Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 17,22 A ja tę chwałę ktorąś ty mnie dał, dałem im, áby byli jedno, jáko my jedno jestechmy.

Jn 17,23 Ja w nich, á ty we mnie, áby byli doskonáłymi w jedno, á iżby poznał świát żeś ty mnie posłał, i umiłowałeś je jákoś mnie umiłował.

Jn 17,24 Ojcze, ty ktoreś mnie dał, chcę áby gdzie ja jestem i oni byli ze mną: áby oglądáli onę moję chwałę, ktorąś mnie doał, Abowiemeś mię umiłował przed záłożeniem świátá.

Jn 19,28 Potymże [wiedząc] Jezus iż się już wszystko wykonáło, áby się skończyło pismo, rzekł, Prágnę.

Jn 19,31 [Żydowie tedy áby nie zostały ná krzyżu ciáłá w szábát, ponieważ było przygotowánie, (ábowiem dzień był wielki onego szábátu) prosili Piłatá áby im goleni połamano, i zjęto.]

Jn 19,36 A zstáło się to, áby się wypełniło pismo, [Kości jego] nie będą złamáne.

Mt 5,0 Kápitulá 5. 1Jezus siedząc ná gorze náucza ucznie swe i lud pospolity a obłogosłáwienstwách. 13 Ucznie swe názywa solą: 14 Świátłem świátá i miástem ná gorze zbudowánym. 16 Chce áby świátło ich świeciło, ku pobudce ludzi do chwały Bożej. 17 powieda iż przyszedł wypełnić zakon, ktorej też potym wykłada. 20 Ucząc ucznie swe, o spráwiedliwości tákowej im potrzebá. 21 Pojednánie bráterskie przekłáda nád ofiáry. 25 Z przeciwnikiem sie jednáć każe, radszej niż się z nim práwowáć. 27 Wykłáda przykazánie, Nie będziesz cudzołożył. 29 Namilszą rzecz od siebie odrzućić, ktoraby zgorszyć miáłá. 31 O rozwodzie. 33 O przysiędze. 37 Jáka ma być mowá nászá. 38 Złym zá złe nie oddáwáć. 44 Owszem nieprzyjaćioły miłowáć.

Mt 8,0 Kápitułá 8. 2 Uzdrowienie trędowátego. 5 Setnik prosi zá sługą swym. 10 pan sie dziwuje wierze jego, i záleca ją. 11 Opowieda przyjęcie pogánow á odrzucenie żydow. 13 Uzdrawia sługę Setnikowego, 14 i swiekrę piotrowę. 16 Leczy wiele chorych. 20 Odpráwił jednego co chciał zá nim chodzić. 21 Drugiemu każe iść zá sobą. 23 Wiezie się w łodzi z uczniámi zá morze. 24 Morze wzruszone uskramia. 28 U Gergesencykow ze dwu opetánych diabły w świnie wygnał. 34 Gergesencycy proszą áby od nich odszedł.

Mt 12,0 1. W szábát przy Jezusie rwą kłosy uczniowie i jedzą. 2. Fáryzeuszowie je strofują. 3. Jezus je wymawia, ukázując iż tym szábátu nie gwałcą. 9. Wszedł do ich zgromádzenia. 10. I uzdrowił rękę uschłą, ukázując to, iż się godzi szábát dobrze czynić. 14. Fáryzeuszowie rádzą się przeciw niemu. 15 On precz ustępuje, lecząc wiele chorych, áby się o nim pismo wypełniło. 22. Opętánego, ślepego i i niemego uzdrawia. 25. Fáryzeuszom ná ich potwarz odpowieda. 32. Mowi o grzechu przeciw duchowi ś. 35. Ukázując iż zły dobrze mowić nie może. 36. A iż z káżdego prożnego słowa dádzą ludzie liczbę Bogu. 39. Známieniá się z niebá domágáją. 40. A on im Jonaszowe dáć obiecuje. 41. Grożąc im potępienim przez Niniwczyki i krolá Sábę. 43. Mowi o duchu nieczystym od człowieká wychodzącym. 46. Mátká go i z brácią szukáła. 48. A on kto mátka jego i brácią ukázuje.

Mt 27,0 Kápitulá 27. 2. Jezusá do Piłatá prowádzą. 3. Judasz to widząc żałuje iż go wydał, i wráca księżej pieniądze. 7. Zá ktorę rolą kupili ná pogrzeb gościom. 11. Jezus ná pytánie Stárościne nic nie odpowieda. 17. Stárá się oto stárostá jákoby go wypiśił. 20. Lecz księża wołáją áby wypiśił Bárábbászá, á ukrzyżował Jezusá. 24. Piłat ręce umywa, niezezwálájąc ná śmierć jego, i okázując jego niewinność. 28. W szárłar Jezusá obłoczą. 29. Cierniewą korona koronują, i náporząd z niego szydzą. 31. Wiodą go ná ukrzyżowánie. 32. Szymon Cerenejczyk niesie krzyż jego. 34. Dáją mu pić ocet z żołcią. 35. Ukrzyżowawszy go dzieła się odzienim jego. 37. Nápis do krzyżá przybijáją. 39. Szydzą z niego wszyscy. 46. A on do Bogá ojcá woła. 50. I duchá wypuszcza. 51. Cudá się rozmáite dzieją. 57. Jozef prosi Piłatá o ciáło jego. 60. Kłádzie go do grobu. 63. Księża strasz do grobu przystáwili, żeby go uczniowie nie ukádli.

