Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Słowo: á (1570)

Wystąpienia 181-200 z 691

Mk 2,12 I wstał wnet, á wziąwszy łożko wyszedł przed wszytkimi, ták iż się wszyscy zdumieli, i chwalili Bogá mowiąc Nigdyśmy ták nie widali.

Mk 2,13 I wyszedł zásię do morzá, á wszytka tłuszcza przychodziłá ku niemu, i náuczał je.

Mk 2,15 I przydáło się gdy siedział w domu jego, á mnodzy celnicy i grzesznicy siedzieli z Jezusem i z uczniami jego. Byli bo mnodzy i chodzili za nim.

Mk 2,20 Aleć przyjdą dni gdy od nich odejmą oblubieńcá, á tedyć będą pościć w ony dni.

Mk 2,22 I żaden nie leje winá nowego w stáre suny, bo inák wino nowe rozsadza suny, i rozlewa się wino, á suny giną, Ale wino nowe ma być wlewáne do sun nowych.

Mk 2,23 I stáło się iż w dzień Sábbátny szedł przez zbożá á uczniowie jego idąc drogą poczęli wyrywáć kłosy.

Mk 2,26 Jáko wszedszy do domu Bożego, zá Abijátárá árcyofiárowniká, i jadł chleby pokłádne, ktorych się nie godziło jeść, jedno ofiárownikom, á dáwał i tym co z nim byli.

Mk 2,27 I powiedział im, Sábát uczynion jest dla człowieká, á nie człowiek dla Sábátu.

Mk 3,22 A w piśmie uczeni ktorzy zstąpili z Jerozolim, mowili iż Beelzebubá ma, á iż przez przedniejszego (z) czártow wyrzuca czárty.

Mk 3,26 Jesliby szátan sam przeciw sobie powstał, á byłby rozdwojon, nie może się zostáć, ále koniec ma.

Mk 3,27 Nie może żaden sprzętu mocarzá wszedszy w dom jego rozerwáć, jesliby pirwej mocarzá nie związał, á tedy dom jego rozerwie.

Mk 3,31 I przyszli brácia i mátká jego, á na dworze stojąc, posłáli k niemu zowąc go:

Mk 4,1 A Zásię począł uczyć przy morzu, i zeszłá się k niemu tłuszcza wielka, áż on wstąpiwszy do łodzi, siedział ná morzu, á wszytká tłuszcza u morzá ná ziemi byłá.

Mk 4,8 A insze pádło do ziemie dobrej, i dáło owoc podniosły i rosły, i przypłodziło jedno trzydzieści, á jedno sześćdziesiąt, á jedno sto,

Mk 4,12 Aby widząc widzieli á nie obaczyli, á słysząc słyszeli á nie zrozumieli, by się kiedy nie náwrocili, á byłyby im odpuszczone grzechy.

Mk 4,15 Ci zásię są ktorzy przy drodze, ktorym rozsiewáją słowo, á gdy słyszą wnet przychodzi szátan, i wybiera słowo wsiane w sercách ich.