Przekład z roku 1593 
Mt 27
Rozdział XXVII. 2. Jesus związány podan Piłatowi. 5. Judasz się sam wiesi. 11. Wyznawa się być krolem. 16 i 21. Bárábbasz. 19. Zoná Piłatowá. 24. Piłat umywa ręce. 26. Ubiczowan. 27. Koronowan. 30. Uplwan i náśmian. 32. Symon Cyrenejczyk. 35. Ukrzyżowan. 38. I zbojce z nim. 51. Cudá po śmierci jego. 60. Pogrzeb ciáłá jego. 64. I straż nád nim.
1. A gdy było ráno weszli w rádę wszyscy Arcykápłani i stárszy ludu przeciwko Jesusowi, áby go zámordowáli.
2. I związawszy go przywiedli, i podáli Pontskiemu Piłatowi stároście.
3. Tedy ujrzawszy Judasz ktory go był wydał iż był skazan: żáłując, wrocił trzydzieści śrebrnych Arcykápłanom i stárszym,
4. mowiąc: Zgrzeszyłem, wydawszy krew spráwiedliwą. A oni rzekli: A nam co do tego, ty ujrzysz.
5. A porzuciwszy śrebrniki w kościele, odszedł: i poszedszy, obiesił się.
6. A Arcykápłani wziąwszy ony śrebrniki, mowili: Nie godzi się ich kłáść do korbony: gdyż jest zapłátá krwie.
7. I nárádziwszy się, kupili zá nie rolą gárnczarzową, ná pogrzeb pielgrzymow.
8. Dlatego oná rola názwána jest Háceldámá, to jest rola krwie, áż do dniá dzisiejszego.
9. Tedy się wypełniło to co jest powiedziano przez Jeremiaszá Proroká, mowiącego: I wzięli trzydzieści śrebrnych, zapłátę oszácowánego ktory był oszácowan od synow Isráelskich:
10. I dáli je ná rolą gárnczarzową, jáko mi postánowił Pan.
11. A Jesus stánął przed stárostą: i pytał go stárostá mowiąc: Tyś jest krol Żydowski? Rzekł mu Jesus: Ty powiedasz.
12. A gdy nań skárżyli Arcykápłani i stárszy, nic nie odpowiedział.
13. Tedy mu rzekł Piłat: Nie słyszysz jáko wiele przeciw tobie świádczą?
14. I nie odpowiedział mu ná żadne słowo: ták iż się bárzo dziwował stárostá.
15. A ná święto zwykł był stárostá wypuszczáć pospolstwu jedne<g>o więźniá ktorego by chcieli.
16. I miał ná ten czás więźniá znácznego, ktorego zwano Bárábbaszem.
17. A gdy się zebráli, rzekł im Piłat: Ktorego chcecie wypuszczę wam; Bárábbaszá, czyli Jesusá ktorego zową Christusem?
18. Bo wiedział iż go z zazdrości byli wydáli.
19. Lecz gdy on siedział ná stolicy sądowej, posłáłá do niego żoná jego, mowiąc: Nie miej ty nic z tym spráwiedliwym. ábowiem wielem cierpiáłá dziś we śnie dla niego.
20. A Arcykápłani i stárszy námowili pospolstwo áby prosili Bárábbaszá, á Jesusá strácili.
21. A odpowiedájąc stárostá, rzekł im: Ktoregoż chcecie ábym wam wypuścił z tych dwu? A oni odpowiedzieli, Bárábbaszá.
22. Rzekł im Piłat: Coż tedy uczynię Jesusowi ktorego zową Chrystusem? Rzekli wszyscy: Niech będzie ukrzyżowan.
23. Rzekł im stárostá: Coż wżdy złego uczynił? A oni tym więcej wołáli, mowiąc: Niech będzie ukrzyżowan.
24. A widząc Piłat iż nic nie pomogło, owszem więtszy się rozruch dział: wziąwszy wodę, umył ręce przed pospolstwem, mowiąc: Nie jestem ja winien krwie tego spráwiedliwego: wy ujrzycie.
25. A odpowiedájąc wszytek lud, rzekł: Krew jego ná nas, i ná syny násze.
26. Tedy im wypuścił Bárábbaszá: á ubiczowawszy Jesusá podał im áby był ukrzyżowan.
27. Tedy żołnierze stárościni wziąwszy Jesusá do ratuszá, zebráli do niego wszytkę rotę:
28. á zwlokszy go, włożyli nań płaszcz szárłatny:
29. i uplotszy koronę z ciernia, włożyli ná głowę jego, i trzcinę w práwicę jego. A kłániájąc się przed nim, nágrawáli go, mowiąc: Bądź pozdrowion krolu Żydowski.
