Przekład z roku 1556 
Mt 21
Christus ná oślicy do Jeruzálem wjáchawszy: kupce z kościoła wypądza, wiele niemocnym zdrowie dawa: Ná słowo jego drzewo figowe uschło. Żydom pod podobieństwem winnice złości ich wyrzuca. Caput. 21.
1. Ewánjelija w pierwszą Niedzielę Adwentu, i w kwietną niedzielę.
1. I gdy sie przybliżali do Jeruzalem, i przyszli do Betpháge, ku gorze oliwnej. Tedy Jesus posłał dwu zwolennikow,
2. mowiąc im Idźcie do miásteczká ktore ná przeciwko wa(m) jest. I nátychmiast najdziecie oślicę uwiązáną i oślę z nią, rozwiążcie i przywiedźcie mi.
3. I jeśliby wam kto co rzekł, mowcie iż pan ich potrzebuje, i wnet opuści je.
4. A to stáło sie jest, áby wypełniono było co rzeczono jest przez proroká mowiącego.
5. Powiedzcie corce Syjon. Oto krol twoj przychodzi tobie cichy, siedzący ná oślicy i oślęciu synie robotnej.
6. I szedwszy zwolennicy uczynili jáko przykazał im Jesus.
7. I przywiedli oślicę i oślę i włożyli ná nie odzienie swoje, á jego ná wierzch wsádzili.
8. A wielka tłuszcza słáłá odzienie swoje ná drodze. A drudzy łamáli rozgi z drzew, i słáli ná drodze.
9. A tłuszcze ktore uprzedzáły, i ktore náśládowáły wołáły mowiąc. Zbaw nas prosimy synu Dawidow. Błogosłáwiony ktory przychodzi w imię páńskie. Zbaw nas prosimy ná wysokości.
10. Ewánjelija we wtorek po pirwszej niedzieli postu.
10. I gdy wszedł do Jeruzálem, poruszyło sie wszytko miásto mowiąc, Kto to jest?
11. A tłuszcze mowiły. Ten jest Jesus prorok od Názáret Galilei.
12. I wszedł Jesus w koscioł boży, i wyrzucał wszytki przedawájące, i kupujące w kościele, i stoły brákárzow i stołki przedawájących gołębice zprzewracał.
13. i mowił im. Nápisano jest. Dom moj, dom modlitwy będzie wezwan. A wy uczyniliście ji jáskinią łotrowską.
14. I przystąpili do niego ślepi i chromi w kościele i uzdrowił je.
15. A widząc to książętá kápłáńscy i doktorowie dziw ty ktore czynił, i dzieci wołájące w kościele i mowiące, Zbaw prosimy synu Dawidow. Rozgnięwáli sie
16. i rzekli mu. Słyszysz co ci mówią? A Jesus im odpowiedział. I owszem, ázaście nigdy nie czytáli, iż z ust niemowiących i sących uczyniłeś chwałę?
17. A opuściwszy je, wyszedł precz z miástá do Bethánijej, támże mieszkał.
18. A ráno wrácájąc sie do miástá łaknął.
19. I widząc figowe drzewo jedno wedle drogi, przyszedł do niego, i nic nie nálazł ná niem jedno tylko liście, i rzekł mu. Niechaj sie z ciebie nigdy owoc nie rodzi ná wieki. I uschło nátychmiast drzewo figowe.
20. I widząc zwolenicy dziwowáli sie mowic. Jákoż wnet uschło?
21. A odpowiádájąc Jesus rzekł im. Záprawdę powiádam wam. Jeślibyście mieli wiárę, i nie wątpilibyście, nie tylko to fidze uczynicie. Ale byście też gorze tej rzekli: Podnieś sie, wezmi sie i wrzuć sie w morze, stánie sie.
22. A wszytko czekokolwiek byście jedno prosili w modlitwie wierząc, weźmiecie.
23. I gdy przyszedł do kościołá, przystąpili do niego, gdy uczył. Książętá kápłáńscy i stárszy z ludu mowiąc. Ktorą mocą to działasz? A kto tobie dał tę moc?
24. A odpowiedziawszy Jesus rzekł im. Spytam i ja was o jednę rzecz, ktorą jeśli mi powiecie, i ja wam powie(m), czują mocą to czynię.
25. Krzest Janow skąd był? Z nieba czyli z ludzi? A oni myślili w sobie mowiąc Jeślibyśmy rzekli z niebá: Rzecze nam, czemużeście mu nie uwierzyli.
26. A jeślibyśmy rzekli z ludzi: boimy sie tłuszczej. Abowiem wszytcy mieli Janá jáko proroká.
27. I odpowiádájąc Jesusowi rzekli. Nie wiemy. Rzekł im i on, áni ja powiem wam, czyją mocą to czynię.
28. A co sie wám widzi? Człowiek niektory miał dwu synu, i przystąpiwszy do pierwszego rzekł mu Synu. Idź. Dzisia rob w winnicy mojej.
29. A on odpowiádájąc rzekł. Niechcę. A po tym żalem poruszony szedł.
30. A przystąpiwszy do wtorego, rzekł mu takież. A on odpowiádájąc rzekł. Idę pánie. A nie szedł
31. Ktory z tych dwu uczynił wolą ojcá. Rzekli mu, pierwszy. Rzekł im Jesus. Záprawdę powiádam wam iże celnicy i pospolite niewiásty uprzedzą was do krolestwá bożego.
32. Abowiem przyszedł do was Jan w drodze spráwiedliwości, á nie wierzyliście mu. A celnicy i nierządne niewiásty uwierzyli mu. A wy widząc, ániście pokuty czynili potym, byście mu wierzyli.
33. Ewánjelijá w piątek po wtorej niedzieli postu.
33. Drugiej przepowieści słuchajcie. Człowiek był ociec czeládny, ktory szczepił winnice, i płotem ją ogrodził, i wkopał w niej prásę, i zbudował wieżę i nájął ją winiárzo(m), i pojáchał precz.
34. A gdy sie czás owocu przybliżał, posłał sługi swoje do winiarzow áby bráli owoce jego.
35. A winiarze pojimawszy sługi jego, jednego ubili, drugiego zábili, á drugiego ukámionowáli.
36. Zásie posłał innych sług, więcej niż pierwszych, i uczynili im takież.
37. Náostátek posłał do nich syná swego mowiąc. Będą sie wstydzić syná mego.
38. A winiarze widząc syná, rzekli miedzy sobą. Ten jest dziedzic, podźmy zábijmy go, i będziem mieć dziedzictwo jego.
39. A jąwszy go, wyrzucili go z winnice i zábili.
40. Gdy tedy przyyjdzie pan winnice onej. Co uczyni winiarzom onym?
41. Rzekli mu. Złe źle potráci, i winnicę swoję najmie innym winiarzo(m) ktorzy będą oddawáli jemu owoce czásow swoich.
42. Rzekł im Jesus. A zaście nigdy nie czytali w piśmie. Kámień ktory odrzucili budujący ten zstał sie jest ná głowę węgłá. Od páná zstáło sie to jest, i jest dziwno w oczu nászych?
43. Dla tego powiádam wam iż będzie wzięte od was krolestwo boże, i będzie dano narodowi czyniącemu owoce jego.
44. I ktoby upadł ná kámień ten, złamie sie. Ná kogoby zaś upadł, zetrze go.
45. I gdy słyszeli książętá kápłáńscy i Phárizeuszowie przepowieści jego, pobaczyli iż o nich mowił.
46. I szukájąc go jąć, bali się tłuszcz. Abowie(m) jáko proroká mieli go.
