Wystąpienia 241-260 z 682
Mk 10,2 Tedy przystąpiwszy Fáryzeuszowie pytáli go, Jeśliż się godzi mężowi żonę opuścić? kusząc go.
Mk 10,5 Tedy Jezus odpowiedziawszy im, rzekł, Dla zátwárdzenia sercá wászego napisał wam to rozkazánie.
Mk 10,9 Co tedy Bog złączył, niechżeć człowiek nie rozłącza.
Mk 10,10 Tedy w domu zásię zwolennicy jego o tejże rzeczy pytáli go.
Mk 10,13 Tedy mu przywiedziono dziateczki aby się ich dotykał, ále zwolennicy fukali ná ony ktorzy je przywodzili.
Mk 10,20 Tedy mu on odpowiedziawszy, rzekł, Mistrzu, jam tego wszytkiego strzegł od młodości mojej.
Mk 10,24 Ulękli się tedy zwolennicy dla tych słow jego, A Jezus im zásię odpowiedziawszy rzekł, Synowie, jákoż jest trudno tym co bogáctwam ufáją wnić do Krolestwá Bożego.
Mk 10,36 Tedy im on rzekł, Czegoż chcecie ábych dla was uczynił?
Mk 10,39 A oni mu powiedzieli, Możemy: Tedy im rzekł Jezus, Kubek ktory ja piję pić będziecie, i krztem ktorym bywam okrzczon, krzczeni będziecie.
Mk 10,46 Tedy przyszli ku Jerychu. A gdy wychadzał z zwolenniki swemi z Jerychá i z wielkim ludem, syn Tymeuszow Bártymeusz ślepy siedział podle drogi żebrząc.
Mk 10,49 Tedy Jezus zastánowiwszy się, kazał go zawołáć, i záwołano ślepego mowiąc mu, Bądź dobrego sercá á wstań, woła cię.
Mk 11,4 Tedy szli, á náleźli oślę uwiązáne u forty, ná dworze, gdzie się dwie drodze schadzáły, i odwiązali je.
Mk 11,5 Niektorzy tedy z onych co tám stali, rzekli im, Coż czynicie iż odwięzujecie oślę?
Mk 11,7 Przywiedli tedy oślę do Jezusá, wrzuciwszy ná nie száty swe, i wsiadł ná nie.
Mk 11,14 Tedy Jezus rzekł figowemu drzewu, Niechżeć nikt ná wieki nie używa owocu z ciebie, co słyszeli uczniowie jego.
Mk 11,21 Tedy Piotr wspomniawszy, rzekł mu, Mistrzu, oto figowe drzewo coś je klął, uschło.
Mk 11,31 Rozbieráli to tedy miedzy sobą, mowiąc, Jeśliż rzeczemy z niebá, tedy powie, Przeczżeście mu wżdy nie wierzyli?
Mk 12,2 Tedy posłał sługę do oraczow gdy był czás áby wziął od oraczow owoce z winnice.
Mk 12,9 Coż tedy uczyni pan onej winnice? przyjdzie á potráci oracze, i da winnicę inym.