Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 15,5 Jaciem jest winna mácicá, wyście látorośli. Kto mieszka we mnie, á ja w nim, ten przynosi wielki owoc, bo beze mnie nic nie możecie uczynić.

Jn 17,3 A ten ci jest żywot wieczny, áby poználi ciebie sámego prawdziwego Bogá, i ktoregoś posłał Jezusá Christusá.

Jn 17,5 A teraz uwielb mię ty ojcze u siebie sámego tą chwłą ktoram miał, pierwej niż ten świát był u ciebie.

Jn 18,13 I odwiedli go naprzod do Annaszá: Bo był świekier Kájfaszow, ktory był przedniejszym ofiárownikiem roku onego. † Ten zásię odesłał go związáne(go) Kájfászowi przeniejszemu ofiárownikowi. †

Jn 18,15 I szedł zá Jezusem Szymon Piotr i drugi uczeń. A ten uczeń był znájomy przedniejszemu ofiárownikowi, i wszedł społu z Jezusem do dworu przedniejszego ofiárowniká.

Jn 18,30 Odpowiedzieli i rzekli mu, Być ten nie był złoczyńcą, tedyćbychmy go nie podáli tobie.

Jn 19,20 Ten tedy tytuł czytáło wiele żydow: iż blisko miástá było miejsce ono gdzie był ukrzyżowan Jezus. A było nápisano po hebrajsku, po grecku, po łácinie.

Jn 19,35 A ten ktory widział świádczy, i prawdziwe jest świádectwo jego: á on wie iż prawdę powieda, [ábyście wy wierzyli.]

Jn 21,14 Ten już trzeci raz okazał się Jezus uczniom swoim, powstawszy z martwych.

Jn 21,20 A Piotr obrociewszy się ujźrzał one(go) uczniá, ktorego miłował Jezus pozad idącego, ktory też położył się był przy wieczerzej ná piersiach jego, i mowił, Pánie, ktoryż jest ten co cię wyda?

Jn 21,21 Tego ujźrzawszy Piotr mowi Jezusowi, Pánie, áś ten co?

Łk 1,0 Ewánjelija Święta według Łukászá. Kápitułá 1. Czyni przedmowę Łukasz do Teofilá, o wielkości tych ktorzy się zá to bráli, jakoby porządnie spráwy Jezusowe opisáli. 5. Rzecz swą záczyna od Záchárjaszá Janowego ojcá. 26. Potym opisuje poczęcie Jezusowo, przez poselstwo Gábryjelá árchánjołá ktory do Máryi posłány był. 32. I odpowiedział co zacz ten syn jej miał być. 34. Máryi zezwolenie. 39. Elżbiety náwiedzenie. 46. Piosnka Bogá chwalenie. 57. Urodzenie Janowe. 64. Zácháriaszowe przemowienie. 68. Piosnką Bogá chwalenie. 80. Janowe rośnienie i pomnażánie.

Łk 7,0 Kápitułá 7. 1 W Káfarnáum sługę Setnikowego uzdrowił Jezus. 6 Ten to Setnik był człowiekiem skromnym, uczciwym i wiernym. 9 Że sie mu i sam Jezus dziwował. 11 Jezus Pan przyszedszy do Nanmá wskrzesił syná jednej wdowy. 18 Jan dwu uczniow swych do Jezusá wypráwił: áby sie pytáli jeśliby on był Christusem. 24 Po ktorych odeściu záleca pan Janá ludowi. 29 Lud z te(go) Bogá chwali. 30 Lecz Fáryzeuszowie zá nic to sobie májąc, rádą Bożą gárdzą. 31 Ktore pan Jezus strofuje, wziąwszy podobienstwo od dzieci ná ulicy igrájących. 36 Prosi go jeden z Fáryzeuszow áby z nim jadł. 37 Gdzie do niego przyszłá niewiástá grzeszna. 39 Czym gdy sie Faryzeusz obrażał. 40 Jezus mu ná to odpowiedział, podobienstwem wziętym od dwu dłużnikow.

