Przekład z roku 1577 
Jn 19
Kápitulá 19. 1 Piłat Jezusá biczuje. 2 Żołnierze go koronują. 6 Żydowie áby go dał ukrzyżowáć wołáją. 9 Piłat odwiodszy się z Jezusem ná stronę pyta go ktoby on i skąd był. 12 Chcąc go wypuścić. Ale dla wielkiego krzyku żydowskie(go) dał go ukrzyżowáć. 18 A on idzie z krzyżem. 19 Nád ktorym wystáwił Piłat napis. 23 Żołnierze się dzielą szátámi jego: á losy o sukienkę miecą. 25 Stoją też i białe głowy pod krzyżem. 26 Gdzie Jezus mátkę swą uczniowi ktorego miłował odlecił. 28 Zátym prágnie. 29 Ocet mu podáją. 30 A on duchá oddał. 32 Zbojcom łamią golenie. 24 Jezusowi jeden z żołnierzow przebodł bok oszczepem. 39 Jozef prosi Piłatá o ciáło Jezusowe. 40 Ktore wziąwszy z Nikodymem, uwinął w prześcierádło i włożył do grobu.
1. Także tedy Piłat wziął Jezusá i ubiczował.
2. A żołnierze upłotszy koronę z ciernia, włożyli ná głowę jego, i w płaszcz szárłatny oblekli go,
3. A mowili, witajże Krolu żydowski. I dawáli mu policzki.
4. Wyszedł tedy zásię Piłat ná dwor, i rzekł im: Oto go wam wiodę ná dwor, ábyście poználi że w nim żadnej winy nie nájduję.
5. A ták Jezus wyszedł ná dwór, niosąc cierniową koronę i szárłátny płaszcz. I rzekł im Piłat, Oto człowiek.
6. Gdy go tedy ujźrzeli przedniejszy ofiárownicy i opráwcy, záwołáli mowiąc, Ukrzyżuj, ukrzyżuj. Rzekł im Piłat, weźmicież go wy, á ukrzyżujcie. Boć ja w nim winy nie najduję.
7. Odpowiedzieli jemu żydowie: Myć zakon mamy, á wedle zakonu nászego ma umrzeć, że się synem Bożem czynił.
8. Gdy tedy Piłat usłyszał tę mowę, tym się więcej bał.
9. I wszedł zásię do ratuszá, i rzekł Jezusowi, skądeś ty jest? lecz mu Jezus nie dał odpowiedzi.
10. Rzekł mu tedy Piłat: Nie mowiszże ze mną? nie wiesz iż mam ukrzyżowáć cię, i mam moc wypuścić cię?
11. Odpowiedział Jezus: Nie miałbyś żadnej mocy przeciw mnie, gdybyć nie daná byłá z wierzchu: przetoż ktory mię wydał tobie, więtszy grzech ma.
12. Odtądże Piłat szukał jákoby go wypuścić: lecz żydowie wołáli mowiąc, Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjaciel Cesárski. Káżdy co się czyni Krolem, sprzeciwia się Cesárzowi.
13. A przetoż Piłat usłyszawszy [tę mowę,] wywiodł ná dwor Jezusá, i siadł ná stolicy ná miejscy ktore zowią Lithostrotos, á po Hebrajsku Gábbáthá.
14. A było przygotowánie Páschy, á godziná jákoby szosta: i rzekł Piłat żydom, Oto Krol wász.
15. A oni wołáli, zátráć, zátráć, ukrzyżuj go. Rzekł im Piłat, Króláć wászego ukrzyżuję? Odpowiedziali przedniejszy ofiárownicy, Nie mamy Krolá jedno Cesárzá.
