Słowo: im (1563) 
Wystąpienia 241-260 z 379
Łk 20,34 Tedy odpowiedziawszy rzekł im Jezus, Ludzie tego wieku pojmują żony, i zá mąż wydawáją.
Łk 21,4 Abowiem wszyscy ci z tego co im zbywáło kłádli, by tym dárowáli Bogá, Ale tá z niedostátku swego, wszytko pożywienie ktore miáłá włożyłá.
Łk 21,5 I gdy niektorzy powiedáli o kościele iż był pięknym kámieniem i dáry ochędożony, rzekł im.
Łk 21,29 I powiedział im też to podobieństwo, Pojźryjcież ná figowe drzewo i ná wszytki drzewá.
Łk 22,4 Ktory szedszy zmowił się z Książęty kápłáńskimi, i z przełożonymi, jákoby go im wydáć miał.
Łk 22,6 Zá co im on przyrzekł, i szukał czásu jákoby go im wydał przez ludu pospolitego.
Łk 22,13 A tak szedszy wszytko to naleźli jako im powiedział, i zgotowáli Wielkąnoc.
Łk 22,19 I wziąwszy chleb gdy uczynił dzięki, łamał i dał im, mowiąc, To jest ciało ktore się zá was dawa, to czyńcie ná wspominánie moje.
Łk 22,20 Tákże im też dał i kubek gdy odwieczerzał, mowiąc, Ten kubek jestci on testáment nowy przez krew' moję, ktora się zá was wylewa.
Łk 22,25 Ale im on powiedział, Krolowie narodow pánując nád nimi, a ktorzy nád nimi moc máją, zową się dobrodziejmi.
Łk 22,36 A ták im powiedział, Terazci już jeśli kto ma mieszek, niechże go weźmie, tákże i sumki, á kto nie ma, niech przeda płaszcz swoj i kupi miecz.
Łk 22,38 Tedy oni rzekli, Pánie oto tu dwá miecze, A on im powiedział, Dosyć jest.
Łk 22,40 A gdy przyszedł ná ono miejsce, rzekł im, Modlcież się ábyście nie przyszli w pokuszenie.
Łk 23,17 I potrzebá bywáło że im ná święto wypuszczał jednego.
Łk 23,20 Ale Piłat mowił do nich po wtore, żeby im był puścił Jezusa.
Łk 23,34 I mowił Jezus, Ojcze odpuść im, boć nie wiedzą co czynią: A rozdzieliwszy száty jego, puścili o nie los.
Łk 24,11 Ale się im zdały jákoby błazeńskie słowá ich, i nie wierzyli im,
Łk 24,19 I rzekł im: A coż to? A oni rzekli jemu: O Jezusie Názáreńskim, ktory był Prorok mocny w spráwach i w słowiech, przed Bogiem i wszytkim ludem.
