Słowo: im (1563) 
Wystąpienia 201-220 z 379
Łk 8,36 Powiedzieli im tedy ci ktorzy widzieli jáko był ku zdrowiu przywrocon ten ktory był opętány.
Łk 8,52 A płákáli jej wszyscy i nárzekáli, ále on im rzekł, Nie płáczcie, boć nie umárłá ále śpi.
Łk 9,1 Potym wezwał Jezus dwunaście zwolennikow swych, á dał im moc i zwirzchność ná wszytki dyjabelstwá, i choroby uzdrawiać.
Łk 9,11 Ale gdy to zrozumiáło zgromádzenie ludzi, szło zá nim á on je przyjął, i powiedał im o krolestwie Bożym, á ty ktorzy uzdrowienia potrzebowali, uzdrawiał.
Łk 9,13 Ale on rzekł do nich, Dajcie wy im co jeść, á oni powiedzieli: Nie mamyć więcej tylko pięcioro chlebá á dwie rybie, wyjąwszy bychmy szli á nákupili co jeść prze ten lud wszytek
Łk 9,16 A on wziąwszy ono pięcioro chlebá i dwie rybie, pojźráwszy w niebo, błogosławił im, á łamał i dawał zwolennikom, áby kłádli przed ono zgromádzenie.
Łk 9,17 A ták jedli oni wszyscy i nájedli się, i názbierano co im pozostało okruszkow koszow dwánaście.
Łk 9,20 Tedy im on rzekł, A wy kim mię być powiedacie? A odpowiedziawszy Symon Piotr, rzekł: Krystusem onym Bożym.
Łk 9,21 Ale on im zágroziwszy rozkazał, áby tego żadnemu nie powiedáli.
Łk 10,2 I mowił im: Aczci żniwo wielkie jest, ale robotnikow mało, proścież tedy páná żniwá aby wysłał robotniki ná żniwo swoje.
Łk 10,9 I uzdrawiajcie niemocne ktorzy by w nim byli, á powiedajcie im: Przybliżyło się ku wam krolestwo Boże.
Łk 10,18 Tedy im on rzekł: Pátrzałem gdy szátan jako błyskáwicá z niebá spadał.
Łk 11,2 Tedy im rzekł: Gdy się modlicie, mow'cie: Ojcze nász ktoryś jest w niebiosach, święć się imię twoje, Przydź krolestwo twoje, Bądź wola twa jáko w niebie ták i ná ziemi.
Łk 11,17 Ale on gdyż wiedział myśli ich, rzekł im: Káżde krolestwo rozdwojone przeciwko sobie, bywa zborzone, á dom miedzy sobą rożny upádnie.
Łk 11,29 A gdy się niemáło ludu zeszło około niego, począł mowić: Ten narod jest złościwy, żąda znakow, áleć im znák nie będzie dan, tylkoż znák on Jonaszá Proroká.
Łk 12,16 I powiedział im podobieństwo tymi słowy: Niektoremu bogátemu człowiekowi zrobiło się obficie ná gruncie jego.
Łk 12,37 Szczęśliwiż to są oni słudzy, ktore gdy przyjdzie pan znajdzie czujące. Záprawdę powiedam wam, iż się przepasze á rozkaże im sieść, á wyszedszy będzie im służył.
Łk 12,42 A Pan powiedział: I ktoryż jest wierny á roztropny száfarz, ktorego pan postánowi nad czeladzią swoją, áby im w czás rozdał obrok?
Łk 13,2 Ale Jezus odpowiedziawszy rzekł im, I mniemácież że ci Gálilejczycy nád wszytki ine Gálilejczyki grzeszniejszymi byli, iż tákowe rzeczy cirpieli?
