Przekład z roku 1593 
Jn 3
Rozdział III. 1. Nikodem w nocy przyszedł do Christusá. 3 i 5. Národzić się znowu, z wody á z Duchá Ś<więtego>. 13. Kto wstąpi do niebá. 14. Wąż ná puszczy. 16. Jáko wielce Bog świát umiłował. 18. Przyczyná zbáwienia i potępienia. 22. Christus przyszedł do Judskiej ziemie i krzcił. 23. I Jan też krzcił. 25. Gadánie uczniow Janowych z Żydy o oczyścieniu. 28. Jan się oświadcza, że nie jest Christusem: á o Pánu Jesusie zacne świádectwo dáje.
1. A był człowiek z Pháryzeuszow imieniem Nikodem, Książę Żydowskie.
2. Ten przyszedł do Jesusá w nocy, i rzekł mu: Rabbi, wiemy iżeś przyszedł od Bogá Náuczycielem: Bo żaden tych známion czynić nie może ktore ty czynisz, jeśliby z nim Bog nie był.
3. Odpowiedział Jesus, i rzekł mu: Záprawdę, záprawdę mowię tobie; jeśli się kto nie národzi znowu, nie może widzieć krolestwá Bożego.
4. Rzekł do niego Nikodem: Jákoż się może człowiek rodzić będąc stárym? izali może powtore wniść w żywot mátki swojej i rodzić się?
5. Odpowiedział Jesus: Záprawdę, záprawdę powiádamci; Jeśli się kto nie odrodzi z wody á z duchá, nie może wniść do krolestwá Bożego.
6. Co się národziło z ciáłá, ciáło jest: á co się národziło z Duchá, duch jest.
7. Nie dziwuj się żemci powiedział; Potrzebá się wam národzić znowu.
8. Duch kędy chce wieje: i głos jego słyszysz; ále nie wiesz skąd przychodzi i dokąd idzie: tákżeć jest káżdy ktory się národził z duchá.
9. Odpowiedział Nikodem i rzekł mu: Jákoż to być może?
10. Odpowiedział Jesus, i rzekł mu: Tyś jest Náuczycielem w Izráelu, á tego nie wiesz?
11. Záprawdę, záprawdę powiedam tobie; iż co wiemy, to mowiemy: á cochmy widzieli, to świádczymy. á świádectwá nászego nie przyjmujecie.
12. Jeśliż gdym wam rzeczy ziemskie powiedał, przedsię nie wierzycie: jákoż, jeślibym wam niebieskie opowiedał, wierzyć będziecie?
13. A żaden nie wstąpił do niebá, jedno ten ktory stąpił z niebá; Syn człowieczy ktory jest w niebie.
14. A jáko Mojzesz powyższył był wężá ná puszczy: ták potrzebá áby powyższon był Syn człowieczy:
15. áby káżdy ktory weń wierzy, nie zginął, ále miał żywot wieczny.
16. Abowiem Bog ták umiłował świát, że Syná swego jednorodzonego dał: áby wszelki kto wierzy weń, nie zginął, ále miał żywot wieczny.
17. Boć nie posłał Bog Syná swego ná świát, áby sądził świát: ále iżby świát był zbáwion przezeń.
18. Kto wierzy weń, nie podległ potępieniu: lecz kto nie wierzy, już potępiony jest: iż nie uwierzył w imię jednorodzonego Syná Bożego.
19. A toć jest potępienie; że świátłość przyszłá ná świát, á ludzie ráczej umiłowáli cięmności niż świátłość: bo były złe ich uczynki.
20. Káżdy bowiem ktory źle czyni, nienawidzi świátłości; áni idzie ná świátłość, żeby nie były zgánione uczynki jego.
21. Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do świátłości, áby się okazáły spráwy jego, iż w Bogu są uczynione.
22. Potym przyszedł Jesus i uczniowie jego do Judskiej ziemie: i tám przemieszkiwał z nimi, i krzcił.
23. Krzcił też i Jan w Aenonie blisko Sálimá: iż tám było wiele wod: i przychodzili i krzcili się.
24. Bo jeszcze Jan nie był dány do więzienia.
25. Wszczęło się potym gadánie uczniow Janowych z Żydy około oczyścienia.
26. I przyszli do Janá, i rzekli mu: Rabbi, ktory z tobą był zá Jordanem, ktoremuś ty dał świádectwo, ten oto krzci, á wszyścy idą do niego.
27. Odpowiedział Jan, i rzekł: Nie możeć nic wziąć człowiek, jeśliby mu nie było dano z niebá.
28. Wy sámi jesteście mi świádkámi, żem powiedział; Nie jestem ja Christus: ále iżem posłan przed nim.
29. Kto ma oblubienicę, tenci jest oblubieniec: lecz przyjaciel oblubieńcow ktory stoi á słucha go, wielce się weseli dla głosu oblubieńcowego. To tedy wesele moje wypełnione jest.
30. Onci ma rość; á ja mam drobnieć.
31. Z wysoca przychodzący, nád wszytkimi jest. Z ziemie będący, z ziemie jest, i o ziemi mowi: ktory z niebá przyszedł, jestci náde wszytki.
32. A co widział i słyszał, toż świádczy: á świádectwá jego żaden nie przyjmuje.
33. Ktoć jego świádectwo przyjmuje, ten zápieczętował iż Bog jest prawdziwy.
34. Abowiem ktorego Bog posłał, słowá Boże powieda. Boć nie pod miárą Bog dawa duchá.
35. Ociec miłuje Syná, i wszytko oddał w rękę jego.
36. Kto wierzy w Syná, ma żywot wieczny: á kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywotá, ále gniew Boży nád nim zostawa.
