Przekład z roku 1577 
Mt 21
Kápitulá 21. 1. Jezus wiechał ná oslęciu do Jeruzálem, 12. Wszedł do kościołá i kupce rozproszył. 14. Chrome i ślepe uzdrowił. 15. Fáryzeuszowie się nan i ofiárnicy gniewáją, że dziatki hosánná śpiewają. 19. Figę przeklął. 21. Wiárę zálecił. 23. Názájutrz odpowieda ná pytánie czyją to wszytko mocą czynił. 25. O ponurzeniu Janowym pytájąc. 28. Potym podobieństwo dwu synow posłánych ná winniec przywodząc. 33. K temu drugie o náistej winnicy oraczom. 42. I wzgárdzie kámienia wegłowego. 45. Co tym więcej Fáryzeusze i ofiárowniki obráziło.
1. A gdy się przybliżáli ku Jeruzálem, i przyszli [Betságe] nád gorę oliwną, tedy Jezus połał dwu uczniow,
2. Mowiąc im, idźcie do miásteczká ktore jest preciwko wam: á nátychmiast najdzicie oślicę uwiązáną i oślę z nią: odwiązawszy, przywiedźcie mi.
3. [A jeśliby wam co kto rzekł, powiedźcie] iż pan ich potrzebuje: á zárázem pośle je.
4. A oto się wszytko stáło, áby się wypełniło co jest powiedziano przez Proroká, mowiącego,
5. Powiedzcie corce Syońskiej, oto krol twoj idzie do ciebie cichy, siedzą ná oślicy, i ná oślęciu tej ktora jest pod járzmem.
6. Szedszy tedy uczniowiem i czyniwszy jáko im był roskazał Jezus,
7. Przywiedli oślicę i oślę, i włożyli ná nie odzienie swoje i wsádzili go ná nie.
8. A tłum wielki stáli odzienie swoje ná drodze; á drudzy robáli gáłązki z drzew i ná drodze stáli.
9. A tłumy wprzod idące i náśládujące wołáły, mowiąc, Hosánná synowi Dawidowemu: błogosłáwiony ktory idzie w imię páńskie, Hosánná ná wysokościách.
10. A gdy wjechał do Jeruzálem, wzruszyło się wszytko miásto, mowiąc, ktoż ten jest?
11. A tłumy mowiły, ten jest Jezus prorok z Nádzáret Gálilejskiego.
12. I wszedł Jezus do kościołá Bożego, i wyrzucił wszytki ktorzy przedawáli i kupowáli w kościele: á stoły tych co pienądzmi hándlują, i stolice tych ktorzy przedawáli gołębie, spodwrácał.
13. I rzekł im, nápisano jest, Dom moj, dom modlitwy názwan będzie: á wyście gi uczynili jáskinią zbojcow.
14. I przystąpili k niemu ślepi i chromi w kościele: i uzdrowił je.
15. A widząc przedniejszy ofiárownicy i uczeni w piśmie dziwy ktore uczynił, i dzieci wołájące w kościele, i mowiące Hosánná Synowi Dawidowemu, rozgniewáli się,
16. I rzekli mu [słyszyszże] co ci mowią? á Jezus rzekł im, ták jest. Nie czytáliście nigdy, iż z ust niemowiątek i szących wykonałeś chwałę?
17. A opuściwszy je, wyszedł precz z miástá do Betanii: i támże nocował.
18. A ráno wrácájąc się do miástá, łáknął.
19. A ujzrzawszy jednę figę ná drodze, przyszedł do niej i nie nálazł nic ná niej, jedno tylko liscie. I rzekł jej, niechaj się więcej z ciebie owoc nie rodzi ná wieki, i uschłá zárázem oná figá.
20. A ujzrzawszy uczniowie dziwowáli się, mowiąc, jákoć nátychmiast uschłá tá figá?
21. A odpowiedájąc Jezus rzekł im, amen powiedam wam, jeślibyście mieli wiárę á niewątpilibyście, nic tylko to co się stáło fidze uczynicie, ále też gdybyście tej gorze rzekli, podnieś się á rzuć się w morze, ztánie się.
