Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 5,34 Ale ja nie od człowieká świádectwá biorę: ale to powiádam, ábyście wy zbáwieni byli.

Jn 6,20 Ale on rzekł k nim: Ja jestem nie bojcie sie.

Jn 6,34 Rzekli tedy do niego: Pánie záwżdy nam daj tego chlebá. Ale rzekł im Jezus:

Jn 6,64 Ale są niektorzy z was, ktorzy nie wierzą. Bo wiedział z początku Jezus, ktorzy byli co nie wierzyli, i kto go miał wydáć.

Jn 7,27 Ale oto tego wiemy s_kąd jest: A Krystusci gdy przyjdzie, nikt nie wie skąd by był.

Jn 8,7 Ale gdy nie przestáli go pytać: podniosł sie, i rzekł im: Ktory z was jest bez grzechu, pierwszy niechaj rzuci ná nię kámień.

Jn 8,12 Potym zásie mowił im Jezus. rzeknąc: Já jestem świátłość świátá: kto zá mną idzie, nie chodzi w ciemnościach, ale będzie miał świátłość żywotá.

Jn 8,40 Ale teraz chcecie mie zábić, człowieká ktorym wam prawdę mowił, ktorąm słyszał od Bogá, tegoć Abráhám nie czynił.

Jn 8,55 á nie poználiście go wy, á ja go znam. I rzekłlibym iż go nie znam: będę wam podobnym mátáczem. Ale znam go, i słowá jego chowam.

Jn 9,9 Tedy jedni powiádáli: Iż ten jest. A drudzy, Nikaki, ále onemu podobny. Ale on powiádał: Iż jam jest.

Jn 10,1 Záprawdę, záprawdę powiádam wam, kto nie wchodzi drzwiámi do owczarniej owczej, ale inędy wstępuje: ten jest złodziej i łotr.

Jn 10,2 Ale kto wchodzi drzwiámi, jest pásterzem owiec.

Jn 10,5 Ale cudzego nie náśládują, á owszem uciekáją od niego: bowiem nie znáją głosu cudzych.

Jn 10,6 Tę przypowieść powiedział im Jezus. Ale oni nie pobáczyli co by im mowił.

Jn 10,38 Ale jeśliż czynię, á nie chcecie mnie wierzyć, wżdam uczynkom wierzcie: żebyście poználi i wierzyli, że ociec we mnie jest, á ja w ojcu.

Jn 10,41 á wiele ich przychodziło do niego, i mowili: Że Jan wżdy znáku żadnego nie uczynił. Ale wszystko cokolwiek powiádał Jan o tym, prawdziwe było.

Jn 11,13 Ale Jezus był rzekł o śmierci je(go): á oni mnimáli, żeby o spániu záśnienia mowił.

Jn 11,51 A tego sam od siebie nie rzekł: Ale iż był Biskupem onego roku, prorokował: Iż Jezus miał umrzeć zá narod,

Jn 11,52 á nie tylko zá narod: ale áby syny Boże ktorzy byli rozproszeni, zgromádził w jedno.

Jn 12,25 sámo tylko zostawa. Ale jeśliby obumárło, tedy owoc wielki przynosi. Kto miłuje duszę swoję, traci ją: á kto nienawidzi duszę swoję ná tym świecie, ku żywotowi wiecznemu jej strzeże.