego, áby go oskarżyli.