Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Słowo: im (1561)

Wystąpienia 261-280 z 419

Łk 13,32 I rzekł im: Idźcie á powiedzcie tej liszce: Oto wyganiam dyjabelstwá, i uzdrawiánia spráwuję dziś i jutro, á trzeciego dniá będę skonan.

Łk 15,6 A przyszedszy do domu wzywa przyjacioł i sąsiádow, mowiąc im: Rozrádujcie sie społu ze mną, iżem nálazł owcę moję, ktora mi byłá zginęłá.

Łk 15,12 I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze, daj mi część májętności ktora ná mię przypada: i rozdzielił im májętność.

Łk 16,15 Tedy im rzekł: Wy jesteście ktorzy sie uspráwiedliwiacie przed ludźmi, ále Bog zna sercá wásze: ábowiem co u ludzi wysokiego jest, to przed Bogiem obrzydnością jest.

Łk 16,28 áby im świadczył, áby też i oni nie przyszli do tego mieścá mąk.

Łk 17,20 A będąc potym spytány od Licemiernikow, kiedy przyjdzie krolestwo Boże, Odpowiádájąc im, rzekł: Nie przychodzi krolestwo Boże z záchowywánim:

Łk 17,36 Odpowiádájąc rzekli k niemu: Gdzie Pánie? On im rzekł:

Łk 18,16 A Jezus zwoławszy ich, rzekł: Niechajcie że dziatki przychodzą do mnie, á nie brońcie im tego, boć tákich ci jest Krolestwo Boże.

Łk 18,27 Odpowiedział im: Co jest niemożnego u ludzi, to jest można rzecz u Bogá.

Łk 18,29 Odpowiedział im Jezus: Záprawdę wam powiádam, żaden nie jest, ktory opuścił dom álbo rodzice, albo brácią, álbo żonę, álbo syny dla krolestwá Bożego,

Łk 18,31 I wziął potym Jezus dwunaście, a rzekł im: Oto idziemy do Jeruzálem, á skończą się wszytkie rzeczy ktore popisáne są przez Proroki o synu człowieczym:

Łk 18,34 A oni tego nic nie rozumieli, á było to słowo zákryto od nich, i nie rozumieli tego co im powiádano.

Łk 19,13 Ten zwoławszy dziesięć służebnikow swych, dał im dziesięć grzywien, mowiąc do nich: Hándlujcie áż ja przyjdę.

Łk 19,32 Szli tedy oni ktorych posłano: i náleźli ták jáko im powiedział, oślątko stojące:

Łk 19,40 Mistrzu pofukaj te zwolenniki twoje. A on im rzekł: Powiádam wam, iż jeśliżeby ci milczeli, kámienie będą wołáły.

Łk 20,8 A Jezus im też rzekł: Ani ja wam też powiem czyją to mocą czynię.

Łk 20,15 I wyrzuciwszy go z winnice, zabili. Coż tedy uczyni im pan onej winnice?

Łk 20,25 I rzekł im: oddajcież tedy co jest Cesárskiego, Cesarzowi, á co jest Bożego Bogu.

Łk 20,34 I rzekł im Jezus: Synowie tego świátá, ożeniáją sie, i wydáją zá mąż:

Łk 21,4 Abowiem ci wszystcy, z tego co im zbywáło kłádli zá dar Bogu: ále tá z tego co jej nie dostawa, wszystko pożywienie swoje ktore miáłá, włożyłá.