30. A plując nań, wzięli trzcinę, i bili go w głowę jego.
31. A gdy się z nie<g>o naśmiali, zwlekli go z onej száty: i oblekli go w odzienie jego, i wiedli go ná ukrzyżowánie.
32. A wychodząc náleźli człowieká Cirenejczyká, imieniem Symoná: tego przymusili áby niosł krzyż jego.
33. I przyszedszy ná miejsce rzeczone Golgothá, co się wykłáda, miejsce trupich głow,
34. dáli mu pić wino z żołcią zmieszáne. á skosztowawszy, nie chciał pić.
35. A ukrzyżowawszy go, rozdzielili odzienia jego, rzuciwszy los: áby się wypełniło to co jest rzeczono przez Proroká mowiącego: Rozdzielili sobie odzienia moje: á o suknią moję los miotáli.
36. A siedząc strzegli go.
37. I włożyli nád głowę jego winę jego nápisáną: Ten jest Jesus krol Żydowski.
38. Tedy byli ukrzyżowáni z nim dwá zbojcy: jeden po práwicy, á drugi po lewicy.
39. A ci ktorzy przechodzili mimo bluźnili go chwiejąc głowámi swemi,
40. i mowiąc: Ehej co rozwalasz kościoł Boży, á zá trzy dni ji zásię budujesz: záchowaj sam siebie: Jeśliś syn Boży, zstąp z krzyżá.
41. Tákże i árcykápłani z Doktorámi i stárszymi, nágrawájąc mowili:
42. Inszych rátował; sam siebie rátowáć nie może: Jeśli jest krol Isráelski, niech teraz zstąpi z krzyżá, á uwierzymy jemu.
43. Dufał w bogu: niech go teraz wybáwi jeśli chce: Boć powiedział; Jestem synem Bożym.
44. Tákże też i złoczyńce ktorzy byli z nim ukrzyżowáni, urągáli mu.
45. A od szostej godziny, zstáłá się cięmność po wszej ziemi, áż do dziewiątej godziny.
46. A około dziewiątej godziny záwołał Jesus wielkim głosem, rzekąc: Eli, Eli, lámásábáchtáni? to jest; Boże moj, Boże moj, czemuś mię opuścił?
47. A niektorzy z tych co tám stali słysząc to, mowili: iż Elijaszá ten woła.
48. A nátychmiast bieżawszy jeden z nich, wziąwszy gębkę nápełnił ją octem, i włożył ná trcinę, i dawał mu pić.
49. Lecz drudzy mowili: Zániechaj, pátrzajmy jeśli przyjdzie Elijasz áby go wybáwił.
50. A Jesus záwoławszy powtore wielkim głosem, wypuścił duchá.
51. A oto zasłoná kościelna rozdárłá się ná dwoję, od wierzchu áż do dołu. i ziemiá zádrżáłá, á skáły się popádáły:
52. i groby się otworzyły: i wiele ciał świętych ktorzy byli posnęli, powstáło.
53. I wyszedszy z grobow po zmartwychwstániu jego, weszli do miástá świętego: i ukazáli się wielom.
54. A Rotmistrz i ci co z nim byli strzegąc Jesusá, ujrzawszy trzęsienie ziemie i to co się działo, zlękli się bárzo, mowiąc: Záisteć ten był synem Bożym.
55. I było tám wiele niewiast z dáleká, ktore były poszły zá Jesusem od Gálilejej, posługując mu:
56. miedzy ktorymi byłá Máryja Mágdálená, i Máryja mátká Jákobá i Josephá, i mátká synow Zebedeuszowych.
57. A gdy był wieczor, przyszedł niektory człowiek bogáty z Arymáthyjej, imieniem Joseph, ktory też był uczniem Jesusowym.
58. Ten szedszy do Piłatá, prosił ciáłá Jesusowego. Tedy Piłat kazał oddáć ciáło.
59. A Joseph wziąwszy ciáło, uwinął je w czyste prześcierádło:
60. i położył je w nowym grobie swoim ktory był w skále wykował. i przywáliwszy do drzwi grobu kámień wielki, odszedł.
61. A byłá tám Máryja Mágdálená, i druga Máryja, siedząc przeciwko grobowi.
62. A názájutrz, ktory jest dzień po przygotowániu, zebráli się Arcykápłani i Pháryzeuszowie do Piłatá,
63. mowiąc: Pánie, wspomnieliśmy, iż on zwodziciel powiedział jeszcze żywiąc; po trzech dni zmartwychwstánę.
64. Przetoż rozkaż áby strzeżono grobu áż do dniá trzeciego: áby snadź przyszedszy uczniowie jego nie ukrádli go, i powiedzieli ludowi; Powstał zmartwych: i będzie ostátni błąd gorszy niż pierwszy.
65. Rzekł im Piłat: Macie straż. idźcie, strzeżcie jáko umiecie.
66. A oni szedszy, obwárowáli grob, zápieczętowawszy kámień i straż przystáwiwszy.
