Słowo: ábowiem (1561) 
Wystąpienia 1-20 z 34
Mt 5,3 Błogosłáwieni ubodzy Duchem: ábowiem ich jest krolestwo niebieskie.
Mt 5,4 Błogosłáwieni ciszy: ábowiem oni posiędą á opánują ziemię.
Mt 5,5 Błogosłáwieni ci ktorzy są w zásmuceniu: ábowiem oni będą pocieszeni.
Mt 5,6 Błogosłáwieni ci co łákną i prágną spráwiedliwości: ábowiem jej będą násyceni.
Mt 5,8 Błogosłáwieni ci ktorzy są czystego sercá: ábowiem oni Bogá oglądáją.
Mt 5,9 Błogosłáwieni skromni á spokojni: ábowiem syny Bożemi będą wezwáni.
Mt 5,10 Błogosłáwieni ci co prześladowánie cierpią dla spráwiedliwości: á_bowiem ich jest krolestwo niebieskie.
Mt 9,16 A teżci żaden nie wszywa łáty sukná nowego do stárego odzienia, ábowiem odejmuje zupełność (á jednostájność) od száty: i stawa sie jeszcze gorsze rozdarcie.
Mt 15,2 Czemuż twoi zwolennicy przestępują podania á ustáwy stárszych, ábowiem nie umywáją sobie rąk gdy máją chleb jeść.
Mt 15,22 A oto niewiástá Chánánejska od gránic onych wyszedszy, wołáłá, mowiąc k niemu: Zmiłuj sie náde mną Pánie synu Dawidow: ábowiem corká mojá okrutnie od czártostwá bywa dręczoná.
Mt 25,8 A one głupie rzekły do mądrych: Dajcie nam też oleju wászego, ábowiem lámpy násze już gásną.
Mk 1,22 A zdumiewáli sie náuce jego, ábowiem był náuczájący je, jáko ten ktory miał moc, á nie jáko Szkrybowie.
Mk 6,34 A wyszedwszy Jezus ujźrzał tłuszczą wielką, i zlutował sie nád nimi, ábowiem byli jáko owce nie májące pásterzá, i począł ich náuczáć wielu (rzeczy.)
Mk 11,18 Co usłyszawszy, Przełożeni kápłáńscy, i Doktorowie: około te(go) chodzili jáko by go zátrácili, bo sie go bali: ábowiem wszystká tłuszcza dziwowáłá sie náuce jego.
Łk 1,30 I rzekł do niej Anijoł. Nie boj sie Máryja, ábowiem nálázłáś łáskę u Bogá:
Łk 1,45 A błogosłáwionáś ty iżeś uwierzyłá, ábowiem sie to wszystko wypełni, co tobie jest powiedziano od Páná.
Łk 2,7 Tedy porodziłá syná swego pierworodnego, i uwinąwszy go w pieluchy, położyłá we żłobie, ábowiem nie mieli inego mieścá w gościnnym domu.
Łk 2,10 I rzekł im Anijoł: Nie bojcie sie: ábowiem wam oto zá dobrą nowinę powiádam wesele wielkie, ktore będzie wszystkiemu ludu,
Łk 8,13 A ci co ná opoce są co gdy usłyszą (słowo Boże) z chucią je przyjmują, á ci korzenia nie máją, ábowiem ná czas wierzą, á czásu pokusy odstępują.
Łk 11,6 ábowiem przyjaciel moj przyszedł z drogi do mnie, á nie mam co przedeń położyć.