16. Przeto tedy wydał go im żeby był ukrzyżowan. I wzięli Jezusá [i odwiedli.]
17. A niosąc krzyż swoj, wyszedł ná miejsce ktore zwano Trupich głow, ktore po Hebrájski Golgothá názywáją.
18. Gdzie go ukrzyżowáli, á z nim drugich dwu stąd i zowąd, á w pośrzodku Jezusá.
19. Nápisał też Piłat i tytuł, i postáwil nád krzyżem, á było nápisano, Jezus Nádzáráński Krol Judski.
20. Ten tedy tytuł czytáło wiele żydow: iż blisko miástá było miejsce ono gdzie był ukrzyżowan Jezus. A było nápisano po hebrajsku, po grecku, po łácinie.
21. Mowili tedy Piłatowi przedniejszy ofiárownicy żydowscy, Nie pisz Krol Judski: ále iż on powiedał, jestem Krolem Judskim.
22. Odpowiedziáł Piłat, Com nápisał, tom nápisał.
23. Żołnierze tedy ukrzyżowáli Jezusá, wzięli odzienia jego (i czynili czytery części, káżdemu żołnierzowi część) i suknią: á byłá tá suknia nie szyta, od wierzchu wszytká dziana.
24. Mowili tedy miedzy sobą, Nie rozdzierajmy jej, ále o nię rzućmy losy, czyjá ma być. Iżby się pismo wypełniło, ktore powieda, Podzielili sobie odzienia moje, á o odzienie me rzucili los. A toć uczynili żołnierze.
25. I stały podle krzyżá Jezusowego mátka jego, i siostrá mátki jego Márja Klopászowá, i Márja Mágdálená.
26. Jezus tedy widząc mátkę i uczniá tuż stojącego, ktorego miłował, rzekł mátce swojej, Niewiásto oto syn twoj.
27. Potym rzekł uczniowi, Oto mátká twojá: i od onej godziny wziął ją uczeń † on † do siebie.
28. Potymże [wiedząc] Jezus iż się już wszystko wykonáło, áby się skończyło pismo, rzekł, Prágnę.
29. A było naczynie postáwione octu pełne: á oni nápełniwszy gębkę ocetem, á obłożywszy hizopem, podáli do ust jego.
30. Jezus tedy gdy wziął ocet, rzekł Skończyło się, á skłoniwszy głowę podał duchá.
31. [Żydowie tedy áby nie zostały ná krzyżu ciáłá w szábát, ponieważ było przygotowánie, (ábowiem dzień był wielki onego szábátu) prosili Piłatá áby im goleni połamano, i zjęto.]
32. Przyszli tedy żołnierze, á tákże pierwszemu złamáli goleni, i drugiemu ktory z nim był ukrzyżowan.
33. A gdy przyszli do Jezusá, gdy go ujźrzeli już umárłego, nie łamáli goleni jego:
34. Ale jeden z żołnierzow oszczepem otworzył bok jego, á nátychmiást wyszłá krew i wodá.
35. A ten ktory widział świádczy, i prawdziwe jest świádectwo jego: á on wie iż prawdę powieda, [ábyście wy wierzyli.]
36. A zstáło się to, áby się wypełniło pismo, [Kości jego] nie będą złamáne.
37. A zásię drugie pismo mowi: Ujźrzą kogo przebodli.
38. A potym prosił Piłatá Jozef z Arymatei (będąc uczniem Jezusowym lecz tájemnym dla bojaźni żydowskiej) iżby zdjął ciáło Jezusowe: i pozwolił Piłat. † Szedł tedy i zdjął ciáło Jezusowe. †
39. Przyszedł też i Nikodem (ktory był przedtym przyszedł w nocy do Jezusa) niosąc umieszánie Mirry i Aloes, jákoby sto funtow.
40. Wzięli tedy ciáło Jezusowe, i uwinęli je [w prześcierádłá] z rzeczámi wonnemi, jáko jest zwyczaj żydom pogrzebáć.
41. A ná tym miejscu gdzie był ukrzyżowan był ogrod, á w ogrodzie grob nowy, w ktorym nigdy żaden położon nie był.
42. Tám tedy dla przygotowánia żydowskiego, iż on grob był blisko, położyli Jezusá.
