Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 18,36 Odpowiedział Jezus, Krolestwo moje nie jest z tego świátá, być z tego świátá było krolestwo moje, wżdyćby byli służebnicy moi biliby sie o mię, abym nie był wydan Żydom, ále teraz krolestwo moje nie jest s_tąd.

Jn 19,18 támże go ukrzyżowáli, á z nim innych dwu, i s_tąd i z_owąd, ále we śrzodku Jezusá.

Jn 19,21 Tedy Biskupowie Żydowscy mowili Piłathowi: Nie pisz Krol Żydowski: ále iż on powiedział: Jestem Krolem Żydowskim.

Jn 19,23 Żołnierze lepak gdy go ukrzyżowáli, wzięli odzienie jego (i uczynili czterzy części, kożdemu żołnierzowi część) i suknią. A byłá suknia nie z_szyta, ále od wierzchu byłá wszystká utkána.

Jn 19,24 Mowili tedy jeden do drugiego: Nie rozrzynajmy jej, ále rzućmy o nię los, czyjá by byłá. Aby sie wypełniło pismo, ktore mowi: Rozdzielili miedzy sie odzienia moje: á o odzienie moje rzucáli los. A żołnierze tedy te rzeczy uczynili.

Jn 19,38 A potym, prosił Piłathá Jozeph z Arymáthyjej, przeto że też był zwolennikiem Jezusowym, ále potájemny, przeto że sie bał Żydow, áby zdjął ciáło Jezusowe. I dopuścił mu Piłat. Tákże przyszedł, i zdjął ciáło Jezusowe.

Jn 20,7 i chustkę ktora byłá ná głowie jego, nie z prześcierádły położoną, ále osobno zwinioną ná jedno miestce.

Jn 20,27 Potym rzekł Tomaszowi: Włoż tu pálec twoj, á oglądaj ręce moje, i wyciągni rękę swoję, wpuśćże w bok moj: á nie bądź niedowiárkiem, ále wiernym:

Jn 21,4 A gdy już było ráno, stánął Jezus ná brzegu, ále przedsię nie poználi zwolennicy że był Jezus.

Jn 21,8 Ale drudzy zwolennicy przypłáwili sie ná łodzi, bo nie_dáleko byli od brzegu, ále jákoby ná dwieście łokci, ciągnąc z sobą sieć z rybámi.

Jn 21,18 Záprawdę, záprawdę powiádam tobie, gdyś był młodszym, opásowałeś sie, i chodziłeś gdzieś chciał, ále gdy sie stárzejesz, podniesiesz ręce twoje, á drugi cie opasze, i powiedzie gdzie ty nie zechcesz.

Jn 21,23 Wyszła tedy tá rzecz miedzy brácią, że on zwolennik nie miał umrzeć. Ano nie rzekł mu Jezus, żeby nie miał umrzeć, ále jeślibym chciał ták trwał dokąd nie przyjdę, co tobie do tego?

Mt 10,0 Cap(itulum): 10. Legácyja á wypráwá Dwunaście Apostołow, ktore Pan rozsyła do Żydow, á zakázuje do Pogánow, uczynności ktorych sie w drodze trzymáć mieli dáje, powiáda o sobie że tu nie przyszedł pokoju czynić ále rozdziału, kto kogo ćci dla Krystá, ćci w nim sámego Kristusá, i bez odpłáty nie będzie.

Mk 2,0 Cap(itulum): 2. Szkrybowie ná páná szemrzą że uzdráwiáł Pan powietrzem záráżonego, mowił że mu odpuszczone są grzechy, szemrzą też że z jáwno grzeszniki zásiada, że zwolennicy jego nie poszczą, ále Pan Christus wymierzá sie im ze wszystkiego.

Łk 17,0 Cap(itulum): 17. Abyśmy nikogo nie gorszyli, karáli tego ktory by co wystąpił, i odpuszczáli proszącemu, Dziesięć trędowátych oczyścił, ále jeden tylko wdzięczność ukazał, Powiáda że Krolestwo Boże jest w nas, á że nie_odpowiednie á nie_spodziale nas náwiedzi.

Jn 6,0 Cap(itulum): 6. Pan Chrystus pięciorgiem chlebá, pięć tysięcy ludzi nákarmił, gdy go chciano krolem obráć i uczynić, uszedł, náucza o chlebie niebieskim, i o ciele swoim i o krwi swej, zwolennicy niektorzy od niego odstáli, ále Apostołowie ci przy nim trwáli.

Jn 11,0 Cap(itulum): 11. Łázárzá Pan Chrystus wskrzesił, co przywiodło już Żydy iż weszli w rádę jákoby Chrystusá Páná strácili, gdzie Kájphás prorokuje, ále Jezus ná chwilę ustąpił.

Jn 16,33 Tem wam rzeczy mowił, ábyście we mnie pokoj mieli. Ná świecie będziecie mieć ucisk: ále bądźcie dobrej nádzieje, jamci zwyciężył świát.

Jn 18,40 Záwołáli zásię wszystcy, mowiąc: Nie tego, ále Bárábaszá. A był to Bárábasz łotr.

Mk 1,45 A on wyszedszy jął opowiádáć, i sławić tę mowę, tak iż już nie mogł jawnie wchodzić do miástá, ále precz ná pustych mieścách być, á (przedsię) schodzili sie do niego ze_wsząd.