Mk 13,0 Kápitulá 13. 1 Uczniowie kośćioł Jezusowi ukázują. 2. Ktorym on powieda o zburzeniu jego. 6 Znáki opowiedájąc ktore to uprzedzić miały upominájąc ich, áby się strzegli zwodzićielow. 10 A iż pierwej miáła być przepowiedána Ewanielia w wszech narodow. 11 Dla ktorej mieli wiele ćierpieć przypowiedacze jej. 14 Ale nie mniejsze trapienie żydowe w obleczeniu Jerozolimskim. 22 Gdzie tez nástáć miáło wiele fałszywych Chrystusow. 26 Nad to powieda też i o przyśćiu swym ná sąd. 33 Nápominájąc wszytkich, áby czuli i modlili się.

Mk 15,0 Kápitulá 15. 1 Jezus odwiedziony do Piłatá 3. 4. 5. Nie nie odpowieda, na skárgi, i pytánia. 7 Piłat wspomina Bárábászá chcą áby wypuśćił, á ukrzyżował Jezusá. 15 I uczynił ták Piłat kwoli pospolstwu. 16 A tak żołnierze, biczują, koronują, i hańbią Jezusá. 20 I wiodą krzyżowáć. 27 Miedzy dwiemá zbojcámi. 29 Wszyscy z niego szydzą i urągáją ná krzyżu wiszącemu. 33 A on do Bogá ojcá swego woła. 36 I duchá mu oddaje. 38 Záczym mu setnik świádectwo wydał. 43 Jozef prośi o ćiáło jego. 44 Czego nie odmowił Piłat. 45 A on je w grob włożył.

Łk 7,0 Kápitułá 7. 1 W Káfarnáum sługę Setnikowego uzdrowił Jezus. 6 Ten to Setnik był człowiekiem skromnym, uczciwym i wiernym. 9 Że sie mu i sam Jezus dziwował. 11 Jezus Pan przyszedszy do Nanmá wskrzesił syná jednej wdowy. 18 Jan dwu uczniow swych do Jezusá wypráwił: áby sie pytáli jeśliby on był Christusem. 24 Po ktorych odeściu záleca pan Janá ludowi. 29 Lud z te(go) Bogá chwali. 30 Lecz Fáryzeuszowie zá nic to sobie májąc, rádą Bożą gárdzą. 31 Ktore pan Jezus strofuje, wziąwszy podobienstwo od dzieci ná ulicy igrájących. 36 Prosi go jeden z Fáryzeuszow áby z nim jadł. 37 Gdzie do niego przyszłá niewiástá grzeszna. 39 Czym gdy sie Faryzeusz obrażał. 40 Jezus mu ná to odpowiedział, podobienstwem wziętym od dwu dłużnikow.

Łk 23,0 Kápitulá 23. 1 Jezusá do Piłatá odwiedziono, i skargę uczyniono. 3 Piłat się z nim łágodnie umawia. 4 Winy w nim nie nájduje. 7 Śle go do Herodá. 11 Herod nim wzgárdziwszy odsyła go Piłatowi. 14 Chce go Piłat puścić skarawszy. 18. Żydowie Bárabasza puścić każą. 24 Piłat kwoli żydom czyni. 26 Jezusá pod krzyżem prowadzą Szymon mu go nieść pomaga. 27 Niewiásty Jerozolimskie płáczą. 33 Krzyżują go między dwomá złoczyncámi. 34 Modli się zá swemi krzyżownikámi. 35 Wszyscy z niego szydzą. 39 I jeden złoczyńcá. 40 Ktorego drugi strofuje. 42 A Jezusowi się modli. áby nań w swym krolestwie pamiętał. 44 Cudá się wielkie dzieją. 46 Jezus ducha ojcu oddáje. 47 Setnik go wyznawa być sprawiedliwym. 50 Jozef z Arymátyej: 52 Prosi Piłata o ciało Jezusowe. 53 Uwinąwszy w prześcieradło chowa je di grobu. 55 Niewiásty pobożne temu się przypátrują.

Jn 2,0 Kápitułá 2. 1 Wesele w Kanie miásteczku Gálilejskim, gdzie Jezus z wody wino uczynił. 12 Do Kafarnaum z krewnymi poszedł. 13 Potym do Jeruzálem 14 Gdzie kupce z kościołá wyrzucił. 18 Známienia się od niego domagáją: á on kościoł każe rozwálić, áby gi we trzy dni wystáwił. 21 Rozumiejąc to o kościele ciáłá swego. 23 Wiele ich tám wen uwierzyło. 24 Ale się im on nie zwierzał.

Jn 7,0 Kápitułá 7. 1 Jezus uchodzi przed żydzi. 3 Brácia jego chcą áby szedł do Jeruzálem ná święto. 5 A ci sámi nie wierzyli weń. 6 Odpowieda im, iż jeszcze czás je(go) nie przyszedł. 12 Szemrzą o nim w Jeruzálem. 14 W puł świętá jáwnie uczy w kościele. 17 Dájąc poczet náuki swej. 20 Djabelstwo mu przyczytáją. 21 A on okázuje iż jego dobre uczynki mogą być w szábát czynione. 31 Wiele ich z pospolstwa uwierzyło weń. 31 Záczym go kazáli pojmáć Fáryzeuszowie. 33 A on ná wszystki woła áby prágnący s(zli) do niego pić wody żywe. 43 Pospolstwo się rozdwoiło dla niego. 45 Oprawce się wrocili nie pojmawszy go. 50 Fáryzeuszowie się też rozeszli do domow poswárzywszy się.