Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 13,9 Rzekł do niego Simon Piotr: Pánie, nie tylko nogi moje, ále i ręce, i głowę.

Jn 13,10 Rzekł mu Jezus: Kto umyty jest, nie potrzebá mu jedno żeby nogi umył: bo jest wszystek czysty. I wy czyści jesteście, ále nie wszystcy.

Jn 14,17 Duchá prawdy, ktorego świát nie może wziąć, iż go nie widzi, áni go zna, ále wy go poznacie, ábowiem u was będzie mieszkał, i w was będzie.

Jn 14,19 Jeszcze máluczki czás: á świát mnie już nie widzi: ále wy mnie widzicie: że ja żywę, i wy żyć będziecie.

Jn 14,24 á kto mnie nie miłuje: słow moich nie chowa. A słowá ktoreście słyszeli, nie są moje, ále onego ktory mię posłał, Ojcá

Jn 15,22 Bym był nie przyszedł, á nie mowił im, grzechu by nie mieli: ále teraz wymowki nie mają, z grzechu swego.

Jn 15,24 Bym był uczynkow nie czynił miedzy nimi: ktorych żaden inszy nie czynił, grzechu by byli nie mieli: ále teraz i widzieli, á máją w nienawiści, i mnie, i ojcá mego.

Jn 16,2 Będąć was wyłączáć z bożnic: ále przychodzi godziná, iż kożdy ktory was zábije, będzie mnimał, żeby posługę uczynił Bogu,

Jn 16,12 Jeszcze wam wiele rzeczy mam powiádáć, ále nie możecie teraz znosić.

Jn 16,13 A gdy przyjdzie on Duch prawdy, náuczy was wszelákiej prawdy, boć nie będzie sam od siebie mowił: ále cokolwiek usłyszy, będzie mowił, i rzeczy przyszłe, zwiástuje wam.

Jn 16,20 Zaprawdę, záprawdę powiádam wam, że wy będziecie płákáć i łkáć, ále świát będzie sie rádował: wy sie będziecie frásowáć, ále smutek wász, obroci sie w rádość.

Jn 16,21 Niewiástá gdy rodzi, mać frásunek, iż przyszłá jej godziná: ále gdy już porodzi dziecię, już nie pámięta ucisku od rádości, że sie národził człowiek ná świát.

Jn 16,22 A ták i wy, teraz smutek macie, ále was zásię ujźrzę, i rozráduje sie serce wásze, á rádości wászej żaden nie obejmie od was.

Jn 16,25 Tem wam rzeczy w przypowieściach mowił. Przychodzi godziná, gdy do was będę nie w przypowieściach mowił, ále jáwnie wam zwiástuję o Ojcu moim.

Jn 16,32 Oto: przychodzi godziná, i już przyszłá, żebyście sie rozpierzchnęli kożdy do swego własnego, á mnie sámego zostáwili: ále ni jestem sam, bo ociec ze mną jest.

Jn 17,9 Ja zá nimi proszę. Nie proszę zá świátem, ále zá temi ktoreś mi dał, ábowiem twoi są.

Jn 17,15 Nie proszę ábyś je wziął z świátá, ále ábyś je záchował ode złego.

Jn 17,20 A nie tylko zá nie proszę, ále i zá one ktorzy máją uwierzyć w imię przez słowo ich:

Jn 18,28 I przywiedli záś Jezusá do Kájphaszá ná Ratusz, á było to ráno, ále sámi nie weszli ná rátusz áby sie byli nie splugáwili, á to żeby pożywáli báránká wielkonocnego.