Słowo: go (1561) 
Wystąpienia 221-240 z 580
Mk 14,46 Tedy oni rzucili sie nań z rękomá: i pojmáli go.
Mk 14,50 Tedy zwolennicy jego opuściwszy go, wszystcy uciekli.
Mk 14,51 Ale jeden młodzieniec szedł zá nim odziawszy sie ták ná gołe ciáło prześcierádłem: tedy go też pojmáli.
Mk 14,55 A najwyższy kápłani, i wszystká rádá, szukáli przeciw Jezusowi świádectwá, áby go ná śmierć wydáli, ále nie nájdowáli.
Mk 14,61 Ale on milczał i nic nie odpowiedział. Potym záś pytał go najwyższy kápłan, i rzekł k nie(mu): ty jesteś Chrystus syn Bogá błogosłáwionego?
Mk 14,64 Słyszeliście bluźnierstwo. Co sie wam zda? A oni wszystcy osądzili go być winnym śmierci.
Mk 14,65 I poczęli niektorzy nań plwáć, i zákrywać twarz jego, i pięściami go bić, mowiąc mu: Prorokuj, á służebnicy policzki mu dawáli.
Mk 14,68 A on sie záprzał, mowiąc: Ani go znam go, ani wiem co mowisz. I wyszedł precz przed dwor, á Kur zápiał.
Mk 14,69 Po wtore gdy go záś ujźrzáłá dziewká, jęłá mowić do tych co tám stáli: Że ten z nich jest.
Mk 15,1 Tedy nátychmiast ráno najwyższy kápłáni uczyniwszy rádę z stárszemi, i z Doktory, i z wszytkim Senatem, związawszy Jezusá, wiedli go i wydáli Piłatowi.
Mk 15,2 I pytał go Piłat, Tyżeś jest Krolem Żydowskim? A on odpowiadając, rzekł: Ty powiádasz.
Mk 15,4 Piłath zasie pytał go mowiąc: Nie odpowiádaszże nic? Obácz jáko w wielkich rzeczach cie winują.
Mk 15,7 I był jeden co go zwano Bárabaszem, ktory był w więzieniu z zbrodniámi, że w zwádzie zbroił był mężobojstwo.
Mk 15,10 Bo wiedział dobrze że go prze zazdrość, wydali byli najwyższy Kápłani.
Mk 15,13 A oni záś záwołáli, Ukrzyżuj go:
Mk 15,14 Ale Piłat mowił do nich: Coż wżdy złego uczynił? A oni tym więcej wołáli, Ukrzyżuj go.
Mk 15,16 Wiedli go tedy żołnierze ná Ratusz do sieni, i zwołáli wszystkę rotę,
Mk 15,17 Potym oblekli go w páwłokę, á uplotszy włożyli nań cierniową koronę.
Mk 15,18 I poczęli go pozdráwiáć, Bądź pozdrowion krolu żydowski.
