Słowo: im (1561) 
Wystąpienia 241-260 z 419
Łk 9,11 Czego gdy sie dowiedziáły tłuszcze, szły zá nim, i przyjął je, á powiádał im o Krolestwie Bożym, á owe ktorzy uzdrowienia potrzebowáli, uzdrawiał.
Łk 9,13 I rzecze do nich Jezus: Dajcie wy im jeść. A oni rzekli: Nie mamy nic więcej jedno pięcioro chlebá, á dwie rybce: chybá żebyśmy sámi szli i kupili ná tę wszystkę tłuszczą pokármow.
Łk 9,14 A było mężow około piąci tysięcy. Rzekł tedy do zwolennikow swoich: Rozkáżcie im usieść gromádámi, w káżdej po pięćdziesiąt.
Łk 9,16 Wziąwszy tedy pięcioro chlebá i dwie rybie, wejźrzał w niebo, i błogosławił im, potym łámał, i rozdawał zwolennikom swoim, áby kłádli przed tłuszcze,
Łk 9,17 ták że jedli wszyscy, i násyceni są. I zebrano jest to co im było zbyło, odrobin dwánaście koszow.
Łk 9,21 A on im zágroziwszy im przykazał, áby nikomu nie powiádáli tego,
Łk 9,37 Stáło sie záś názájutrz, że gdy z gory schodzili, zábieżáłá im tłuszcza wielka.
Łk 9,45 Ale oni nie baczyli (áni rozumieli) tego słowá, á było im zásłonione, áby go nie rozumieli, á obawáli sie go też pytać o to słowo.
Łk 9,48 i rzekł im: Ktokolwieby przyjął to dziecię w imię moje, ten mnie przyjmuje. A ktokolwiek mnie przyjmie, przyjmuje onego ktory mnie posłał. Abowiem kto mniejszym jest miedzy wámi wszystkimi, ten zacniejszym jest.
Łk 10,2 I mowił im: Żniwoć záiste wielkie, ále robotnikow máło. Proścież tedy Páná tego żniwá, áby posłał robotniki ná żniwo swoje.
Łk 10,9 á uzdrawiájcie niemocne ktorzy tam są, i powiádajcie im. Przybliżyło sie do was krolestwo Boże.
Łk 10,18 I rzekł im: Widziałem szátáná, jáko błyskáwicę z niebá spádájącego.
Łk 11,2 I rzekł im. Gdy sie modlicie, mowcież. Ojcze, święć sie imię twoje. Przydź krolestwo twoje.
Łk 11,17 Ale on gdy ujźrzał myśli ich, rzekł im: Kożde krolestwo sámo w sobie rozerwáne, spustoszeje: ták że dom ná dom upádnie.
Łk 11,48 Záiste poświadczacie, iż pozwalacie uczynkom ojcow wászych: bo oni ich pobili, á wy im groby budujecie.
Łk 12,37 Błogosłáwieni słudzy oni, ktore, gdy przyjdzie Pan, zástánie je á oni czują, záprawdę powiádam wam, iż przepásze sie, i każe im siedzieć, á chodząc będzie im posługował.
Łk 12,42 Tedy rzekł Pan: Co rozumiesz, ktory jest száfarz wierny á roztropny, ktore(go) postánowił pan nád czeladzią swoją, áby im dał czasu swego miárę pszenice?
Łk 13,2 I odpowiádájąc, rzekł im: Mniemacie żeby ci Galilejczykowie nád wszystki Gálilejczyki grzesznemi byli, iż tákowe rzeczy cierpieli?
