Przekład z roku 1599 
Mt 27
1. A gdy było ráno, weszli w rádę wszyscy przedniejszy kápłani, i stárszy ludu przeciwko Jesusowi, áby go o smierć przypráwili.
2. I związawszy przywiedli go i podáli Pontiusowi Piłatowi Stároście.
3. Tedy ujźrzawszy Judasz który go wydał iż był skazan: żalem zjęty odniósł trzydzieści srébnych przedniejszym kápłanóm i stárszym,
4. mówiąc: Zgrzészyłem, wydawszy kréw spráwiedliwą. A oni rzekli: Co nam do tego, ty sie pátrz.
5. A porzuciwszy srébrniki w kościele, odszedł: i poszedszy, obiesił sie.
6. A przedniejszy kápłani wziąwszy srébrniki, mówili: Nie godzi sie ich kłáść do korbony: bo jest zapłátá krwie.
7. I nárádziwszy sie, kupili zá nie rolą gárncárzową, ná pogrzéb pielgrzymów.
8. Dlatego oná rola názwána jest Háceldáma, to jest rola krwie, áż do dniá dzisiejszégo.
9. Tedy sie wypełniło co jest powiedziano przez Jeremiaszá proroká, mówiącégo: I wzięli trzydzieści srébrnych, zapłátę oszácowánégo którégo oszácowáli z synów Izráelskich:
10. I dáli je ná rolą gárncárzową, jáko mi postánowił Pan.
11. A Jesus stánął przed stárostą: i pytał go stárostá mówiąc: Tyś jest król Zydowski? Rzékł mu Jesus: Ty powiádasz.
12. A gdy nań skárżyli przedniejszy kápłani i stárszy, nic nie odpowiedział.
13. Tedy mu rzékł Piłat: Nie słyszysz jáko wiele przeciw tobie świádectw przywodzą?
14. I nie odpowiedział mu ná żadné słowo: ták iż sie bárzo dziwował stárostá.
15. A ná dziéń uroczysty zwykł był stárostá wypusczáć pospólstwu jednégo więźniá którégoby chcieli.
16. I miał ná ten czás więźniá znácznégo, którégo zwano Bárábbaszem.
17. Gdy sie tedy oni zebráli, rzékł Piłat: którégo chcecie wypusczę wam: Bárábbaszá, czyli Jesusá którégo zową Christusem?
18. Bo wiedział iż go z zazdrości byli wydáli.
19. Lecz gdy on siedział ná stolicy sądowéj, posłáłá do niego żoná jego, mówiąc: Nic tobie i spráwiedliwému temu: ábowiém wielem ciérpiáłá dziś przez sen dla niego.
20. A przedniejszy kápłani i stárszy námówili pospólstwo áby prosili Bárábbaszá, á Jesusá strácili.
21. A odpowiádájąc stárostá, rzékł im: Którégóż chcecie ábym wam wypuścił ze dwu? A oni rzekli, Bárábbaszá.
22. Rzékł im Piłat: Cóż tedy uczynię z Jesusem którégo zową Christusem? Rzekli wszyscy: Niech będzie ukrzyżowan.
23. Rzékł im stárostá: Cóż wżdy złégo uczynił? A oni więcéj wołáli, mówiąc: Niech będzie ukrzyżowan.
24. A widząc Piłat iż nic nie pomagáło, ále więtszy sie rozruch dział: wziąwszy wodę, umył ręce przed pospólstwem, mówiąc: Nie winienem ja krwie tego spráwiedliwégo: wy sie pátrzcie.
25. A odpowiádájąc wszytek lud, rzékł: Krew jego ná nas, i ná syny nászé.
26. Tedy im wypuścił Bárábbaszá: á Jesusá ubiczowánégo podał im áby był ukrzyżowan.
27. Tedy żołniérze stárościni wziąwszy Jesusá do ratuszá, zebráli do niego wszytkę rótę: á
28. zwlókszy go włożyli nań płascz szárłatny.
29. i uplótszy koronę z ciérnia, wlożyli ná głowę jego, i trcinę w práwicę jego. A kłániájąc sie przed nim, nágrawáli go, mówiąc: Bądź pozdrowion królu Zydowski.
30. A plując nań, wzięli trcinę, i bili głowę jego.
31. A gdy sie z niego náśmiali, zwlekli go z száty: i oblekli go w odzienié jego, i wiedli go áby ukrzyżowáli.
32. A wychodząc náleźli człowieká Cirenejczyká, imieniem Symoná: tego przymusili áby niósł krzyż jego:
33. I przyszli ná miejsce któré zową Golgothá, co sie wykłáda miejsce trupiéj głowy,
34. i dáli mu pić wino z żółcią zmiészáné á gdy skosztował nie chciał pić.
