Słowo: tedy (1561) 
Wystąpienia 201-220 z 619
Mk 5,28 bo ták sobie myśliłá: że bym też i száty sie jego dotknęłá, tedy będę zdrowá.
Mk 5,40 Tedy sie pośmiewali z niego. Ale on wygnawszy wszystki, pojął ojcá i mátkę onej dzieweczki, i te ktorzy z nim byli, i weszli tám gdzie leżáłá dzieweczká.
Mk 6,12 Oni tedy wyszedszy opowiádáli ludziom áby Pokutę czynili:
Mk 6,14 Usłyszał to Krol Herod (bo sie było rozgłosiło á objáwiło imię jego) tedy mowił: Iż Jan krzciciel wstał z martwych: i przetoż dzieją sie dziwy przezeń.
Mk 6,33 Widząc tłuszcze że odjeżdżają, i dowiedziáło sie ich wiele: tedy ze wszystkich miast pieszo zbieżeli sie tám, i uprzedzili je.
Mk 6,37 Odpowiádájąc Jezus rzekł im: Dajcie wy im jeść. Oni mu odpowiedzieli: Szedszy kupmy zá dwie_ście groszy chlebá, tedy im damy jeść.
Mk 6,41 Tedy wziąwszy pięcioro chlebá, i dwie rybie: wejźrzawszy w niebo, błogosłáwił, i łámał one chleby, á dawał zwolennikom swoim, áby kłádli przed nie (ták że) i ony dwie rybie podzielił wszystkim.
Mk 6,42 Jedli tedy wszyscy i násycili sie.
Mk 6,48 A widząc je że prácują á robią wiosłámi, bo im był wiátr przeciwny, tedy około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich chodząc po morzu, i chciał je minąć.
Mk 6,51 Tedy wstąpił do nich do łodzi i ucichnął wiátr. I tym więcej á więcej dziwowáli sie sámi w sobie:
Mk 7,28 Tedy oná odpowiedziáłá i rzekłá mu: I owszem Pánie, ále wżdyć i szczeniętá jedzą więc pod stołem odrobiny synowskie.
Mk 7,32 Tedy mu przywiodą głuchego i niemego, i prosili go áby włożył nań rękę.
Mk 7,36 Tedy przykazał im, áby tego nikomu nie powiádáli. Ale im tego im wiecej zákázował, tym więcej á więcej opowiádáli,
Mk 8,8 Jedli tedy, i byli násyceni: i zebráli co było odrobin zostáło, siedm' koszow.
Mk 8,15 Tedy przykázował im mowiąc: Báczcie, á strzeżcie sie kwásu Fáryzejskiego, i kwásu Herodowego.
Mk 8,22 I przyszli do Bethsáidy, tedy mu przywiedli ślepe(go), i prosili, áby sie go dotknął.
Mk 8,29 Tedy im rzekł: A wy też kiem mię być powiádacie? Odpowiádájąc Piotr rzekł mu: Ty jesteś Krystus.
Mk 8,32 A mowił to słowo jáwnie. Tedy odwiodszy go Piotr, począł go gromić.
Mk 8,38 Abowiem kto by sie mnie wstydał, i słow moich, miedzy tym národem cudzołożnym i grzesznym: tedy i syn człowieczy będzie sie go wstydał, gdy przyjdzie w chwałę ojcá swego z Anijoły świętemi.
Mk 9,11 I pytáli go mowiąc: Coż tedy powiádáją Fáryzeuszowie i Doktorowie, żeby pierwej Helijasz miał przyść?
