Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 13,18 Nie o wszytkich was mowię. Ja wiem ktorem obrał. Ale by sie wypełniło pismo. Kto pożywa ze mną chlebá, podniosł przeciwko mnie piętę swoję.

Jn 14,10 Nie wierzysz iż ja w ojcu, á ociec we mnie jest? Słowá ktore ja mowię wam, ode mnie sámego nie mowię. Ale ociec we mnie mięszkájący, on czyni uczynki.

Jn 15,19 Byście z świátá byli, świát co jego było miłowałby. Ale iże nie jesteście z świátá, álem ja obrał was z świátá, dlatego nienawidzi was świát.

Jn 15,21 Ale ty wszytkie rzeczy będą czynić wam, dla imienia mojego, bowiem nie znáją onego ktory posłał mnie.

Jn 15,22 Bych był nie przyszedł, ábych był nie mowił jim, grzechu by nie mieli. Ale teraz wymowki nie máją, z grzechu swojego.

Jn 15,24 Bym był uczynkiow nie czynił miedzy nimi, ktorych żadny inny nie czynił, grzechu by byli nie mieli. Ale teraz widzieli, i nienawidzieli, i mnie, i ojcá mojego.

Jn 15,25 Ale áby sie nápełniły słowá, ktore w zakonie ich nápisáne są. Iż w nienawiści mieli mnie darmo. #

Jn 16,2 Z bożnic wyłączonymi uczynią was. Ale przychodzi godziná, iż wszelki ktory zábija was, będzie mniemał, iżby posługę wyrządzął bogu.

Jn 16,6 Ale iżem to mowił wam, smutek nápełnił serce wásze.

Jn 16,12 Jeszcze wiele mam wam powiádáć. Ale nie możcie znosić teraz.

Jn 16,13 A gdy przyjdzie on duch prawdy, náuczy was wszelkiej prawdy. Abowiem nie będzie mowił sam od siebie: Ale cokolwiek usłyszy, będzie mowił. I ktore (rzeczy) máją przyść, opowie wam.

Jn 16,20 Záprawdę záprawdę powiádam wam. Iż będziecie płákáć i łkáć wy. A świát będzie się weselił. A wy będziecie zásmuconymi. Ale smutek wász obroci sie w rádość.

Jn 16,22 I wy tedy, teraz owszejki smętek macie. Ale zásię ujźrzę was, i uweseli sie serce wásze, á radości waszej nie odejmie od was.

Jn 17,9 Já zá nimi proszę. Nie zá świát proszę. Ale zá ty ktoreś mi dał, ábowiem twoi są.

Jn 18,39 Ale jest obyczaj wam, bym jednego wypuścił wam ná wielkanoc. Chcecie tedy wam wypuszczę krolá żydowskiego?

Jn 19,21 Tedy mowili Piłatowi biskupowie żydowscy. Nie chciej pisáć, krol żydowski. Ale iż on mowił krol jestem żydowski

Jn 19,24 Mowili tedy miedzy sobą. Nie krajmy jej. Ale puśćmy losy o nię, czyjáby byłá. Aby pismo było nápełnione mowiące. Rozdzielili odzienie moje sobie, i ná odzienie moje puścili los. A żołnierze ty rzeczy czynili.

Jn 19,34 Ale jeden z żołnierzow włocznią bok jego otworzył, á nátychmiast wyszłá krew i wodá.

Jn 20,7 i ścierkę ktora byłá ná głowie jego, nie z prześcierádły położoną, ale osobno zwinioną ná jedno miestce.

Jn 20,17 Rzekł jej Jezus. Nie dotykaj sie mnie. Jeszczem bowiem nie wstąpił od ojcá mojego. Ale idź do bráciej mojej, i rzecz im. Wstępuję do ojcá mojego, i do ojcá wászego. Bogá mojego, i bogá wászego.