Łk 14,0 Kápitułá 14. 2 Jezus uzdrowił w szábát opuchłego. 7 Uczy jáko i kedy siedzieć u stołu ná kolácyjej. 17 Kogo wzywáć ná ucztę. 15 Szczęśliwy ktoby jadł chleb w krolestwie Bożym. 16 Podobieństwo wezwánych ná wesele. 26 Co ma czynić ten co chce być uczniem Chrystudoym. 28 podobieństow od tego coby chchiał budowáć wieże. 31 Abo z drugim walczyć. 33 Ku temu że się potrzebá káżdemu z sobą obrachowáć, ktoby Jezusá chciał przystojnie náśládować.

Łk 16,0 Kapituła 16. 1 Podobieństwo złego szafarza. 10. Kto w mał niewierny, i w wielu nie będzie wierny. 13 Dwiemá pánom nikt służyć nie może. 15. Pan Jezys Fáryzeusze strofuje. 16 zakony prorocy do Ji nátrwali. 17 Pewnoć i trwałość słowá Bożego. 18 Żony opuszczać nie trzeba. 19 O Bogaczu i Łazarzu. 31 Kto pismu świętemu nie wierzy, ten i umárłym gdyby powstáli nie uwierzyl.

Łk 21,0 Kápitułá 21. Kłádą bogacze do skárbu. 2 Uboga wdowá więcej włożyłá. 6 Opowieda Pan zborzenie kościołá i miásta. 9 Trwogi opowiedając, przedsię się swym lękać nie da. 14 Ani myślić coby odpowiedáli. 15 Obiecując im dáć ustá i mądrość. 16 Opowieda im nienawiść, i od sámych rodzicow. 19 Ale im w tym wszytkim każe się cierpliwością bronić. 21 A przed sojski nieprzyjacielskimi uchodzić. 22 Biádá brzemiennym ná ten czás. 25 Ználi ná słońcu i gwiazdách, á ná ziemi ucisk. 27 Przyście syná człowieczego. 34 Ktorego czekáć trzebá czujności i trzeźwości.

Jn 14,0 Kápitułá 14. 1 Pan Jezus ucznie swe smętne cieszy. 2 Odchodząc od nich áby im miejsce zgotowáł. 4 Tomasz się pyta dokądby iść chciáł. 6 A on się drogą, żywotem, i prawdą názywa, oprocz ktorego żaden do ojcá przyść nie może. 8 Filip záś chce ojcá widzieć. 9 Pan ná to powieda iż go ten widział, kto onego widział, gdyż w nim ojciec przez uczynki mieszkał. 13 Potym obiecuje im iż to uczynić chce ocżby ojcá prosili w imię jego. 16. 26. Obiecuje im też duchá świętego pocieszycielá. 21. Ukázuje też iż go káżdy ten miłuje, kto chowa rozkazánia jego. 27 Pokoj swoj uczniom swym zostáwuje. 28 Weselić się im káże, dla odeścia swego. 30 I dlatego iż już książę świátá jest precz wyrzucone.

Jn 17,0 Kápitułá 17. 1 Jezus się Bogu modli, áby go uwielbił. 3 Wyznáwájąc onego sámego być Bogiem prawdziwym, á siebie posłáncem jego. Czemu gdy kto wierzy ten ma żywot wieczny. 9 Prosi zá Apostoły swymi ktore mu dał Bog ociec jego, á zá świátem nie prosi. 11 Aby jedno byli jáko on z ojcem. 15 A iżby je ociec záchował od złego. 17 I poświęcił je. 20 Potym prosi i zá tymi wszytkimi co weń przez ich przepowiádánie uwierzyć mieli. 21 Aby też byli jedno, á jemu wierzyli iż go Bog posłał. 22 Dájąc im też chwałę ktorą mu ociec dał. 24 I tám byli gdzie on jest.

Jn 4,54 Ten ci zásię wtory znák uczynił Jezus, przyszedszy z Judy do Gálilei.