Przekład z roku 1563 
Mt 6
Kapitu(łá) 6. 1. Prawdziwa jáłmużna, święta modlitwá. 16. Post. 19. Prawdziwy skarb 25. Stáránie około potrzeb żywota doczesnego.
1. Strzeżcie się, ábyście jáłmużny wászej nie czynili przed ludźmi, dla_tego ábyście byli widzeni od nich, bo inaczej zápłáty mieć nie będziecie u ojcá wászego ktory jest ná niebie.
2. Gdy tedy czynisz jałmużnę, nie każ przed sobą trąbić, jako pokryci ludzie czynią w bożnicách i po ulicách, áby byli w dobrym mniemániu u ludzi, Záprawdę powiedam wam, biorą zapłátę swoję.
3. A gdy ty czynisz jáłmużnę, niechaj nie wie lewicá twojá, co práwica twojá czyni.
4. Aby jáłmużná twojá byłá w skrytości, á ociec twoj ktory obácza w skrytości, on odda tobie jawnie.
5. A gdy się modlisz, nie bądź jáko pokryci ludzie, ábowiem oni w zgromádzeniu i ná rogách ulic stojąc radzi się modlą, áby się ukazali ludziam: Záprawdę wam powiedam, iż biorą zapłátę swoję.
6. Ale ty gdy się modlisz, wnidź do pokoju swe(go), á záwárszy drzwi swoje, proś ojcá twego ktory jest w skrytości: á ociec twoj ktory obacza w skrytości, odda tobie jáwnie.
7. A modląc się, nie bądźcie wielomowni, jáko pogáni: ábowiemci oni mniemáją, iż będą wysłuchani dla onej swej wielomowności.
8. Nie bądźcie tedy im podobnymi: ábowiemci wie ociec wasz czego potrzebujecie pierwej niżbyście go prosili.
9. Wy tedy ták się modlcie Ojcze nász ktory jesteś w niebie, Święć się imię twoje.
10. Przydź krolestwo twoje, Bądź wola twa jáko w niebie tak i na ziemi.
11. Chlebá nászego powszednie(go) daj nam dzisia.
12. I odpuść nam násze winy, jáko i my odpuszczamy nászym winowájcom.
13. I nie wodź nas ná pokuszenie, Ale nas zbaw' ode złego, Abowiem twoje jest krolestwo, i moc, i chwałá ná wieki, Amen.
14. Bo jeśliże odpuścicie ludziam upadki ich, odpuści też wam ociec wász on niebieski.
15. Ale jeśli nie odpuścicie ludziam upadkow ich, i ociecci wász nie odpuści wam upadkow wászych.
16. A gdy pościcie nie bądźcie jáko pokryci ludzie smętnej twarzy: Abowiem oni twarzy swoje odmieniają áby się ludziom zdáło iż poszczą: Záprawdęć wam powiedam, żeć biorą zapłatę swoję.
17. Ale ty gdy pościsz, pomáż głowę twoję, i umyj oblicze twoje.
18. Aby nie było jáwno ludziom iż pościsz, ále ojcu twojemu ktory w skrytości jest: á ociec twoj ktory obacza w skrytości, odda tobie jáwnie.
19. Nie skarbcie sobie skárbow ná ziemi, gdzie mol i rdzá kázi, i gdzie złodzieje wykopywáją i krádną.
20. Ale skarbcie sobie skárby ná niebie, gdzie áni mol, áni rdzá kázi, gdzie też złodzieje nie wykopáją, i nie ukrádną.
21. Abowiem gdzie jest skarb wász, tám będzie i serce wásze.
22. Oko jestci światłem ciáłá, jeśliby tedy było proste oko twoje, wszytko ciało twoje świátłe będzie.
23. Jeśliby záś oko twoje złościwe było, wszytko ciáło twoje ciemne będzie, Jeśli tedy świátło ktore jest w tobie ciemnością jest, sámá ciemność jakoż wielka jest?
24. Żaden nie może dwiemá pánom służyć, gdyż abo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego miłowáć będzie, ábo przy jednym zostánie, a drugiego wzgárdzi: Nie możecie Bogu służyć i Mámmonie.
25. Dla_tego wam powiedam, Nie troszczcie sie o żywot wasz, co byście jedli abo co byście pili, ani o ciało wasze w czym byście chodzili: A zaż duszá nie jest ważniejsza niż pokarm? i ciało niżli odzienie?
26. Patrzajcie na ptaki niebieskie, bo áni sieją, áni żną, áni zbieráją do gumien, á wżdy Ociec wász niebieski żywi je, Izali wy nie jesteście dáleko ważniejszy niż oni?
27. I ktoż z was troskliwie myśląc, może przydáć ku wzrostowi swemu łokieć jeden?
28. A o odzienie przeczże się frásujecie? uznajcie jako lilije polne rostą, nie pracują się áni przędą.
29. A ja wam powiedam, iż áni Sálomon we wszytkiej chwále swej nie był przyobleczon jako jedná z tych.
30. Jeśliż tedy trawę polną ktora dziś jest, a nazajutrz bywa w piec wrzuconá, Bog tak przyodziewa, a zaż was nie daleko więcej, o máło ufający?
31. Nie bądźcie tedy troskliwi, mowiąc, Coż będziem jeść, ábo co będziem pić, abo czym przyodziani będziemy?
32. (Boć się o tym wszytkim pogáni pytają) Abowiem ociec wasz niebieski wie że tego wszytkiego potrzebujecie
33. Ale szukajcie naprzod Krolestwá Bożego, i spráwiedliwości jego, á ty wszytki rzeczy będą wam przydane.
34. Nie troszczcie się o jutrze, ábowiem jutrzejszy dzień o swoje potrzeby troskáć się będzie: Dosyćci ma dzień ná swym utrapieniu.