22. I wszystko ocobyście prosili w modlitwie, wierząc weźmiecie.
23. A gdy on przyszedł do kościołá, przystąpili k niemu gdy uczył przedniejszy ofiárownicy, stárszy z ludu, mowiąc, ktorą zwierzchnością to czynisz? á ktoć dał te zwierzchność?
24. A Jezus odpowiedájąc rzekł im, Spytam ją tez was o jednę rzecz, ktorą jeśli mi powiecie, ja też wam powiem ktorą zwierzchnością to czynię:
25. Ponurzenie Janowe stąd było? z niebá czyliż ludzi? á oni muślili sámi w sobie, mowiąc, jeśli powiemy, z niebá: rzecze nam, czemużeście tedy nie uwierzyli je(mu)?
26. Jeśli záś powiemy, z ludźmi: boimu się tłumu. Bo wszyscy mają Janá zá Proroká.
27. I odpowiedájąc Jezusowi, rzekli, niweiemy. Rzekł im też on, áni ją tez wsam powiedam ktorą zwierzchnością to czynię.
28. I coż się wam zda? Człowiek miał dwu synu: i przyszedszy do pierwszego, rzekł, synu, idź, rob dziś ná winnicy mojej.
29. A on odpowiedájąc, rzekł, niechcę: á potym obaczywszy się poszedł.
30. A przyszedszy do drugiego, rzekł tákież. A on odpowiedájąc rzekł, ją pánie. A nie szedł.
31. Ktoryż z tych dwu uczynił woła ojcowską? Rzekli mu, pierwszy: powiedział im Jezus, amen powiedam wam, iż celnicy i wszetecznice uprzedzáją wad do krolestwa Bożego.
32. Abowiem przyszedł do was jan droga spráwiedliwości, á nie uwierzyliście mu, celnicy záś i wszetecznice uwierzyli mu: á widząc nie upámiętáliście się potym ábyście mu uwierzyli.
33. Drugiej przypowieści słuchajcie: był niektory człowiek gospodarz, ktory násádził winnicę, i płotem ją ogrodził, i wkopał w niej prásę, ázbudował więże: i oddał ją oraczom, i odjechał.
34. A gdy się przybliżył czás owocow, posłał sługi swoje do onych oraczow áby odebráli owoce jego.
35. A oracze wziąwszy sługi jego, jednego ubili, drugiego zámordowáli, drugiego záś ukámionowáli.
36. Zásię posłał inszych sług, więcej niż pierwszych: o tákże im uczynili.
37. A ná ostátek posłał do nich syná swego, mowiąc, záwstydáją się syná mego.
38. A oracze ujzrzawszy syná, mowili miedzy sobą ten ci jest dziedzic, podzcie, zábijmy go i posiądźmy dziedzictwo jego.
39. I wziąwszy go, wyrzucili precz z winnice, i zámordowáli.
40. Gdy tedy przyjdzie pan winnice, co uczyni oraczom onym?
41. Rzekli mu, ony złe złe potrácili: á winnicę odda inszym oraczom, ktorzy oddádzą mu owoce czásow swych.
42. Rrzekł im Jezus, Nie czytáliście nigdy w pismiech/ Kámień ktorym pogárdzili budujący, ten się stał głową u węgłá: od pánáć się tá stáłá, i dziwna jest w oczach nászych.
43. A przetoż powiedaam wam, iż będzie objęte od was krolestwo Boże, i będzie dáne narodowi czyniącemu owoce jego.
44. A kto pádnie ná ten kámień, będzie skruszon, á ná kogoby upadł, zetrze go.
45. A usłyszawszy przedniejszy ofiárownicy i Fáryzeuszowie przypowieści jego, poználi iż o nich mowił.
46. A szukájąc jakoby go pojmáli, bali się tłumow, poniewasz go jáko proroka mieli.
