Wystąpienia 1-20 z 24
Mt 13,2 I zebráły się do niego wielkie rzesze, ták iż wstąpiwszy w łodź siedział, á wszytká oná rzesza ná brzegu stałá:
Mt 14,22 A Jesus zárázem rozkazał uczniom wstąpić w łodź, á uprzedzić go do drugiego brzegu, áżby rozpuścił rzesze.
Mt 14,24 á łodź ná śrzodku morzá wáły srodze tłukły. ábowiem był wiátr przeciwny.
Mt 14,32 A gdy weszli w łodź, ucichnął wiátr.
Mk 4,37 i zstáłá się nawáłność wielka wiátru, i biły wáły wielce ná łodź; ták iż się łodź nápełniáłá.
Mk 5,18 A gdy wstąpił w łodź, prosił go on co był opętánym, áby był przy nim.
Mk 6,32 I wstąpiwszy w łodź, ustąpili ná miejsce puste osobno.
Mk 6,45 I wnet przymusił ucznie swe wstąpić w łodź, áby go uprzedzili ná drugą stronę do Bethsáidy, áżby on rozpuścił lud.
Mk 6,47 A gdy było w wieczor, byłá łodź w pośrzodku morzá, á on sam był ná ziemi.
Mk 6,51 I wstąpił do nich w łodź, i uciszył się wiátr. I tym więcej á więcej się sámi w sobie zdumiewáli.
Mk 8,10 A wnet wszedszy w łodź z uczniámi swoimi, przyszedł w strony Dálmánutskie.
Mk 8,13 A opuściwszy je, wstąpił zásię w łodź, i odszedł ná drugą stronę.
Łk 5,3 A wszedszy w jednę łodź ktora byłá Symonowá, prosił go áby máluczko odjechał od ziemie. A siadszy, uczył rzesze z łodzi.
Łk 8,37 I prosił go wszytek gmin okolicznego kráju Gerázánow áby odszedł od nich: ábowiem byli wielkim stráchem zjęci. A on wsiadszy w łodź, wrocił się.
Jn 6,17 A wsiadszy w łodź, jecháli zá morze do Káphárnaumá, á już się było zmierzkło: á Jesus był nie przyszedł do nich.
Jn 6,21 A ták go chcieli wziąć do łodzi: á nátychmiast łodź przypłynęłá do ziemie do ktorej jácháli.
Jn 6,22 Názájutrz, rzesza ktora stałá zá morzem, bacząc że tám nie było drugiej łodzi tylkoż oná jedná, á iż Jesus nie wszedł był w łodź z uczniámi swemi, ále sámi uczniowie jego ujecháli:
Jn 21,3 Rzekł im Symon Piotr; Idę ryb łowić. Rzekli mu: Pojdziemy i my z tobą. I wyszli, i wsiedli w łodź: á onej nocy nic nie ułowili.
Mt 14,0 Rozdział XIIII. 1. Herodowe mniemánie o Jesusie. 3. Przecz Jan pojman. 10. Ścięcie jego. 12. I pogrzeb. 13. Jesus ustąpił ná puszczą. 17. Pięciorgiem chlebá pięć tysięcy mężow nákarmił. 23. Modli się ná gorze. 24. Wiátry łodź z uczniámi miotáją. 28. Piotr po wodzie idący tonąć poczyna. 36. Dotknienie(m) szat swoich wiele chorych leczy.