Słowo: tedy (1556) 
Wystąpienia 181-200 z 387
Łk 16,27 I rzekł. Proszę cie tedy ojcze, ábyś go posłał do domu ojca mego.
Łk 18,1 Mowił tedy i przypowieść do niech, iże potrzebá jest záwżdy modlić sie, á nie ustáwáć:
Łk 18,6 Rzekł tedy pan: Słuchajcie, co sędzia niepráwości mowi.
Łk 20,5 A oni myślili w sobie mowiąc. Jeślibyśmy rzekli z niebá, rzecze nam. Czemuż tedy nie uwierzyliście temu.
Łk 20,15 I wyrzuciwszy go z winnice, zábili. Coż tedy uczyni im pan winnice?
Łk 20,17 A on weźrzawszy ná nie, rzekł. Coż to jest tedy co nápisano jest. Kamień ktory wzgardzili budujący, ten stał sie jest głową węgelną.
Łk 20,25 I rzekł im. Wrácajcież tedy te rzeczy ktore są cesárskie Cesárzowi. A ktore są boże Bogu.
Łk 20,33 W zmartwychwstániu tedy, ktorego z nich będzie żoną? gdyż ci sied(e)m ich mieli ją zá żonę.
Łk 20,44 Dawid tedy zowie go páne(m). I jákoż synem jego jest?
Łk 21,10 Tedy powiádał im. Powstánie narod przeciwko narodowi. I krolestwo przeciw krolestwu,
Łk 21,20 A gdybyście widzieli ogárnione od zastępu Jeruzálem, tedy wiedzcie iż sie przybliżyło spustoszenie jego.
Łk 21,21 Tedy ktorzi w żydostwie są, niechaj uciekáją ná gory. A ktorzy w pośrzodku jego, niechaj wynidą. A ktorzy są w krainach, niechaj nie wchodzą do niego,
Łk 21,27 A tedy uźrzą syná człowieczego przychodzącego w obłoku, z mocą wielką, i májestatem.
Łk 21,36 Czujcież tedy czásu wszelkiego modląc sie, ábyście godnymi byli miani uciec, tego wszytkiego co ma przyść, i stánąć przed synem człowieczym.
Łk 22,36 Rzekł im tedy. Ale teraz, kto ma worek, niechaj ji weźmie, tákież i káletę. A kto nie ma, niechaj przeda suknią swoję, i niechaj kupi miecz,
Łk 23,16 Skarawszy go tedy ji wypuszczę.
Łk 23,20 Zásię tedy Piłát mowił do nich, chcąc wypuścić Jezusá.
Łk 23,24 Tedy Piłat przysądził áby sie stáło żądánie ich,
Łk 23,30 Tedy poczną mowić goram, pádnicie ná nas, i pogorkom przykrycie nas,
Łk 23,34 Jezus tedy mowił. Ojcze odpuść im, bowiem nie wiedzą co czynią. A rozdźielájąc odzienie jego puścili losy.