35. A ukrzyżowawszy go, rozdzielili odzienia jego, rzuciwszy los: áby sie wypełniło co jest rzeczono przez proroká mówiącégo: Rozdzielili sobie odzienia moje: á o suknią moję los miotáli.
36. A siedząc strzegli go.
37. I włożyli nad głowę jego winę jego nápisáną: TEN JEST JESUS KROL ZYDOWSKI.
38. Tedy są ukrzyżowáni z nim dwá łotwowie: jeden po práwicy á drugi po lewicy.
39. A przechodzący mimo bluźnili go chwiejąc głowámi swymi,
40. i mówiąc: Hej co rozwalasz kościół Boży, á zá trzy dni ji zásię budujesz: záchowaj sam siebie: jesliś syn Boży, zstąp z krzyżá.
41. Tákże i przedniejszy kápłani z Doktorámi i z stárszymi, nagráwájąc mówili:
42. Inszych záchował, sam siebie záchowáć nie może: Jesli jest król Izráelski, niech teraz zstąpi z krzyżá, á uwierzymy jemu.
43. Dufał w Bogu: niech go teraz wybáwi jesli chce: Bo powiedział, ze, Jestem synem Bożym.
44. Tóż i łotrowie którzy byli z nim ukrzyżowáni, urągáli mu.
45. A od szostéj godziny, zstáłá sie ciemność po wszytkiéj ziemi áż do dziewiątéj godziny.
46. A około dziewiątéj godziny záwołał Jesus głosem wielkim rzekąc: Eli, Eli, lámázábáchtáni? to jest, Boże mój, Boże mój, czemuś mię opuścił?
47. A niektórzy tám stojący słysząc mówili: Eliaszá ten woła.
48. A nátychmiast bieżawszy jeden z nich, wziąwszy bęgkę nápełnił octem, i włozył ná trcinę, i dawał mu pic.
49. Lecz drudzy mówili: Zániechaj, pátrzajmy jesli przydzie Eliasz áby go wybawił.
50. A Jesus záwoławszy po wtóré wielkim głosem, wypuścił duchá.
51. A oto zasłoná kościelna rozdárłá sie ná dwie części, od wiérzchu áż do dołu: i ziemiá zádrżáłá, á skáły sie popádáły:
52. i groby sie otworzyły: i wiele ciał świętych którzy byli posnęli powstáło.
53. I wyszedszy z grobów po zmartwychwstániu jego, weszli do miástá świętégo: i ukazáli sie wielom
54. A setnik i ci co z nim byli strzegąc Jesusá, ujźrzawszy trzęsienié ziemie, i to co sie działo, zlękli sie bárdzo, mówiąc: Záistéć ten był synem Bożym.
55. I było tám wiele niewiast z dáleká, któré były poszły zá Jesusem od Gálilęjéj, posługując mu:
56. między którémi byłá Mária Mágdálená, i Mária Jákobowá i Jozephowá mátká, i mátká synów Zebedęuszowych.
57. A gdy był wieczór, przyszedł niektóry człowiek bogáty z Arimáthijéj, imieniem Jozeph, który téż był uczniem Jesusowym.
58. Ten przyszedł do Piłatá i prosił ciáłá Jesusowégo. Tedy Piłat kazał oddáć ciáło.
59. A Joseph wziąwszy ciáło, uwinął je w czysté prześciérádło:
60. i położył je w nowym grobie swoim, który był w skále wykował. i przywálił do drzwi grobu kámień wielki i odszedł.
61. A byłá tám Mária Mágdálená, i druga Mária, siedząc przeciwko grobowi.
62. A názájutrz który jest dziéń po przygotowániu, zebráli sie przedniejszy kápłani i Phárizeuszówie do Piłatá,
63. mówiąc: Pánie, wspomnielismy, iż on zwodziciél powiedział jelsze żywiąc, po trzech dni zmartwychwstánę.
64. Przetóż roskáż áby strzeżono grobu áż do dniá trzeciégo: áby snadź nie przyszli uczniowie jego i ukrádli go, i powiedzieli ludowi: Powstał zmartwych: i będzie ostátni błąd gorszy niż piérwszy.
65. Rzékł im Piłat: Macie straż: idźcie, strzeżcie jáko umiécie.
