Słowo: co (1556) 
Wystąpienia 201-220 z 278
Łk 18,36 A gdy usłyszał tłuszczą przemijájącą, pytał co by to było:
Łk 18,41 mowiąc. Co chcesz bym tobie uczynił? A on rzekł. Pánie ábym widział.
Łk 19,10 Abowiem przyszedł syn człowieczy szukáć, i zbáwiáć co było záginęło. #
Łk 19,26 A powiádam wam, iż wszelkiemu ktory má, będzie dano, i będzie obfitował. Ale od onego ktory nie ma, i co ma odjęto będzie od niego. #
Łk 20,17 A on weźrzawszy ná nie, rzekł. Coż to jest tedy co nápisano jest. Kamień ktory wzgardzili budujący, ten stał sie jest głową węgelną.
Łk 21,4 Abowiem wszytcy ci, z tego co im zbywáło kłádli w dáry Boże. Ale tá z tego co jej nie dostawa, wszytko pożywienie swoje ktore miáłá, włożyłá.
Łk 21,6 To co widzicie, przyda dni w ktorych nie będzie zostáwion kámień ná kámieniu ktory by nie był skáżon.
Łk 21,36 Czujcież tedy czásu wszelkiego modląc sie, ábyście godnymi byli miani uciec, tego wszytkiego co ma przyść, i stánąć przed synem człowieczym.
Łk 22,37 abowie(m) ci powiádam wam, iż jeszcze to co nápisano jest musi sie nápełnić we mnie. I ze złoczyńcámi policzon jest, ábowiem ty rzeczy ktore są o mnie, dokonánie máją.
Łk 22,46 i rzekł im. Co śpicie? Wstańcie, modlcie sie, ábyście nie weszli w pokuszenie.
Łk 22,49 A widząc to oni ktorzy przy nim byli, co sie w przyszły(m) czásie dziać miáło, rzekli jemu. Pánie, jeśli bijemy miecze(m)?
Łk 22,60 I rzekł Piotr, Człowiecze nie wiem co mowisz. I tudzież gdy on jeszcze mowił, kur zápiał.
Łk 22,64 i zásłonili go, i bili oblicze jego, i pytali go mowiąc. Prorokuj, ktory jest, co cię uderzył?
Łk 23,31 ábowiem jeśli ná zielonym drzewie te rzeczy czynią, ná suchy(m) co sie stanie?
Łk 23,34 Jezus tedy mowił. Ojcze odpuść im, bowiem nie wiedzą co czynią. A rozdźielájąc odzienie jego puścili losy.
Łk 23,47 A widząc setnik co sie stáło było, sławił Bogá mowiąc. Záprawdę ten człowiek spráwiedliwy był.
Łk 24,5 A gdy sie bały, i skłoniły oblicze ná ziemię rzekli do nich. Co szukacie żywiącego z umárłymi.
Łk 24,12 A Piotr wstawszy bieżał do grobu, i schyliwszy sie, uźrzał prześcierádłá sáme położone, i odszedł sam w sobie dziwując sie temu co sie stáło było.
Łk 24,41 A gdy oni jeszcze nie wierzyli: i dziwowáli sie od rádości rzekł do nich Macie tu co ku jedzeniu?
