Słowo: go (1599) 
Wystąpienia 201-220 z 342
Mk 14,45 A przyszedszy, nátychmiast przystąpiwszy k niemu rzékł: Bądź pozdrowion Mistrzu, i pocáłował go.
Mk 14,46 A oni tárgnęli sie nań rękomá, i pojmáli go.
Mk 14,50 Tedy uczniowie jego, opuściwszy go, wszyscy uciekli.
Mk 14,51 A niektóry młodzieniec szedł zá nim odziany prześciérádłem ná gołé ciáło i pojmáli go.
Mk 14,55 Lecz nawysszy kápłani, i wszytká rádá szukáli przeciw Jesusowi świádectwá, áby go na śmierć zdádli, á nie náleźli.
Mk 14,61 Ale on milczał, á nic nie odpowiedział. Znowu pytał go nawysszy kápłan, i rzékł mu: Tyś jest Christus syn Bogá błogosłáwionégo?
Mk 14,64 Cóż jeszcze potrzebujemy świádków, słyszéliścié bluźniérstwo: co sie wam zda? którzy wszyscy osądzili go winnym bydź śmierci.
Mk 14,65 i poczęli nań niektórzy plwać, i zákrywáć oblicze jego, i bić go kułakámi, i mówić mu, Prorokuj: á służebnicy policzkowáli go.
Mk 14,69 A znowu gdy go ujźrzáłá służebnicá poczęłá mówić tym którzy około stali: Iż ten z onych jest.
Mk 15,2 i pytał go Piłat: Tyś jest królem Zydowskim? A on odpowiedziawszy, rzékł mu: Ty powiedasz.
Mk 15,4 A Piłat go zásię spytał, mówiąc: Nic nie odpowiedasz? pátrz w jáko wielkich rzeczách cię winują.
Mk 15,7 I był co go názywano Bárábbaszem: który z buntownikámi był w więzieniu, który był w rozruchu popełnił mężobójstwo.
Mk 15,10 Abowiém wiedział iż go z zazdrości byli najwysszy kápłani wydáli.
Mk 15,13 A oni zásię wołáli: Ukrzyżuj go.
Mk 15,14 A Piłat im mówił: Cóż wżdy złégo uczynił? A oni tym więcéj krzyczeli: Ukrzyżuj go.
Mk 15,16 A żołniérze wprowádzili go do sieni ratusznéj, i zwołáli wszytkiéj róty.
Mk 15,17 i oblekli go w purpurę, i włożyli nań: uplótszy ciérniową koronę.
Mk 15,18 i poczęli go pozdrawiáć: Witaj królu Zydowski.
Mk 15,20 A gdy sie z niego nágráli, zwlekli go z purpury, i oblekli go w száty jego, i wywiedli go áby go ukrzyżowáli.
