Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 11,29 Tedy Jezus odpowiádájąc, rzekł im: Spytam ja was też o jedno słowo, odpowiedzcie mi: á ja wam też powiem czyją to mocą czynię.

Mk 11,31 Tedy oni myślili sobie, ták mowiąc: Jeśli powiemy że z niebá, rzecze nam, Czemu żeście tedy mu nie wierzyli?

Mk 12,5 Jeszcze tedy i drugiego posłał, ále i tego zábili i innych wiele: jedne bijąc, á drugie zábijájąc.

Mk 12,6 Jeszcze tedy májąc jedynego syná najmilszego, i tego jeszcze do nich posłał, ná ostátek, mowiąc: że wżdy będą sie wstydáć syná mego.

Mk 12,7 A oni záś winogrodnicy rzekli jeden do drugiego. Choć to jest dziedzic podźcie zábijmy go: tedy násze będzie dziedzictwo.

Mk 12,9 Coż tedy uczyni Pan onej winnice? Przyjdzie, i wytráci winogrodniki, á poruczy winnicę innym.

Mk 12,14 Tedy oni przyszedszy, rzekli do niego: Mistrzu, wiemy to iżeś prawdziwy, i nie dbasz ni ná kogo: bo ty nie pátrzasz ná osobę ludzką, ále w prawdzie drogi Bożej náuczasz: Godzi-li sie dáwáć trybut Cesárzowi, czyli nie mamy dáć?

Mk 12,16 Tedy mu oni przynieśli. I rzekł im: Czyj to jest ten obraz, i napis? Powiedzieli mu, Cesárski.

Mk 12,17 Odpowiedziawszy tedy Jezus, rzekł im: Oddajcież tedy co jest Cesárskiego, Cesárzowi: á co jest Bożego, Bogu. I dziwowáli mu sie.

Mk 12,20 Było tedy siedm bráciej, i pojął pierwszy żonę, umárł potym nie zostáwiwszy potomká.

Mk 12,27 Nie jest_ci Bog umárłych, ále żywych. Wy sie tedy bárzo mylicie.

Mk 12,32 Tedy mu rzecze on doktor. Dobrześ Mistrzu á w prawdzie spowiedział: że jeden jest Bog, á niemász inszego procz niego.

Mk 12,37 Sam tedy Dawid zowie go Panem, skądże tedy jest synem jego? A wielka tłuszcza rádá jego słucháłá.

Mk 13,14 A gdybyście ujźrzeli brzydliwość spustoszenia, á oná stoi gdzie nie ma być (kto czyta, niech rozumie) Tedy ná ten czas ci co w Żydowstwie są, niechaj uciekają ná gory:

Mk 13,21 Tedy ná ten czás gdzie by wam kto rzekł: Owo tu jest Chrystus, Oto tám, nie wierzcie.

Mk 13,35 Czujcież tedy (bo nie wiecie kiedy Pan á gospodarz domu przyjdzie, w wieczor czyli o połnocy, czyli gdy kury poją, czy ráno)

Mk 14,10 Tedy Judás Iskáryjotes jeden ze dwunaście, szedł do najwyższych kápłanow, chcąc go im wydáć .