Przekład z roku 1577 
Łk 21
Kápitułá 21. Kłádą bogacze do skárbu. 2 Uboga wdowá więcej włożyłá. 6 Opowieda Pan zborzenie kościołá i miásta. 9 Trwogi opowiedając, przedsię się swym lękać nie da. 14 Ani myślić coby odpowiedáli. 15 Obiecując im dáć ustá i mądrość. 16 Opowieda im nienawiść, i od sámych rodzicow. 19 Ale im w tym wszytkim każe się cierpliwością bronić. 21 A przed sojski nieprzyjacielskimi uchodzić. 22 Biádá brzemiennym ná ten czás. 25 Ználi ná słońcu i gwiazdách, á ná ziemi ucisk. 27 Przyście syná człowieczego. 34 Ktorego czekáć trzebá czujności i trzeźwości.
1. A poglądając ujźrzał bogacze rzucájące dáry swe do skárbu:
2. Ujźrzał też i niektorą wdowę ubogą wrzucájącą támże dwá drobne pieniążki,
3. I rzekł, prawdziwie wam powiedam iż wdowá tá uboga więcej niż ci wszyscy wrzuciłá.
4. Abowiem wszyscy ci z te(go) co im zbywáło wrzucili do dárow Bożych: á tá z niedostátku swego, wszytkie żywność ktora miáłá włożyłá.
5. A gdy niektorzy powiedáli o kościele iż był pięknym kamieniem i dáry ochędożony, rzekł,
6. Te(go) ná co pátrzycie? przyjdą dni w ktore nie będzie zostáwion kámień ná kámieniu, ktoryby nie był rozwálon.
7. I pytáli go mowiąc, Náuczycielu, kiedyż to wżdy będzie? á co zá znák gdy się to ma dziać?
8. A on rzekł, Baczcie żebyście nie byli zwiedzieni: Boć wiele ich przyjdzie w imię moje, mowiąc, że ja jestem: á czas ci się przybliżył: nie chodziesz tedy zá nimi.
9. A gdy usłyszycie walki i rozruchy, nie lękajcie się: ábowiemci potrzebá áby to wprzod było: áleć nie wnet koniec.
10. Tedy im mowił, powstánieć narod przeciw narodowi, i krolestwo przeciw krolestwu.
11. I wielkie trzęsienia ziemie miejscámi, i głod, i powietrza będą, stráchy też i znáki wielkie z niebá będą.
12. A przed wszytkim tym rzuca się ná was rękoma swemi, i będą prześládowáć podawájąc do zgromádzenia i do więzienia, wodząc przed krole i przed stárosty, dla imienia mego.
13. A przyda się wam to ná świádectwo.
14. A przetoż kłaćcie to do wászych, nie rozmyślájąc się co odpowiedáć.
15. Abowiemci ja wam dam ustá i mądrość, ktorej nie będą mogli odeprzeć áni się sprzeciwić wszyscy przeciwnicy wászy.
16. [Będziecie też wydáni i od rodzicow, i bráciej, i krewnych, i przyjacioł,] á niektore z was zámordują.
17. I będziecie przemierzłymi u wszystkich dla imienia mego.
18. A włos z głowy wászej nie zginie.
19. W cierpliwości wászej otrzymawajcie dusze wásze.
20. A gdy ujźrzycie Jeruzálem wojskámi obtoczone, tedy wiedzcie żeć się przybliżyło spustoszenie jego.
21. Tedy ci co są w Judzie, niech zuciekáją ná gory: á ktorzy są w pośrzod jego, niech ustapią: á ci co są ná polách, niechaj nie wchodzą do niego.
22. Abowiemci są ty dni pomsty, áby się wypełniło wszytko co jest nápisano.
23. A biádá brzemiennym i piersiámi karmiącym w onych dniach. Abowiem będzie ścisk wielki ná ziemi, á gniew w ludu tym.
24. I polega ostrzem mieczá, i zápędza je w niewolą między wszytki narody. A Jeruzálem deptáne będzie od pogánow, áż się wypełnią czasy pogánow.
25. I będą znáki ná słońcu i księżycu i gwiazdách: á ná ziemi uciśnienie narodow z rospáczej, morzá szumiącego i nawáłności.
26. Gdy ludzie dusze pozbywać będą od stráchu i oczekawánia nieszczęścia przychodzącego ná świát: ábowiem mocy niebieskie chwiać się będą.
27. A tedy ujźrzą syná człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą i chwałą wielką.
28. A to gdy się dziać pocznie, poglądajcież á podnoście głowy wásze, iż się przybliża odkupienie wasze.
29. I powiedział im podobieństwo, pojźrzycież ná figę i ná wszytkie drzewá:
30. Gdy się już pukáją, to widząc sámi z siebie poznawacie żeć już blisko jest láto:
31. Także i wy, gdy ujźrzycie iż się to będzie działo, poznawajcie żeć blisko jest krolestwo Boże.
32. Amen mowie wam, żeć nie przeminie, ten narod ażby się wszystko stáło.
33. Niebo i ziemiá przeminą, ále powieści moje nie przeminą.
34. Miejciesz się sámi ná pieczy, áby kiedy nie były obciążone sercá wásze obżarstwem i opilstwem, i stáránim tego żywotá, á sprętká by ná was przyszedł dzień on.
35. Abowiemci jako sidło przypádnie ná wszytki ktorzy mieszkáją po wszytkiej ziemi.
36. A przetoż czujcie, modląc się ná káżdy czás, áby was tym poczciono żebyście uszli † tego † wszytkie(go) c przyść ma, á iżbyścue stánęli przed synem człowieczym.
37. I bywał w dzień w kościele náuczájąc: á w nocy wychodząc nocował ná gorze ktorą zowią oliwną.
38. A wszytek lud ránuczko się schodził do niego w kościele słuchać go.
