Przekład z roku 1577 
Jn 20
Kápitułá 20. 1 Márja Mágdálená przyszedszy do grobu ujźrzáłá kámien odwálony. 2 I słá powiedzieć uczniom. 3 Piotr z drugiem uczniem przybieżał do grobu. 10 Odszedł záś Páná nie nálazszy. 11 Márja Mágdálená płácząc nád grobem. 12 Dwá ánjoły ujźrzáłá. 14 Pan się jej też ukazał, lecz go nie poznáłá. 17 Ktorą do uczniow odsyła. 19 Do ktorych sam w wieczor przyszedł. 22 I duchá im świętego dał tchnąwszy ná nie. 23 Aby grzechy odpuszczáli, i zátrzymawáli. 24 Tomasz z nimi nie był przetoż też nie wierzył. 27 Z czego go potym strofuje. 28 A on też uwierzył. 30 A Jezus wiele innych rzeczy czynił.
1. A pierwszego dniá po szábácie, Márja Mágdálená przyszłá ráno, gdy jeszcze było ciemno, do grobu, i ujźrzáłá kámień odwálony od grobu.
2. Biegłá tedy i przyszłá do Szymoná Piotrá, i do onego drugiego uczniá ktorego miłował Jezus: á rzekłá im, wziętoć Páná z grobu, á nie wiemy kędy go położono.
3. A przetoż wyszedł Piotr, i on drugi uczeń, á przyszli do grobu.
4. I bieżeli obá społu: á on drugi uczeń uprzedził prętko Piotrá, i pierwszy przyszedł do grobu:
5. A náchyliwszy się ujźrzał leżące prześcierádłá: wszákoż nie wszedł.
6. Przyszedł tedy Szymon Piotr idąc zá nim, i wszedł w groby i ujźrzał prześcierádłá leżące.
7. I ścierkę ktora byłá ná głowie jego, nie z prześcierádły położona, ále osobno záwiniona ná jedno miejsce.
8. Tedy też wszedł i on drugi uczeń, ktory był pierwszy przyszedł do grobu, i widział, i uwierzył.
9. Abowiem jeszcze nie rozumieli pismá, iż jemu potrzebá był wstáć z martwych.
10. Odeszli tedy zasię uczniowie do swoich.
11. A Márja stałá u grobu z dworu płácząc. Gdy tedy płákáłá, náchyliłá się w grob:
12. I obaczy dwu ánjołu w bieli siedzących, jednego u głowy á drugiego u nog, kędy leżáło ciáło Jezusowe.
13. I rzekli jej oni, Niewiásto przecz płáczesz? Rzekłá im, iż wzięto Páná me(go), á nie wiem kędy go położono.
14. A to rzekszy, obrociłá się názad, i ujźrzáłá Jezusá stojącego, lecz nie wiedziáłá iż Jezus był.
15. Rzekł jej Jezus, Niewiásto, czego płáczesz? kogo szukasz? oná mniemájąc żeby był ogrodnik, rzekłá mu, Pánie jeśliżeś go wyniosł, powiedz mi gdzieś go położył: á ja go wezmę.
16. Rzekł jej Jezus, Márja. Obrociwszy się oná rzekłá mu, Rabboni jáko zowią Náuczycielu.
17. Rzekł jej Jezus, Nie tykaj się mnie: ábowiemem jeszcze nie wstąpił do ojcá mego: ále idź do bráciej mojej, á powiedz im, Wstępuję do ojcá mojego i ojcá wászego, i Bogá mego, i Bogá wászego.
18. Przyszłá Máryja Mágdálená oznájmując uczniom że widziáłá Páná, á iż jej to powiedział.
19. Gdy wieczor był dnia onego pierwszego po szábácie, á drzwi były zámknione gdzie zgromádzeni byli uczniowie dla bojáźni żydowskiej, przyszedł Jezus: i stánął w pośrzodku, i rzekł im, Pokoj wam.
20. A to rzekszy, ukazał im ręce i bok swoj. Rozrádowáli się tedy uczniowie ujźrzawszy Páná.
21. Rzekł im tedy zásię Jezus, Pokoj wam: jáko mię posłał ociec, i ja was posyłam.
22. A to powiedziawszy, tchnął. I rzekł im, weźmicie duchá świętego.
23. Jeśli ktorych odpuścicie grzechy, będą im odpuszczone. Jeśli ktorym zátrzymacie, będą zátrzymáne.
24. A Thomasz jeden ze dwunaście, ktorego zowią Dydymus, nie był z nimi gdy był przyszedł Jezus.
25. Mowili mu tedy drudzy uczniowie, widzielichmy Páná. A on im rzekł, Jeśli nie ujźrzę w ręku jego znákow goździ, á nie włożę pálcá mego w znáki goździ, i nie włożę li ręki w bok jego, nie uwierzę.
26. A po ośmi dni byli zásię uczniowie tám wewnątrz, i Thomasz z nimi. Przyszedł Jezus gdy były zámknione drzwi, i stánął w pośrzodku i rzekł, Pokoj wam.
27. Potym rzekł Thomaszowi, ściągni pálec twoj owdzie, á oglądaj ręce moje: A ściągni rękę twą, á włoż ją w bok moj: á nie bądź niewiernym, ále wiernym.
28. I odpowiedział Thomasz, i rzekł mu, Pan moj, i Bog moj.
29. Powiedział mu Jezus, Żeś mię ujźrzał † Thomaszu, † uwierzyłeś. Szczęśliwi ktorzy nie widzieli á uwierzyli.
30. A tákże wieleć i innych známion uczynił Jezus przed uczniámi swojemi, ktore nie są wypisáne w tych księgach.
31. A ty są nápisáne, ábyście wierzyli, że Jezus jest Christus syn Boży, á iżbyście wierząc żywot mieli przez imię jego.
