Przekład z roku 1577 
Jn 21
Kaápitułá 21. 1 Jezus się záś ukazał uczniom, gdy z Piotrem ryby łowili. 5 Pyta ich jeśliby mieli co jeść. 6 Każe im sieć zápuścić po práwej stronie. 7 Jan poznawszy Páná Piotrowi powieda, á on się po wodzie do niego rzucił. 11 Wielkość ryb pojmánych. 12 Je z nimi Jezus. 15 A Piotrá pyta jeśliby go miłował. 18 Potym mu śmierć tego opowieda przez ktorą Bogá uwielbić miał. 21 Piotr się o Janie pyta. 22 Czego mu Pan broni.
1. Potym się záś oznajmił Jezus † uczniom † u morzá Tiberjádskie(go), a oznajmił się ták.
2. Był społu Szymon Piotr i Tomasz, ktorego zowią Didymos, i Natanael ktory był od Kany Gálilejskiej, i synowie Zebedeuszowi, i drudzy dwá z uczniow jego.
3. Rzekł im Szymon Piotr, Idę ryb łowić. Rzekli mu, Pojdziem i my z tobą. Wyszli, i wsiedli w łodź nátychmiast: á onej nocy nic nie pojmáli.
4. A gdy już było poránu, stánął Jezus ná brzegu, wszákoż nie wiedzieli uczniowie żeby był Jezus.
5. Rzekł im † tedy † Jezus, Dziateczki, nie macieś co jeść? Odpowiedzieli mu, Nie.
6. A on im rzekł, Zápuśćcie sieć po práwej stronie łodzi, á najdziecie. Zápuścili tedy, á już dálej nie mogli jej ciągnąć przed wielkością ryb.
7. Rzekł tedy uczeń on ktore(go) miłował Jezus Piotrowi, Pan ci jest. Szymon tedy Piotr, usłyszawszy iż Pan jest, przepasał się sukną (ábowiem był nági) i rzucił się ná morze.
8. A drudzy uczniowie przyszli w łodzi (bo niedáleko byli od ziemie, ále jákoby ná dwu set łokiet) ciągnąć sieć ryb.
9. Gdy tedy wyszli zá ziemię, ujźrzeli węgle náłożone, i rybę ná nim leżącą, i chleb.
10. Rzekł im Jezus, Przynieście z tych ryb, ktoreście teraz pojmáli.
11. Wstąpił Szymon Piotr, i wyciągnął sieć ná ziemię pełnę wielkich ryb, sto piącidziesiąt trzech: á gdy ich ták wiele było, nie podárłá się sieć.
12. Rzekł im Jezus, Podźcież, obiedwajcie. A żaden z uczniow nie śmiał go zopytać, Ty ktoś jest, wiedząc iż Pan jest.
13. Przyszedł tedy Jezus, i wziął chleb á dał im, tákże i rybę.
14. Ten już trzeci raz okazał się Jezus uczniom swoim, powstawszy z martwych.
15. Gdy tedy obiedwáli, rzekł Szymonowi Piotrowi Jezus, [Szymonie Jonaszow,] miłujesz mię więcej niżli ci? Rzekł mu, ták jest Pánie: ty wiesz że cię miłuję. Rzekł mu, Paś báránki moje.
16. Rzekł mu zásię po wtore, Szymonie Jonaszow, miłujesz mię? Rzekł mu, ták jest Pánie: ty wiesz że cię miłuję. Rzekł mu, Páś owce moje.
17. Rzecze mu po trzecie, Szymonie Jonaszow, miłujesz mię? Zásmucił się Piotr, że mu trzeci kroć rzekł, Miłujesz mię? I powiedział mu, Pánie ty wszystko wiesz: ty znasz że cię miłuję. Rzekł mu Jezus, Páśże owce moje.
18. Amen amen powiedam tobie, Gdyś młodszy był, przepászowałeś się sam, i chodziłeś kędyś chciał: Lecz gdy się stárzejesz, wyciągniesz ręce twe, á inny cię opasze, i poprowádzi gdzie byś nie chciał.
19. A to mowił dawając znáć ktorą śmiercią miał uwielbić Bogá, A to powiedziawszy, rzekł mu, podź zá mną.
20. A Piotr obrociewszy się ujźrzał one(go) uczniá, ktorego miłował Jezus pozad idącego, ktory też położył się był przy wieczerzej ná piersiach jego, i mowił, Pánie, ktoryż jest ten co cię wyda?
21. Tego ujźrzawszy Piotr mowi Jezusowi, Pánie, áś ten co?
22.
23.
24.
