Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 2,51 A potym szedł z nimi, i przyszedł do Názáret, i był im poddánym. A mátká jego záchowywáłá te wszytki słowá w sercu swoim.

Łk 3,11 Odpowiedziawszy powiedział im: Kto ma dwie sukni, niechaj da temu kto nie ma: á kto też ma pokármy: tákież niechaj uczyni.

Łk 3,14 Pytáli go też i żołnierze, mowiąc: A my też co mamy czynić? I rzekł im Nikogo nie nędzcie, áni potwarzajcie, ále przestájcie ná żołdziech wászych.

Łk 4,23 I rzekł im: Owo snadź rzeczecie mi to podobieństwo. Lekárzu, uzdrow sie sam: Jako wielkie rzeczy słyszeliśmy żeś czynił w Káphárnaum: uczyńże też i tu w ojczyźnie swojej.

Łk 4,39 A stojąc nád nią, przykazał ograżce, i opuściłá ją. I tudzież wstawszy posługowáłá im.

Łk 4,41 Wychodziły też dyjabelstwá od wielu, wołájąc i mowiąc: że ty jesteś syn Boży. Ale fukájąc je, nie dopuszczał im mowić, bo wiedzieli go być Chrystusem.

Łk 4,43 Ale on im rzekł: żeć ja muszę i drugim miástam zwiástować krolestwo Boże, bom dla_tego jest posłan.

Łk 5,7 I dáli znáć towárzyszom, ktorzy byli w inszej łodzi, żeby przyszli á pomogli im. Tedy przybiegli i nápełnili obiedwie łodce, ták iż sie práwie pogrężáły.

Łk 5,14 A Jezus przykazał mu, áby nikomu tego nie powiádał: Ale, idź ukaż sie kápłanowi, i ofiáruj zá oczyścienié twoje, jáko przykazał Mojzész, im ná świádectwo.

Łk 5,36 I powiedział im też podobieństwo. Iżci żaden płátá od nowego odzienia, nie wszywa w odzienie stáre: á gdzie by ináczej uczynił, tedy i ono nowe drze, i wiotchemu nie przystoi płát od nowego.

Łk 6,2 A niektorzy Fáryzeuszowie mowili im: Czemuż to czynicie, czego sie nie godzi czynić w sobboty?

Łk 6,31 A jáko chcecie żeby wam ludzie czynili, ták wy im też czyńcie.

Łk 6,39 I powiedział im podobieństwo: Izaż może ślepy ślepego wieść? Zaż obádwá do jámy nie wpadną?

Łk 8,31 I prosili go áby im nie przykázował iść do przepáści.

Łk 8,32 A było tám stádo wielkie wieprzow, ktore pásiono ná gorze, tedy go prosili áby im dopuścił w nie wniść. I dopuścił im.

Łk 8,36 A powiedzieli im i ci ktorzy widzieli, jáko sie stał uzdrowionym od ćmy.

Łk 8,52 A płákáli jej wszyscy, i lámentowáli. Tedy im on rzekł: nie płáczcie: nie umárłáć tá dziewká, áleć śpi.

Łk 9,1 A zezwawszy Jezus dwánaście Apostołow: dał im władzą i moc nád wszystkimi dyjabelstwy i też żeby choroby uzdráwiáli.

Łk 9,5 A ktorzykolwiek by was nie przyjęli, wychodząc z miástá onego i proch jeszcze z nog waszych obijcie ná świádectwo przeciwko im.